Fietskriebels

Vraag het de Baas boven!

Om half acht vanmorgen wordt de onberoerde rust op het terrein van het natuurkampeerterrein Het Hunehuis verstoord. Ik ben de enige kampeerder en kom bij uit een diepe slaap. De wekker van mijn mobiel gaat af. Bij het uitzetten zie ik ook een berichtje van Jos. Hij is de manager van Profitgym, of ik hem nog 1x kan helpen. Hij bedoelt invallen als RPM-instructeur. Op de maandagochtend is het moeilijk een invaller te krijgen. Ik app hem met één oog terug: nee, ik ben niet in Zwolle. Als hij niemand kan vinden, wordt iedereen afgebeld. In een vlaag voelt dat bij mij vervelend. Dat is raar, want ik ben daar niet verantwoordelijk voor.

Ik laat het hunehuis en de hunebedden achter mij en daal van achter de Havelterberg de heuvel af richting het

veenlandschap. Nijeveen, Kolderveense Bovenboer, Kolderveen, Veendijk… in Meppel stop ik voor de koffie. En om het te vieren dat ik bijna thuis ben, met appeltaart. Nee, dat is niet waar. Ik had er gewoon zin in. Eigenlijk, als ik terugkijk ben ik elke dag zó begonnen. En terwijl ik de appeltaart eet, wauw deze is echt lekker, hoor ik buon appetito!

Ik hoor meteen dat het geen Italiaanse is. Welke vrouw verstoort mijn ochtendritueel? Het is een oude vrouw, dunne grijze haren. Ook op haar wangen, kin en bovenlip zie ik donzige beharing. Ze heeft een bij de leeftijd passende jurk aan. Ik zeg grazie! En wacht op een mooie Italiaanse volzin. U bent verantwoordelijk zegt ze. U bent een verantwoordelijk man, dát zie ik. Ze heeft nu mijn aandacht. Wat ziet u nog meer? Vraag ik. Met een ferme pas en tikkent met haar stok, loopt ze het bijna lege terras op. Ze komt op een niet vervelende manier bij mijn tafeltje staan. Wij hadden vroeger gasten op de boerderij en wij konden meteen zien, wat voor vlees wij in de kuip hadden als ze het erf op kwamen. Hebt u kinderen? Vroeg de vrouw. Ik hield het bij een simpel ja. Ze vervolgde ik zie dat u een verantwoordelijk man bent en als u het niet meer weet, vraag het dan de Baas boven! Ik wilde niet mijn geloofsleven met deze vrouw bespreken en zei dat ik dat mooi gezegd vond en bedankte haar voor het advies. Ze voegde er nog aan toe de Baas boven, misschien doet hij niet wat u wilt, het is wel het beste voor u! Houd dát in gedachte!

Met dezelfde ferme pas vertrok ze en wenste mij een fijne dag toe. Wie was deze, zo op eens verschenen vrouw? Waarom sprak ze eerst Italiaans? Was het een door de Baas gestuurde engel, of een toevallige passant die het product is van het doorgeschoten rechtschapene in de leer. Die hier in deze omgeving gebezigd wordt?En op deze wijze als evangelist Meppel onveilig maakt?  Zag ze dat ik een pelgrim op gevoel ben?..die doorgaans dolen door dode straten? Het houdt me onderweg wel bezig. Deze bijzondere ontmoeting. Misschien was het wél beide. Wie het weet, mag het zeggen. De Baas boven… niets is wat het lijkt, denk ik terwijl ik Hasselt nader. Niets is wat het lijkt, en dát is het ook niet! Dacht ik zo.

De NAProute en Vechtdalroute komen na het pontje van Haerst samen, en ik rij langs de Vecht Zwolle binnen. Daar waar de gevolgde LF 9 op de IJsseldijk afslaat naar het Kleine Veer en via Hattem naar Breda in het zuiden koerst,  is de Noordelijke Driehoek een ‘driehoek.’ In totaal, dus inclusief de Ameland-en Haskerhorne uitstapjes, heb ik 700 kilometer gefietst. Het waren mooie avonturen in het noorden… en dan is het weer fijn om thuis te komen.

Het was een eenvoudige, maar goede camping aan het Westerdiep. Maar wat het extra leuk maakte, waren de campingeigenaren. Toen ik gisteravond nog wat terugbracht, werd ik uitgenodigd om een ‘wijntje’ te drinken. Het stel had buren en vrienden over de vloer. Graag zei ik, er zat één voorwaarde aan verbonden. Ik moest meedoen met spikerhouwen!

Met z’n allen rond een houtblok, en grote nagels omstebeurt een hamerslag geven. Wie het eerst de spijker geheel in de boomstronk heeft geslagen is de winnaar. En ondertussen sterke verhalen en maar mis slaan. Het werden 3 rondjes, gelukkig geen 1x als laatste geëindigd.

Die Grunningers zijn best wel grappig… maar dat wist ik wel.

Vanmorgen voelden rechterarm en hoofd wat houterig. Gelukkig was ik snel in de stad voor een grote koffie. Voor het raadhuis is een beachvolleybal toernooi. Het is pas 10 uur en nu al zomer in het kwadraat!

De route van vandaag is deels beschaduwd. Kilometers lang door het Drents-Friese Wold. Ook het Fochteloërveen is uniek.

Net boven Havelte eindigt vandaag de rit op een natuurkampeerterrein. Er naast ligt het Hunehuis. Het draait op vrijwilligers. Ik krijg uitleg en een rondleiding. Het is een groot huis, met keuken en veel gemeenschappelijke ruimtes. Je kunt er een kamer huren, een feestje, of vakantie houden en verder doe je koken, eten, etc samen. Ik sta als enige op deze eenvoudige camping. Vroeg naar bed…denk ik…