ZD01 April doet wat hij wil (Zwolle-Wilsum (D) 95 km)

Vorige week nog koud en nat. Nu heerlijke temperaturen. Althans op dit moment, vanmorgen nog best wel fris en vooral vanmiddag een straffe zuidoosten wind. Maar je begrijpt het, toen ik de weersverwachting deze week zag, dacht ik waarom niet? Oorspronkelijk had ik het idee om deze route begin mei te fietsen als opwarmertje voor de Italiëreis van Florence naar Rome. Het kan nu al eerder, dus de tassen gepakt en vandaag vertrokken.

LF16 van Zwolle naar Darfeld

Ze hangen, of staan er al lang, die groene borden van de langeafstandsroutes, maar ze vielen mij nooit zo op. Nu ik vaker, meerdaagse fietstochten kan gaan maken, en het netwerk van LF zag, valt mijn oog er steeds op. Dat komt ook wel, omdat in Zwolle 4 routes bijelkaar komen. Het zijn de boerenlandroute, NAP-route, hanzeroute en dus de vechtdalroute. Dat biedt perspectieven!

De vechtdalroute route volgt de Vecht tot aan de bron in Duitsland en is 225 km lang. Drie regio’s, 2 landen in een afwisselend landschap met bijzondere kunstobjecten langs de route. Het vechtdal is geografisch verdeeld in Salland, het Graafschap en Münsterland. Grappig weetje is dat vrijwel iedereen van de bron tot de monding plat Nedersaksisch praatte. Pas ter hoogte van Zwolle vormde de IJssel de westelijke grens, waar het taalgebied van Saksisch naar Frankisch overging. Pas door de laatste wereldoorlogen is deze eenheid verstoord, thans worden in Euregio verband de banden weer aangehaald.

Mooie plaat(s)jes onderweg

De stuw van Vilsteren werd in 1908 gebouwd toen de Vecht hier gekanaliseerd werd. Net als bij andere stuwen, ligt er een vistrap naast. Toen ik stil stond om hier wat foto’s te maken, sprak een gemeentewerker mij aan. ‘Ik heb het netjes voor uw aangeharkt hoor!’ En ‘wat is t al lekker in t zonnetje.’ Ik had twee mutsen op, een band over mn hoofd en oren en handschoenen aan… het parkje over de rivier lag er inderdaad mooi bij. Prachtig, riep ik!

Bij Giethmen een van de belangrijkste zijrivieren, de Regge; over het oude kerkbrugje. Nu een fietspad, vroeger een kerkpad waarover de inwoners van Giethmen in Ommen ter kerke te gingen.

Het stadje Hardenberg is verschillende keren geteisterd door branden. Een beeld wat hieraan herinnerd is dat van de klepperman. Een diender die de stad bij nacht en ontij de srad waarschuwde als er onraad was.

Pittoresk is Gramsbergen en is een bezoekje waard. Er is een gerestaureerde kern die de sfeer van weleer uitstraalt, maar daardoor wel wat plastiek aanvoelt bij mij. Vanaf hier is de routeaanduiding in het Duits. Ze moeten het blijkbaar van de toeristen hebben, want er is geen sterveling op straat…

Tegen de wind in, stampend dus, naar Duitsland. Twee witte hekjes, een verkeersdrempel en een grensboom, meer stelt de grens niet voor.

In Emlichheim is het half 4 en verlaat ik de toeristische route. Deze gaat nog een stuk naar het oosten en dan zuidwaarts. Een camping is daar niet te vinden. En met 85 km achter me, wil ik gaan afronden. Strak naar het zuiden, langs de B403 kom ik snel bij de Camping de Wilsumer Berge. Vanaf huis heb ik dan 105 km gereden. In het 3 km verder gelegen Uelsen kan ik lekker buiten eten en een Krombacher drinken. Inmiddels is de temperatuur daarnaar.