Fietskriebels
fietsavonturen in europa
TG16b Monviso; bergzicht (Moncalieri – Villar San Costanzo 122 km)
Ik maak wat omwegen vandaag. Maar hoe ik ook rij, de bergen met besneeuwde toppen blijven in zicht.
De eerste omweg komt door wegomleggingen, de vreselijke verkeersmess rond Turijn. Google Maps kent de fietser niet en stuurt me de autostrada op. Het is even moeilijk vanmorgen om op de route te komen. Dan merk ik ook nog dat ik vergeten ben mijn bidon en waterfles te vullen.
Bij Stupinigi (écht ik verzin het niet) rij ik weer goed en koop een nieuwe waterfles met bronwater uit de Alpen.
Daarna gaat het als een zonnetje. In Piosasco stuit ik op de weekmarkt. Zoals wel vaker hier gaat, vindt deze plaats op de weg. Die is dan afgesloten. Het verkeer moet er omheen. Een markt op mijn route, denk ik, is handig. Hoef ik niet om te rijden voor een winkel.
Het is echt druk en worm mij tussen de menigte door. Ze kijken mij aan of ik buitenaards ben. Ik zie het, maar ga onverschrokken op mijn eerste doel af; de frutta e verdura. 2 bananen, graag maturo want ik eet ze vandaag en een sinaasappel. Dan komen de vragen… wie, wat, waarheen, etc. Hij kan het niet geloven. Dan de tweede stal. Ik koop 2 pizzastukjes voor de lunch. Di dov’è ? Daar gaat we weer. Deze broodverkoper gaat uit z’n dak. Hij roept vanuit zijn wagen hoe geweldig hij het vindt. Oh ja, dat beamen andere klanten ook. Ik krijg 2 éxtra stukjes pizza! Deze straniero loop nu snel de markt af en fietst het dorp uit.
Het blijft van een leien dakje gaan. Mede omdat er een fietspad is aangelegd, kaarsrecht met belijning. Het blijkt een ex ferrovia te zijn. Oude sporen dus, die ook hier een nieuw leven krijgen.
Omdat er geen camping op de route ligt, fiets ik daar waar het rondje Piëmonte zuidoostwaarts gaat, naar het westen. 15 kilometer verder is een camping. De campingvrouw is aan het grasmaaien. We gaan 1 juni open. Ik probeer haar nog in te laten zien dat zo’n klein tentje..voor maar 1 nachtje..dat ik helemaal uit Olanda kom… Ze gaat haar man bellen, maar ik krijg geen toestemming.
Naast de camping ligt een B&B. Ik bel aan. We zitten vol zegt ook hier een vrouw. Maar ze gaat direct un’amica bellen. Kan ook niet… of ik wat wil drinken? Terwijl ze een tweede vriendin belt, krijg vers water in de bidon. Hier lukt het wel.
In het dorpje, 3 km verder staat een jongen mij op te wachten. Hij rijdt voorop en zo arriveer ik in een allervriendelijkste B&B. Inclusief ontbijt €35. Was het omrijden niet helemaal voor niets.
TG15 Langs de Po (Viverone – Torino 91 km)
Nell’albergo
Je had vast al begrepen dat ik versleten aankwam, gisteren in Hotel Lido, mooi gelegen aan het meer van Viverone. Ho prenotato con Booking. Com, zei ik bij binnenkomst. Ze wisten het ook. Una signola, sì… dieci minuti. De kamer was nog niet klaar. Ik mocht gaan zitten en kreeg un caffé. Daar knapte ik van op. Ik zat!
De receptionist kwam al snel terug. È pronta, mangare stasera? Dát vond ik een goed idee. Hij legde uit dat ze een menu hadden voor €15. Da sette e mezzo. Ik zou er zijn om half 8.
De kamer maakte een aftandse indruk. Het bed voelde goed, het laken was versleten. We hebben elkaar gevonden, zei ik. De deuren van de douchecabine waren verworden tot een bouwpakket. Ik moest effe sleutelen om ze dicht te doen. Maar de douche was héérlijk warm. Het bed lag goed, zette het alarm op half 8 en viel in slaap.
Het is eigenlijk een echt Italiaans hotel. Het zag eruit als het straatinterieur. Alles wat schots en scheef en maar het functioneert.
Ik was op tijd beneden. Mijn maag knorde. Da bere? Vino bianco, rosso? Una acqua? Geef alles maar zei ik. Dat kon niet. Dus werd het rood met acqua frizzante.
De primi.. Ik koos voor pasta met ragù. Een flink bord. Secondo een lap vlees met groente. Caffè toe. Maakte een avondwandelavondwandeling langs lege terassen en rolde mijn bed weer in.
De volgende ochtend stond er, voor italiaanse begrippen groots ontbijt. Verse cornetti, fruit, yoghurt, kaas en ham. De cappuccino zó lekker! Ik mocht er nog een. De receptionist annex ober, etc maakte het graag.
Bij het afrekenen pakte hij een post-it blokje en ging er eens goed voorzitten. Volgens Booking kost de kamer incl ontbijt € 56. Hij schreef €40 en €15. 55 euro è bene? Ik kreeg nog een fles acqua naturale mee ook.
Naar Turijn
Ik voel mij 300% beter dan gister. Ik trap de heuvel omhoog en kom weer op het platteland. De zon probeert het, maar het wolkendek is nog te dik. Eigenlijk prima weer voor een fietstocht. Ik rij op landweggetjes tussen de klaprozen die samen met het koren opgroeien. Afgewisseld met kiwi plantages.
De wegen zijn vlak en stil. Bij Lamporo drink ik een cappuccino en iedereen wil weten waar ik vandaan kom etc… een plaatsje verder sla ik af om het rondje Piëmonte te gaan maken. De Rivièra moet nog even wachten. Het verkeer wordt steeds drukker en langs de Po rij ik een paar uur later Turijn in.
Ik rij het centrum voorbij. Morgen ga hier met de bus naartoe. De camping ligt 6 km verder. Het regende even onderweg, maar nu is het warm en ik zie steeds meer blauw. Er staan alleen campers hier. Zoals vaker heb ik het tentenveld voor mij alleen. Vanavond ga ik weer zelf in het pannetje roeren.
TG14 Van lago naar lago via de rijstvelden (Mergozzo – Viverone 102 km)
Gisteravond was er een stel tentenfietsers gearriveerd. Ik zag ze ook in het dorp toen ik daar op het pizzeriaterras at. Vanmorgen sprak ik hen. Het zijn ook Nederlanders en rijden dezelfde Benjaminse route. Dat was heftig gisteren, zei ik, over de Simplonpas. Ze zeiden dat ze met de trein waren gegaan. Het moet wél leuk blijven, voegde de vrouw eraan toe.
En zo is het! Als je zo’n pas niet ziet zitten, of fysiek lukt het niet, zijn er alternatieven. Ik zelf ga voor de beleving, de intense inspanning om aan de andere kant te komen. Een beetje afzien hoort bij een fietstocht!
Intens was het vandaag ook. Vanmorgen langs het Lago d’Orta. Het meest westelijke van de Italiaanse meren. Een mooie route langs en boven het meer. Daarna een pas over en een afdaling naar de Po-vlakte.
Aan het eind van de ochtend begon het te regen. Eerst een beetje, toen ik aankwam bij de rijstvelden regende het erg. Het was voorspeld. Ook morgen nog deels.
Of het door dit eentonige landschap kwam of niet, ik had een energielek. Ik wil stoppen, maar er is hier niets om te stoppen. Ik moet door naar het Lago di Viverone, daar zijn faciliteiten. Ik pauzeer vaak, eet een pindakaasreep, koekjes en maak de rol Dextro Energy op. Het helpt. Een paar laatste klimpartijen naar het kleine gletsjermeer volgen. Kiezen op elkaar. Er zijn hier hotels en campings genoeg. Ik ga me heerlijk opwarmen in hotel Lido. En het eten is vanaf half 8. Héérlijk!
Morgen zou ik maar zo Turijn binnen kunnen fietsen.
TG13 over de Simplon naar het Lago di Mergozzo (Brig – Mergozzo 111 km)
Met soppende voeten Italië in. Gelukkig ging snel de zon schijnen en droogde het wat op. Onderweg naar Mergozzo werd ik tegen gehouden door Italianen. Ga je naar Mergozzo? Dat kan niet. Er ligt een stuk berg op de weg. Ze leggen mij uit hoe het te omzeilen.
Zodra je de grens gepasseerd bent heerst er een andere sfeer. Een ander geluid, gevoel.
Ik eet ’s avonds in Mergozzo. Het is een typisch italiaans dorp aan een klein meer. Net onder het Lago Maggiore. Het is net alsof ik hier eerder ben geweest.
TG12 Omhoog door het Berner Oberland (Bern – Brig 117 km)
En naar Wallis
Na een rustdag, die ik in zonnig Bern doorbracht, begon het in de avond te regenen. Dikke buien. Volgens mij ging het de hele nacht door. Een natte tent in mijn backrack scheelt al gauw een paar kilo meer. Ondanks dat ik hem vanmorgen goed uitschudde voelde ik het verschil.
Onderweg door het meest agrarische gebied onder Bern. Het Alpenmassief komt steeds dichterbij en gelijdelijk klim ik naar 1170 meter tot in Kandersteg. In deze regio is de rust terug. Het is trouwens ook het begin van een nieuw traject. Van hieruit fiets ik de route naar de Rivièra.
De Zwitsers groeten mij op deze zaterdagmorgen vriendelijk, in een niet te ontcijferen wens. Ze wandelen, fietsen, joggen en kijken vooral blij.
Een komt naast mij fietsen. Ze zijn nieuwsgierig. Waar naar toe? Oh oh dan moet je zeker zondag de pas op, geen LKW’s!
Oorspronkelijk had ik maandag in gedachten. Maar hier is veel voor te zeggen. Dan moet ik wel door naar Brig. De laatste grote plaats voor de Simplon. Het scheelt 1 overnachting en omdat het nu ook weer onderweg regent, pak ik een hotel. Goed uitgerust met een stevig ontbijt, lijkt mij de juiste voorbereiding.
Bern
Nog even over Bern, het is de 7e Europese hoofdstad die ik per fiets bereik. Al mag hoofdstad hier niet zo genoemd worden. Zwitserland als bondsstaat ken dat niet. Doch in Bern staat het bundeshaus, de politiek is hier gevestigd.
En het is zeker niet de belangrijkste stad. Een goed compromis tussen de kantons, en zo gedraagt de stad zich dan ook. De trotsheid straalt er vanaf. De straten en pleinen zijn druk versierd met vlaggen en torens. De bekendste is natuurlijk de Zytgloggeturm.
Natuurlijk mag het gezicht van de stad niet ontbreken.
Recente populaire berichten & pagina’s
Leuk dat je kijkt op mijn site
Fietskriebels gaat over mijn fietsavonturen. Over de routes en verhalen die tijdens de tochten ontstaan.
Mèt bronvermelding mag inhoud worden overgenomen; fijn als je dit even meldt!
Zie je iets wat niet klopt, of heb je een vraag?
Dan hoor ik graag van je.
(c)iao Henrik
