Denk maar niet dat de weg nu naar de hoofdstad vlak is. Wat is immers wel vlak hier? Ja, de weg langs de Rijn van Basel naar de Bodensee. Maar de rest van Zwitserland niet. Op de ‘nuchtere’ maag direct al een col. Deze vormt de opening vanuit de Jura. Col Pierre Pertuis is geen vervelende, eigenlijk maar een helling.

Daarvoor even inkopen gedaan bij de super. Broodjes, bananen en een Twix XL. Zw.fr 4,75. Zwitserland duur?

De zon schijnt uitbundig, de temperatuur nog koel, de afdaling is koud. En dalen blijft het tot aan Biel. De korte route is langs een snelweg waarbij de vluchtstrook als fietspad geldt. Serieus. Met zn allen door de tunnels. Eng? Ik kijk niet om, laat het geluid om het even en trap als een bezetene door. Het gaat goed.

Biel heeft een mooie altstadt. Het is als enige stad in Zwitserland tweetalig. Als je in de buurt bent, zeker gaan bezoeken.

Daarna is het weer klimmen. Tot ik in de verte de Alpen zie liggen. Achter Bern. Tijdens de daling blijven de beschneeuwde toppen in zicht. Ik ga morgen de stad bezichtigen. Onderweg eet ik de Twix snel op, voordat ze smelten in mijn rugtas. Het is nu ruim 21°.

Een paar kilometer voor de stad in Hinterkappelen is camping Bern-Eymatt. Ik boek twee nachten. Kunnen de knieën wat bijtrekken…

Ik word wakker van stevig beierende klokken. Voor het eerst heb in een keer doorgeslapen. Gisteren kon ik nog een wijntje drinken aan de bar van deze comfortabele camping. (Kosten voor een nacht € 8,30 incl douchen en WC papier 5☆ dus.) Ik ging met de kippen op stok en de mobiel uit. De rit van gister eiste zijn tol.

Ze houden hier van vroeg opstaan. Het is pas 6 uur. Nu moet ik er ook uit. Door middel van mijn dagelijkse yoga oefening verlaat ik mijn tent. Kook de eieren, maak koffie en ruim de tent op. Daarna kies ik om 8 uur het ruime sop naar Soppe-le-bas. Daar zit nog een verhaal aan vast. Ik wilde het gister je nog niet schrijven, toen was ik nog te ontstemd. Maar vanmorgen gaat alles goed, dus maakt het niet meer uit.

Gisteren reed ik deze camping voorbij, want ik had er een verder gezien in Soppe. Doch toen ik er was, bleek ik verkeerd gekeken te hebben. De camping was 25 km verder in Seppois-le-bas. Balen. Normaal zou ik door zijn gefietst, maar nu aan t einde van de dag verlangde ik naar mijn net gekochte worstjes en veldsla met rijst. Dus koos ik voor terug fietsen via een andere route. Iets van 5 km. Maar oh die kilometers tellen hier dubbel!

De rit door de Elzas gaat door gezellige dorpjes. Het leeft hier meer dan in het hiervoormaals. Waar geen winkels zijn (op de kapster en de apotheek na). Ook het laatste stuk gaat over een oude spoorlijn. En bij een verlaten grenswacht rij ik Zwitserland in.

Na het eerste dorp is het gedaan met de pret. Nu is het klimmen. De Col des Rangiers moet onder de categorie gemeen worden genoteerd. Eerst smerig stijl, dan lang klimmend tot 856 meter.

Maar nog niet klaar. Hierna volgt een nieuwe uitdaging. Gorges du Pichoux is 935 meter hoog. De klim is over 10 kilometer verspreid. Genieten dus. Vooral van de afdalingen. Er zitten weinig bochten in, dus vliegtuigstand aan!

Ik speelde met de gedachte om in Tavannes een B&B of Hotel te nemen. Dit is hier geen toeristisch gebied en campings zijn er niet. Ik google..op één na. Omdat het mooi weer is rij ik daar naar toe. We zijn eigenlijk nog niet open, zegt de campingvrouw. Maar het is geen probleem voor 1 nacht. Ik moet wel douchen bij de vrouwen. De mannenafdeling is niet aangesloten. Geeft niet ik ben toch de enige gast.

Morgen naar Bern. Dagje rust?

Eerst morgen eens wat uitslapen, als de klokken het toelaten. Bern is immers niet ver meer.