In de leeshemel.

Ik heb het niet verzonnen. Het zijn de woorden van Ilja Leonard Pfeijffer. Hij ziet eruit zoals ik hem mij voorstelde; een imposante man, waarbij statig en impressief bij mij opkomen. Van deze krachtige persoonlijkheid, schrijver en dichter, las ik afgelopen tijd La Superba°. Een roman over en tegelijkertijd een ode aan Genua en zijn inwoners. Sinds een jaar of 10 woont hij er ook zelf. Hij is daardoor minder Nederlander en meer Italiaan, meer Europeaan geworden. Dit wenste hij ons ook toe. Ik voel met hem mee. Misschien omdat ik dat erken. Trouwens Ilja is er zelfs naartoe gefietst, vanuit Leiden°°. Toen hij nog in Holland woonde. Nou ja, hij is naar Rome gefietst, maar Genua… daar lag zijn ziel. Genua is een gevaarlijke stad, zo las ik in La Superba, dat overigens een oude bijnaam voor de stad is. Het betekent de hoogmoedige. Genua is de hemel, je vindt er alles wat je nodig hebt, je gaat er nooit meer weg…

• 

• 

Op deze zaterdagmiddag ben ik in een andere hemel, een lééshemel. Deze 15e eeuwse Broerenkerk is enige jaren geleden gerestaureerd en omgetoverd van gebedshuis tot leeswalhalla. Onder toeziend oog van Koning David, hoogzittend op het orgel, door engelen geflankeerd en spelend op zijn harp, wordt de schrijver aangekondigd. Boven ons de muurschilderingen uit een rijk verleden. Je kijkt zo de historie in, zo begint Ilja zijn korte voordracht en promotie van zijn nieuwe boek Grand Hotel Europa. Volgens NRC de roman van het jaar. Over het oude continent Europa, waar zoveel verleden is dat er voor de toekomst geen plek meer is. Exploitatie van dat verleden in de vorm van massatoerisme, is het meest reële toekomstperspectief. Over de Europese identiteit, nostalgie en het einde van een tijdperk. Ondertussen volgen mijn ogen de gewelven van het rijksmonument en kijken de historische en bijbelse figuren mij aan. Nostalgie, het einde van een tijdperk.

Maar zo benadrukt Ilja Pfeijffer, het is vooral een meeslepend liefdesverhaal! De zaal lacht, want zo vertelt hij dat doet het goed voor de verkoop. Ik ben hier niet alleen voor het laten signeren van dit prachtboek. Ik ben hier voor de ontmoeting met deze schrijver, die in Genua woont. En ik hoef je als lezer van dit fietsdagboek niet te vertellen dat ik in mei naar Genua fiets. Wat zou het mooi zijn als deze grote schrijver, die inmiddels Genoveso onder de Genovesi is, straks op het einde van de fietstocht met mij wijn drinkt op Piazza delle Erbe?!

In mijn hoofd heb ik gerepeteerd hoe ik het zou aanpakken. Dat ik in zijn voetsporen, of beter fietssporen treed. Dat ik graag zijn hand weer in Genua zou willen drukken, ik moet vragen hoe ik hem dan kan bereiken en natuurlijk zou ik afsluiten op z’n Italiaans: Ci vediamo a Genova Leonardo!

We staan in de rij voor de tafel waar de meester signeert. Nou ja rij..er is 1 lange rij en 2 wat kortere. Het is onduidelijk wanneer de kortere rij, waarin ik sta aan de beurt is. De lezers uit de langere rij leggen als ‘vanzelf’ steeds hun boek voor Ilja neer. Opeens is er de gelegenheid, ik geef mijn boek en zeg: ik fiets in mei naar Genua… ik treed dus een beetje in je (je!!) voetsporen… en ik schrijf daarover. Ik geef hem het kaartje van de site. Terwijl hij vraagt voor wie het boek is en hij zijn handtekening zet, wat hem tijd geeft na te denken. In de zomer? Vraagt hij. Nou ja, in juni kom ik aan. Zeg ik. Hij kijkt mij aan en ik zie een lach en twinkeling in zijn ogen; dus het is zo’n beetje een fietsblog.. ik zal eens kijken… Ik vraag hoe ik hem kan bereiken. Hij geeft zijn kaartje, daar staat mijn mailadres op, zegt hij. Yess! Denk ik en geef hem een hand tot in Genua… hoop ik. Natuurlijk vergeet ik van de opwinding het Italiaans. En nu maar bidden dat het uitkomt.. bij de afdaling langs de boekengalerijen stop ik even om het visitekaartje goed op te bergen en kijk nog even omhoog, waar de engelen hoogmoedig lijken terug te zwaaien. Maar dat heb ik fout. Deze menselijke eigenschap wordt doorgaans hen niet toegedicht. Vanuit de hoogte, ja, dat wel. Ciao denk ik. Ci vediamo, wij zien elkaar.

Meer weten over Tilburg – Genua? Kijk op: https://fietskriebels.com/tilburg-genua/

°La Superba heeft de Libris Literatuur Prijs 2014 gewonnen. Bijzonder goed dus.

°°beschreven in ‘De filosofie van de heuvel’ met als onder titel op de fiets naar Rome en niet terug.

Wat is er meer aan de hand? Lees het in de fietskriebelskrant: https://fietskriebels.com/over/