TG15 Langs de Po (Viverone – Torino 91 km)

Nell’albergo

Je had vast al begrepen dat ik versleten aankwam, gisteren in Hotel Lido, mooi gelegen aan het meer van Viverone. Ho prenotato con Booking. Com, zei ik bij binnenkomst. Ze wisten het ook. Una signola, sì… dieci minuti. De kamer was nog niet klaar. Ik mocht gaan zitten en kreeg un caffé. Daar knapte ik van op. Ik zat!

De receptionist kwam al snel terug. È pronta, mangare stasera? Dát vond ik een goed idee. Hij legde uit dat ze een menu hadden voor €15. Da sette e mezzo. Ik zou er zijn om half 8.

De kamer maakte een aftandse indruk. Het bed voelde goed, het laken was versleten. We hebben elkaar gevonden, zei ik. De deuren van de douchecabine waren verworden tot een bouwpakket. Ik moest effe sleutelen om ze dicht te doen. Maar de douche was héérlijk warm. Het bed lag goed, zette het alarm op half 8 en viel in slaap.

Het is eigenlijk een echt Italiaans hotel. Het zag eruit als het straatinterieur. Alles wat schots en scheef en maar het functioneert.

Ik was op tijd beneden. Mijn maag knorde. Da bere? Vino bianco, rosso? Una acqua? Geef alles maar zei ik. Dat kon niet. Dus werd het rood met acqua frizzante.

De primi.. Ik koos voor pasta met ragù. Een flink bord. Secondo een lap vlees met groente. Caffè toe. Maakte een avondwandelavondwandeling langs lege terassen en rolde mijn bed weer in.

De volgende ochtend stond er, voor italiaanse begrippen groots ontbijt. Verse cornetti, fruit, yoghurt, kaas en ham. De cappuccino zó lekker! Ik mocht er nog een. De receptionist annex ober, etc maakte het graag.

Bij het afrekenen pakte hij een post-it blokje en ging er eens goed voorzitten. Volgens Booking kost de kamer incl ontbijt € 56. Hij schreef €40 en €15. 55 euro è bene? Ik kreeg nog een fles acqua naturale mee ook.

Naar Turijn

Ik voel mij 300% beter dan gister. Ik trap de heuvel omhoog en kom weer op het platteland. De zon probeert het, maar het wolkendek is nog te dik. Eigenlijk prima weer voor een fietstocht. Ik rij op landweggetjes tussen de klaprozen die samen met het koren opgroeien. Afgewisseld met kiwi plantages.

De wegen zijn vlak en stil. Bij Lamporo drink ik een cappuccino en iedereen wil weten waar ik vandaan kom etc… een plaatsje verder sla ik af om het rondje Piëmonte te gaan maken. De Rivièra moet nog even wachten. Het verkeer wordt steeds drukker en langs de Po rij ik een paar uur later Turijn in.

Ik rij het centrum voorbij. Morgen ga hier met de bus naartoe. De camping ligt 6 km verder. Het regende even onderweg, maar nu is het warm en ik zie steeds meer blauw. Er staan alleen campers hier. Zoals vaker heb ik het tentenveld voor mij alleen. Vanavond ga ik weer zelf in het pannetje roeren.