VVZ02 Kruiningen – Alphen-Chaam 108 km.

De eerste nacht en ochtend

Je zult begrijpen dat het niet laat wordt op een bijna verlaten camping en het om half 8 donker is. Ik had gedoucht, mijn blog gemaakt en om 10 uur lag ik. Er kwam nog een paar keer een roofvogel luidt stoerdoend over. Daarna was het donker en stil. Ik sliep door tot 3 uur. Nu was het nog stiller. Ik dacht dat ik niet meer zou kunnen slapen, dacht aan de de rit van vandaag, maar viel toch weer in slaap. Dromend van lange fietspaden langs de Westerschelde. Ik hoorde de vogels zingen, rustig, niet zo agressief als in mei. Nee, zij weten ook wel dat het nog wintertijd is. Zo werd ik wakker om kwart voor 7.

Ik deed alles tegelijk; tent opruimen, koffie zetten, naar de wc gaan, eten, tassen inpakken, op de kaart kijken hoe de route zou gaan… ze stond achter me. De buurvrouw van tegenover. Badjas aan, net uit bed. Misschien stond ze er al een tijdje, ik weet het niet. Mijn tegenoverburen, een verbouwde bestelauto, omgebouwd tot camper. De man zag ik gisteren al, even, want ze hadden zich opgesloten. Er zit een fel rood kentekenplaat op de bus. Fransen, dacht ik. Ook voor 1 nacht?

Ze had 2 euromunten in haar handen. Of ik Duits sprak, vroeg ze. Nou, nou, siamo Olandesi, dacht ik. Wat spreken we niet? Of ik kon wisselen voor de douches.. Leider nicht, ik had gister onze norse campingführer mijn laatste munten gegeven, ook voor een 50 muntstuk. Misschien is hij al wakker, ze ging het bij hem proberen. Eigen schuld van de norse baas, ik heb sowieso al een hekel aan campings met douchemuntjes. Ik snap het wel, maar wat een gezeur! Net zoals het ook op deze camping ontbreekt aan toiletpapier. Ook zo ergelijk. En tijdens mijn avondwandeling zag ik ook aangeplakt dat de dames maar van de heren w.c.’s en douches gebruik moesten maken. Het was nu eenmaal laag seizoen. Bedankt voor uw begrip. Met vriendelijke groet Familie Booij. Het is geen mooi-booij dacht ik. De klantvriendelijkheid en service kunnen hier wel een tandje hoger…

Gelukkig had ik nog wat papieren zakdoekjes bij me. Om kwart voor 9 reed ik weg.

Brabantse bosserijen

Mijn droom bleek waar. Meer dan dit was het niet. Pas na Woensdrecht reed ik tegen de Brabantse Wal op. Oude, knoestige en knokige eiken en beuken maakten indruk. Daarom is fietsen zo mooi. Je doorleeft de regio’s, de streken. Dit is toch wel meer mijn omgeving. De Wouw!se Plantage, de Baronie, de Mastbosch en door de Chaamse Bosschen naar een Natuurkampeerterrein. Onderweg gebeld of ze tóch nog niet open zijn. Deze lag namelijk zo mooi op de route…Het was geen probleem. Ik ben de enige, met eigen douche, zonder muntjes gedoe, met toilet inclusief papier, zoals hét hoort. En wauw, een keuken met reuze tafel.

Nu was het ook wel leuk om een filmpje daarover te maken. Je moet het me maar niet kwalijk nemen.