Fietskriebels
fietsavonturen in europa
Vechtdalroute dag 1 Zwolle-Wilsum (D) 95 km
April doet wat hij wil
Vorige week nog koud en nat. Nu heerlijke temperaturen. Althans op dit moment, vanmorgen nog best wel fris en vooral vanmiddag een straffe zuidoosten wind. Maar je begrijpt het, toen ik de weersverwachting deze week zag, dacht ik waarom niet? Oorspronkelijk had ik het idee om deze route begin mei te fietsen als opwarmertje voor de Italiëreis van Florence naar Rome. Het kan nu al eerder, dus de tassen gepakt en vandaag vertrokken.
LF16 van Zwolle naar Darfeld
Ze hangen, of staan er al lang, die groene borden van de langeafstandsroutes, maar ze vielen mij nooit zo op. Nu ik vaker, meerdaagse fietstochten kan gaan maken, en het netwerk van LF zag, valt mijn oog er steeds op. Dat komt ook wel, omdat in Zwolle 4 routes bijelkaar komen. Het zijn de boerenlandroute, NAP-route, hanzeroute en dus de vechtdalroute. Dat biedt perspectieven!
De vechtdalroute route volgt de Vecht tot aan de bron in Duitsland en is 225 km lang. Drie regio’s, 2 landen in een afwisselend landschap met bijzondere kunstobjecten langs de route. Het vechtdal is geografisch verdeeld in Salland, het Graafschap en Münsterland. Grappig weetje is dat vrijwel iedereen van de bron tot de monding plat Nedersaksisch praatte. Pas ter hoogte van Zwolle vormde de IJssel de westelijke grens, waar het taalgebied van Saksisch naar Frankisch overging. Pas door de laatste wereldoorlogen is deze eenheid verstoord, thans worden in Euregio verband de banden weer aangehaald.
Mooie plaat(s)jes onderweg
De stuw van Vilsteren werd in 1908 gebouwd toen de Vecht hier gekanaliseerd werd. Net als bij andere stuwen, ligt er een vistrap naast. Toen ik stil stond om hier wat foto’s te maken, sprak een gemeentewerker mij aan. ‘Ik heb het netjes voor uw aangeharkt hoor!’ En ‘wat is t al lekker in t zonnetje.’ Ik had twee mutsen op, een band over mn hoofd en oren en handschoenen aan… het parkje over de rivier lag er inderdaad mooi bij. Prachtig, riep ik!
Bij Giethmen een van de belangrijkste zijrivieren, de Regge; over het oude kerkbrugje. Nu een fietspad, vroeger een kerkpad waarover de inwoners van Giethmen in Ommen ter kerke te gingen.
Het stadje Hardenberg is verschillende keren geteisterd door branden. Een beeld wat hieraan herinnerd is dat van de klepperman. Een diender die de stad bij nacht en ontij de srad waarschuwde als er onraad was.
Pittoresk is Gramsbergen en is een bezoekje waard. Er is een gerestaureerde kern die de sfeer van weleer uitstraalt, maar daardoor wel wat plastiek aanvoelt bij mij. Vanaf hier is de routeaanduiding in het Duits. Ze moeten het blijkbaar van de toeristen hebben, want er is geen sterveling op straat…
Tegen de wind in, stampend dus, naar Duitsland. Twee witte hekjes, een verkeersdrempel en een grensboom, meer stelt de grens niet voor.
In Emlichheim is het half 4 en verlaat ik de toeristische route. Deze gaat nog een stuk naar het oosten en dan zuidwaarts. Een camping is daar niet te vinden. En met 85 km achter me, wil ik gaan afronden. Strak naar het zuiden, langs de B403 kom ik snel bij de Camping de Wilsumer Berge. Vanaf huis heb ik dan 105 km gereden. In het 3 km verder gelegen Uelsen kan ik lekker buiten eten en een Krombacher drinken. Inmiddels is de temperatuur daarnaar.
Pasen, 1 april; ‘wanneer is de camping open?’
Jaren geleden vroeg ik aan onze Italiaanse campingbaas: ‘wanneer gaat normaal de camping open?’ Het seizoen vorderde al, hij zag er moe uit, en had waarschijnlijk al veel lange dagen gemaakt.
Op het terras van de campingbar, zat ik samen met een blonde noord-hollandse, dat hem toch wel spraakzamer maakte. In het Engels zei hij, wijzend naar Rome: ‘when the pope whith Easter say urbi et orbi, I get open…’ Uit de ervaringen van mijn broer, wist ik wel beter, maar dit terzijde.
Aan dit verhaal moest ik deze week denken. Wanneer zal ik mijn nieuwe site openbaar maken? Ik ben er al weken mee aan ’t klussen. De samenvattingen over de fietstochten van afgelopen jaren zijn klaar, twee eerste proefblogs gepubliceerd, de layout hier en daar nog wat opgeleukt. Ik heb zelfs al volgers, al zijn hieronder ook medebloggers op dit platform… Maar tòch!
En als het klaar is, dan is Eerste Paasdag toch een mooie dag om nu live te gaan?! Pasen staat immers voor een nieuwe start, een nieuw begin. De natuur maakt zich op voor een nieuw jaar vol leven en ook wij trekken er op uit. Maken nieuwe plannen en springen op de fiets. En daar gaan deze webblogs over; avontuurlijke fietstochten.
De reden waarom ik hierover enthousiast ben? Met het maken van lange afstandsfietstochten, reis je met een menselijke maat waarbij je toch voldoende afstanden overbrugt. Met de menselijke maat bedoel ik, dat je op eigen kracht en met een dusdanige snelheid je voortbeweegt, dat je waarnemingen geleidelijk zijn. Hierdoor kun je het onbekende voldoende opnemen.
Het is zoals Paul Benjaminse schrijft: ‘het is die langzame verandering die het fietsen zo aangenaam maakt, alsof je de verandering van het landschap en cultuur hebt kunnen begrijpen, hebt kunnen doorvoelen’.
Onder de menuknop vind je korte samenvattingen van de fietsvakanties vanaf 2011. Tijdens het schrijven en selecteren van de inhoud, voor mij een trip down memory lane. En ook heerlijk om vanuit de geschiedenis, nieuwe fietsplannen te ontwikkelen. Er zijn nog zoveel mooie routes en tochten te maken! Dichterbij komt al de eindfase van de tocht naar Rome; la stretta finale, het laatste stuk vanaf Florence.
‘Dus de camping gaat ieder jaar open vanaf Pasen?’ ‘Sì, certo!’ Dat zal in onze contreien zo zijn… Misschien zien we vanavond op TV wel weer de verkleumde, maar toch lachende, vroege campinggasten. In Italia centrale gelden toch andere gewoontes, of kennen ze daar ook 1 april?
Buona Pasqua!
.
Lente !
Het was gisterenmiddag officieel al in gegaan, de lente van 2018. Vanmorgen bedacht ik me, dan zijn de fietskriebels nu legitiem en komen qua uitvoering steeds dichterbij. De site ben ik nu een paar dagen geleden begonnen. Er zijn veel design mogelijkheden. Met betrekking tot de techniek, moeten we nog aan elkaar wennen. Of het huidige ‘sitethema’ blijft, weet ik nog niet, maar het voldoet voor nu.
De blogs zullen een soort liveverslag worden en in de ‘side-pagina’s’ neem ik de bijzondere onderwerpen en de historie op. Gisteren bezig geweest met het jaar 2011 en de samenvatting van de fietstocht naar Berlijn gemaakt. Naast de foto’s met lokatieinformatie, is ook de tijdlijn van Facebook behulpzaam bij de reconstructie. Want ik weet het nog wel…maar hoe zat t precies? Ook gisteren tijdens het verkiezingsdebat op tv een start gemaakt met Parijs 2013. De foto’s daarvan staan off-line (of is ’t stand-alone?) op de laptop. Dat wordt zoeken.
De komende dagen zal ik verder gaan met de opbouw van de site en het leren omgaan met de configuratie. Maar eerst straks even stemmen. Ciao!
De eerste fietskriebels…
Zo in het vroege voorjaar van 2018, het is dus nog winter, als de zon aan kracht toeneemt, ontstaan bij mij steeds sterker de fietskriebels. Je herkent ze meteen. Het is een drang om weer op de fiets te springen en een lekker stuk te gaan fietsen, of misschien wel erger, om een (meerdaagse) fietstocht te gaan maken.
Je herkent het gevoel vast ook wel. Het is ontstaan in je vroege jeugd. Je kreeg je eerste fiets, of wellicht al eerder; je leerde fietsen. En met die eerste fiets en eerste rit, heeft zich – laat ik het maar zo noemen – het ‘fietsvirus’ gemanifesteerd. Op je eerste fiets(en) ging je naar school en croste je door het bos. De fiets als onderdeel van je groei, je ontwikkeling… Al of niet met ‘hulpmotor’ vervoert de fiets je door het leven. Op het moment dat de auto in je leven is, wordt je fiets wat naar de achtergrond gedrukt, maar blijft altijd. En nu jaren later, heb ik de lange afstandsfietstochten ontdekt.
Ik geef het toe, ik ben een laatbloeier. De eerste fietsvakantie startte in 2011, op m’n 49e. Samen met mijn goede vriend, we hadden na enige jaren elkaar weer opgezocht, en om dat te vieren én dat we de 50 in zicht hadden, of – in zijn geval – onlangs was gepasseerd, gingen we ‘wat geks doen.’ Het werd een fietstocht naar Berlijn.
Het fietsvirus maakte een sprongetje en zou zich nooit meer naar de achtergrond laten verdringen. Ik stond ervan versteld, dat ik gewoon 400 km had gefietst en midden in Berlijn stond. En wat een landschappen onderweg! Het fietsen gaf een nieuwe dimentie aan mijn leven. Onderweg had je tijd en ruimte. En als dat er is, ontstaan ongekende mogelijkheden. Wat een mooie tijdsbesteding!
Op deze site staan de fietstochten die ik gemaakt heb en blog ik over de tochten (soms nog in gedachte) die ik maak. Naast dat ik behoefte heb om een centrale plaats te hebben voor alle content, wil ik die informatie ook delen. Tijdens de reizen om vrienden en familie mee te nemen, maar ook voor hen die ook fietskriebels ervaren.
Welkom en ‘jeuken mag!’
Recente populaire berichten & pagina’s
Leuk dat je kijkt op mijn site
Fietskriebels gaat over mijn fietsavonturen. Over de routes en verhalen die tijdens de tochten ontstaan.
Mèt bronvermelding mag inhoud worden overgenomen; fijn als je dit even meldt!
Zie je iets wat niet klopt, of heb je een vraag?
Dan hoor ik graag van je.
(c)iao Henrik
