Fietskriebels
fietsavonturen in europa
Een dagje Ameland Dag 4 Nes – Nes 48 km
Grem, zo heet hij, de campingbaas zei het al. Een dagje fijn zonder bagage toeren op het eiland is ook wel es lekker!
En ook wel relaxed. Ongemerkt duin op duin af, toch wel wat kilometers gemaakt. En ik was niet alléén, het is net zondagmiddag ‘op de dijk.’ Gelukkig verspreidde de meute fietsers zich snel.
Vooral het duingebied met aangrenzend strand is prachtig.
De zuidkant is alleen dijk en grasland.
Terug weer op de camping waar het ook drukker is geworden. De campers die hier komen, blijven hier zo’n 2 dagen. En gaan, net als ik, met hun fiets naar het eiland. Het is een soort doorgaanscamping.
Morgen de Groningense kust langs, naar het oosten. Hopelijk is de wind niet te koud. Van plan om op tijd te vertrekken. Kijken hoe ver ik kom.
Langs de Friese vaarten van zuid naar noord Dag 3 Haskerhorne – Holwerd 108 km
Na een gezellig ontbijt met Geeske, Jesse en de altijd enthousiaste hond Vlinder, word ik grondig met deet behandeld. Er is een tekenplaag verzekerd Geeske me. Dat wordt survival, denk ik. Ik ga de binnenlanden van Friesland in… Het is ‘zij of mij,’ erop of eronder!
Ik neem de fietssnelweg naar Heerenveen en na wat ronddolen in dit veendorp, vind ik de uitgang. Het landschap verandert snel in een boer zoekt vrouw achtig tafereel. Het zijn met name de waterstromen waarlangs de LF3 zich een weg baant. Het doe het zelf pontje bij Uilesprong is een leuke onderbreking.
Langs de Swette bereik ik Leeuwarden. De sfeer is hier gezellig, mede door de vele – goed gevulde- terrassen.
Boven de hoofdstad lijkt het wel of de wind aantrekt en hij is tegen mij. Daarbij komt dat het landschap zwaar aanvoelt. Langs de Dokkumer Ee met de kop in de wind. Ook het bruggetje van Bartlehiem is niet spectaculair. Ik vraag nog aan een passant is dat nu het beruchte klunbruggeltje?
Na het verlaten van het kanaal, komt de route in een soort oneindig landschap. Of ik nu kilometers maak of niet, het zicht blijft hetzelfde. Landerijen, koeien, boerderijen, windmolens. Oneindig ver en nergens wordt Holwerd vermeldt. Hoe ver nog?
Ik hoor de meeuwen boven mij. Lachen ze? Misschien bestáát Holwerd niet. Als ik straks vraag, waar? Zal men antwoorden haha.. het zegt het toch al: Hòl werd! Dat heeft Grote Pier verzonnen. En die Hollanders trappen er nog steeds in!
In de verte zie ik een spitsetoren. Verdomd ik ben er! De camping is onder de toren van deze kerk. Ik denk dat ik morgen een dagje Ameland doe…
In Zonnig Zuid Friesland. Dag 2 Blokzijl – Haskerhorne 78 km
Una lingua, una cultura! Zwaai zwaai Overijssel en welkom in Friesland. Het valt mij op dat ik nog zwaai op z’n Italiaans. Het is er blijkbaar ongemerkt in geslopen. Mocht je het niet weten, dat gaat zó; de arm gaat tov de schouder 90° horizontaal en de onderarm blijft in het verlengde even hoog, de elleboog iets gebogen en de handpalm naar beneden. Dan bij wijze van zwaaien, maken de vingers en de hand een knijp beweging. Waarbij men de ontvanger aankijkt.
Die maakte ik ook, vanmorgen bij het opstaan, naar de mede tentfietser. Hij kwam uit Apeldoorn en gaat vandaag door naar Bolsward. Het was zwaar gisteren met die wind, zegt hij. Klopt.. maar dan heb je wel dit weer.. strak en vlak! Was mijn antwoord. Duidend op de blauwe lucht, die nu nog wat bewolkt is. Daarna gaat hij via de afsluitdijk Noord Holland in. Via de duinen naar Den Haag… leuke tocht, zeg ik en weg was hij.
Ik hoefde vandaag niet zo snel weg. Een oud collega/vriendin had mij uitgenodigd voor het avondeten en overnachting. Daarvoor moet ik wel van de route af, maar dat heb ik voor een gezellige middag en avond graag over.
En zo fiets ik door de Weerribben Overijssel uit, de Linde over Friesland in. Waarom zwaaien overigens al die bootkapiteins naar mij? Ik zie het verband niet, ik op de wal in actie, zij op ’t water achter hun stuur? Ik zwaai terug come gli italiani.
De Linde over… en heet opeens Lende. Wist ik niet, ik rij in het lende vallei, beheerd door het Fryske Gea. Gea… het klinkt nog steeds raar…Ik heb 33 jaar bij de Rabobank gewerkt, en Gea is de afkorting van een Geldautomaat en dat in het Lende vallei (ja die associatie maakte ik ook).
Hier loopt een kunde schapen los. Uiteraard midden op het fietspad. En als ik er aankom, gaan ze aanstellerig met hun koppen naar beneden en met hun kont naar mij toe gericht. Alsof ze willen zeggen…wij wonen hier, en we hebben net het hele fietspad vol gescheten!
Ieuw wat een smurrie. Gelukkig is het droog, je moet er niet aandenken als het regent!
De route is verder mooi, soms ruim en open, soms door de bossen. Hele stukken ook langs de meanderende Linderivier. Behalve voor Wolvega, daar is een omleiding vanwege onderhoud aan het fietspad. (Vandaar de U-bocht op de routekaart.)
In Oranjewoud sla ik af in westelijke richting en neem de LF20 (Haarlem-Groningen) naar mijn logeeradres.
Morgen naar de culturele hoofdstad van Europa. Leuk!
Dit is het begin van … De Noordelijke Driehoek Dag 1: Zwolle – Blokzijl 55 km
Dit is het begin van een nieuwe route, een nieuw rondje. Néé beter gezegd een driehoek. Een route door de Kop van Overijssel, Friesland, Groningen en via Drenthe weer terug. Ik volg de
langeafstandsfietspaden 3, 10 en 9. Respectievelijk de Rietland-, Waddenzee- en NAP-route. In totaal zo’n 500 kilometer door onze noordelijke provincies. Strava liet me vanmiddag in de steek, daarom niet het gebruikelijke overzicht van de route. (NB: Googlemaps later toegevoegd, zie hieronder)
Het eerste stukje van de LF3 heet tot aan Kampen nog Hanzeroute (Kampen – Millingen). En na het passeren van deze oude hanzestad valt de 3 samen met de Zuiderzeeroute (LF22) en wordt als dusdanig aangeduid tot aan Ossenzijl, net boven de Weerribben. En omdat het weer zó heerlijk is, na de lunch vertrokken voor een eerste traject door de bekende omgeving van de polder Mastenbroek en De Wieden.
Ook dit deel van Overijssel en de Kop biedt veel moois. Het is wel even wat anders dan een paar weken geleden; toen door de heuvels van Toscane en over en langs de toppen van oude vulkanen. Nu langs de oude zuiderzeekust, fietsend over de dijken. Water zal toch de eerste dagen de aanblik zijn van de noordelijke driehoek; waddenzee, de Friese en Overijsselse meren en kanalen. En tot aan Holwerd omringt door de riethagen.
De eerste 55 van de 500 kilometers tellende rit zit erop. Bij Blokzijl ligt een mooie camping. Op het trekkerstentenveld staat nog een ‘tentenfietser.’ De receptionist meldde dat hij het stadje al in is om te eten. Nadat de tent staat fiets ik ook terug. Er zijn hier genoeg restaurants en eetcafés. Op een terras bij de sluis in de avondzon kan ik rustig deze blog schrijven.. en genieten van het eten.
Het stadje is ontstaan als een versterking (een blok) bij een sluis (zijl) bij de monding van het Steenwijkerdiep in de Zuiderzee omstreeks 1400. Leuk detail uit de geschiedenis: de Münsterse bisschip Bommen-Berend heeft Blokzijl nog belegerd. Met behulp van de Friezen zijn zijn troepen in 1672 verdreven. Als beloning voor de getoonde moed kreeg Blokzijl van stadhouder Willem III stadsrechten. Het is nu en landstad, maar was dus een zeestad.
Morgen verder de KOP (in de wind) van Overijssel door en Friesland in!
Epiloog Florence – Rome
Alles op een rijtje
De fiets is weer schoongemaakt, kleine reparaties verricht… tijd voor een korte terugblik, inclusief de relive-video’s en de stats. Maar eerst, iedereen bedankt voor de likes, de berichtjes en andere vormen van (re)actie!
Bij het opruimen moet ik steeds denken aan het gezicht, dat de Italiaanse medewerkster van het hotel in Rome trok, toen de receptionist ons verhaal aan haar vertelde. We hadden hem over de route geïnformeerd. Haar mond viel open, grote ogen.. no no, quanti chilometri? Net zoals Fabienne van de camping; sei pazzo! En Federico: ho una machina. Italianen moeten er niet aan dénken. En toch is het niet zo dat ze níet fietsen. Op een andere manier, want we kwamen er veel tegen; mountainbikers en wielrenners.
In de auto terug van Firenze naar Nederland waren we het snel eens. Dit was het zwaarste traject ooit. De wegen naar Rome via en langs de route van de Via Francigena zitten vol venijnige klimpartijen. Soms kort, soms lang en dat in combinatie met 27 à 30 graden. Dit resulteerde in vele pauze momenten. Gelukkig heeft elk Italiaanse paese een bar. De genoten aantallen flesjes acqua naturale en frizzante waren groot. Later in combinatie met caffè freddo. Laatstgenoemde is een ware aanrader!
Ook de slechte staat van het wegdek is memorabel. Terwijl in het noorden de wegen doorgaans redelijk tot goed zijn, daar zijn zelfs fietspaden, is het hoe zuidelijker, hoe erger. We wisten het wel, maar het viel toch tegen. Op de het hele traject van ruim 450 km zijn we drie (deels verharde) fietspaden tegen gekomen. De eerste door Poggibonsi, de tweede naar de stad Rome vanaf het station in Prima Porta. De laatste langs de Arno van Firenze naar Signa.
Via Francigena overview en statistieken
Een belangrijk punt van aandacht is dus de zwaarte. Wil je de vele bezienswaardigheden bezoeken, of gewoon het rustiger aan doen, halveer dan de afstanden en verruim de periode.
- Totaal gereden route 456 km (inclusief extra’s 485 km)
- Totale tijd actief 46 uur 19 minuten
- Totale stijging 6.639 meters
- Dagafstanden:
- Signa – San Gimignano 92 km
- San Quirico 96 km
- Bolsena 85 km
- Caprarola 79 km
- Rome 89 km
- Firenze – Signa 15 km
- Overnachtingen op de route:
- Camping Boschetto di Piemma San Gimignano
- Hotel Palazzo del Capitano San Quirico
- Camping ValdiSole Bolsena
- B & B La Rocca Caprarola
- Hotel the Place Rome
- Overnachtingen onderweg:
- Camping International Como centro
- Hotel Delfina Signa
- De relive video’s:
Een laatste voetnoot
Met dit laatste bericht is er ook een einde aan de fietstocht naar Rome gekomen. Vanaf Zwolle 2.579 km lang en vanaf Maastricht 2.194 km. Zoals elk traject, elke dag zijn eigen charme had, geldt dat ook voor de hele route van Onbegrensd fietsen naar Rome. Het zijn belevenissen; onverwachte ontmoetingen met landschappen en hun inwoners. Soms verrassend, soms bekend, maar altijd prettig bezien met draaiende wielen door het Europese grondgebied.
Florence – Rome Dag 6: Firenze – Signa 15 km
Vanmorgen waren we in Rome en bezochten San Giovanni in Laterano (Sint-Jan van Lateranen) en de Scala santa daar tegenover. Het is vandaag ook Festa della Repubblica. En op de fiets komen we midden in de stoet van hoogwaardigheids bekleders. Erehagen staan opgesteld. Politie, carabinieri of leger, allen zijn
vriendelijk en relaxt. We kunnen de weg vragen, krijgen uitleg en worden nergens weggestuurd. Zó relaxt in dit land.
Zo ook in de trein terug. We moeten overstappen en dreigen de aansluiting naar Firenze te missen. De conductrice belt met de machinist van de andere trein. Deze wacht zonodig op ons.
In Firenze drinken we een Azurro Nazionale en fietsen naar de Arno. Hier loopt het fietspad langs dat ons vorige keer naar Firenze bracht. Nu terug naar Signa waar de auto wacht… De cirkel is rond. De puntjes staan op de i.
Signa maakt zich op voor de feestavond; de tafels worden gedekt en wij arriveren in ons favoriete restaurant Castello di Signa.
“Het is niet onopgemerkt gebleven.”
Florence – Rome dag 5: Caprarola – Rome: 88 km
We komen vandaag in de dalen van de vulkaan, om aan het einde, langs de Tiber de eeuwige stad binnen te rijden.
Maar zo ver is het nog niet. Eerst komen we Nepi (een mooi oud stadje) en Calcata (zie foto) tegen. Laatstgenoemde ligt op een tufstenenrots. Mooi is de via Cornelia, een weg onder parasoldennen, die zich door het verder kale landschap slingert. Zij daalt af naar Prima Porta aan de rand van Rome aan de Tiber. Het is nog 17 km naar Vaticaanstad.
Het fietspad volgt de slingerende rivier de stad in. Wij verlaten de Tevere bij Castel Sant’Angelo (de Engelenburcht), de via Conciliazione opdraaiend recht op de Basiliek Sint Pieter af.
Het is wat onwerkelijk allemaal. Niet alleen door het altijd imposant overkomende plein, maar ook doordat de eindbestemming na zoveel jaar en ruim 2000 km is bereikt.
Wij zijn pelgrims op gevoel
Die doorgaans dolen door dode straten
Voorgoed de veiligheid verlaten
Met slechts onzekerheid als doel
Ja, maar waartoe of nergens naar
Maar weet niet hoe of zie maar waar
Fiets aan de hand, een zee van tijd
Nul op verstand, een richting kwijt
Florence – Rome dag 4: Bolsena – Caprarola 80 km
Ken je de borden slecht wegdek? Zo’n driehoek, punt naar boven, rode rand met een zwart balkje met 2 hobbels? Die moet je hier met de nodige humor interpreteren. Sommige gedeelten zijn zó slecht. Je kunt beter spreken van er ligt asfalt tussen de gaten, kraters, richels. Dat maakte vandaag temeer bijzonder zwaar. De zon scheen volop, veel geklim, en we dachten vandaag valt mee qua route. Fout. Het viel ook daarom zwaar.
En de keus halverwege is, gaan we over de oude vulkaan Monte Cimino (1053m) of erlangs? In Bagnaia moet deze keus gemaakt worden. We zijn dan ten oosten van de provinciehoofdstad Viterbo. Ondanks dat het 15 km langer is en net zoveel hoogtemeters oplevert, gaan we via Soriano nel Cimino. Deze wordt aanbevolen door de routemaker en is leuker, maar blijkt toch ook vol met venijnige klimmers.
In de verte zien we de top van de berg liggen en het kasteel van Soriano. Het stadje rijst op uit de bergachtige omgeving, tussen de kastanjebossen hier in het noorden van Lazio, waar ook Umbrië en Toscane samenkomen. Het plaatsje werd, voordat de Romeinen binnenvielen, bewoond door de Etrusken. Het kasteel was ook een zomerresidentie van een paus.
We vervolgen de tocht naar Caprarola. Deze plaats is bekend vanweg Villa Caprarola. Een groot Renaissance paleis, gebouwd door kardinaal Farnese.
Hier dichtbij vinden we een B&B. De eigenaaresse studeert Engels, dus spreken we Italiaans en Engels door elkaar.
Morgen alweer de laatste dag…
A Roma!
Florence – Rome dag 3: San Quirico d’Orcia – Bolsena 85 km
Ontbijten naast een beroemde Amerikaanse actrice..
Na een goed Europees ontbijt tussen de Amerikanen, waarvan volgens Jan, een bekende actrice -ach zijn we dat niet allemaal?- vertrokken we uit San Quirico. Dit is een klein mooi stadje met een rustig centrum en fraaie stadstuinen, de horti Leontini.
De route volgt vandaag het dal van de Orcia en gaat langzaam omhoog. Na Radicofani daalt de Via Francigena 10% over een onverhard pad. Dat is met bagage onverantwoord. We blijven op de weg, rechtdoor en ook dalend. Echter stijgend voor Celle sul Rigo, om hierna door te stijgen naar een interessante badplaats: San Casciano dei Bagni. Het is een klein dorp met kasteel, wat ook over warme bronnen beschikt.
Vlak voor Trevinano is een splitsing, linksaf naar Orvieto, rechts voor Acquapendente en Bolsena terug naar de Via Francigena. In Acquapendente ontmoeten we 2 Amerikaanse bikers. Ze komen uit Boston Vermouth. Ook zij fietsen van Firenze naar Rome. Maar doen er relaxed 2 weken over.
Hier begint het lekker met een lange afdaling naar het dal van Paglia. Wel gaat het met 10% stijl omhoog naar Acquapendente. Hierna is het thuiskomen in San Lorenzo en Bolsena. Het blijft een indrukwekkend beeld en emozionata om het vulkaanmeer in al zijn glorie te zien schitteren in de zon. Na het opzetten van de tenten, nemen we direct een duik in het 22 graden warme meer. Héérlijk!
Het thuiskomen is compleet door het hartelijke ontvangst van de campingbaas Luigi, zijn zus Fabienne en de gente van de bar; Alice, Mario en Federico. Dit geldt ook voor campingvrienden Hans en Minni, waar we de avond gezellig afsluiten.
A domani!
Florence – Rome dag 2: San Gimignano- Siena – San Querido d’Orcia 96 km
Over de Via Francigena naar Siena en verder…
Nou ja over de Via.. het was meer via Via! Maar daar straks meer over.
Het stadje waar we vanmorgen vandaan vertrokken is de moeite waard. Niet dat we het uitgebreid hebben bezocht..maar het is authentiek en bijzonder. Net zo als de camping. Zulk een sanitair heb ik nog nooit gezien. Een voorbeeld. Ze hebben ook een soort stacaravans, dus als je geen kampeerder bent…
Vanaf San Gigminano loopt de Via Francigena. Wij namen al snel de brede en snelle weg naar Poggibonsi. Bewust. We hebben veel kilometers op het programma. Ik hoop dat je het niet doorgeeft aan de heilige stoel, waar we vrijdagavond een afspraak hebben. Bij Montereggioni komen we weer op de route. Hier staan oude vestingwerken, zie foto.
Over kleine rustige weggetjes naderen we Siena. Siena kennen we wel van eerdere bezoeken, zonder fiets. Maar het is erg druk in het stadje. We laten het snel voor wat het is en dalen af via de Cassia Sud.
We vervolgen de route van de Franken. Daar waar de paden voor vakantiefietsers on- of minder toegankelijk zijn, heeft routemaker Benjaminse een versie, waarbij kleine verharde wegen worden gevolgt, die evenwijdig aan de wandelroute lopen. Dit viel écht tegen, sommige hellingen zijn niet te doen voor de gemiddelde fietser. Wellicht dat Dumoulin het beter ervan afbrengt.
Met zicht op de Monteamiata rijden we over de drukke Cassia. Als we deze simpelweg zouden volgen komen we ook a casa, dus in Rome uit. Met de rijstijl van de Italiaanse bestuurders is dat niet ongevaarlijk. Maar het wel de beste manier om snel op de plaats van bestemming te komen. Zeker ná 100 km!
San Quirino is een ontdekking! Blijkbaar ook voor 3 Brazilianen. Zij zaten net als ons hier op een terrasje. Hier blijkt achteraf dat de prijzen van het bier 25% hoger in rekening worden gebracht! Zo zie je maar. Check altijd de drankenkaart, zeker als je bezweet en uitgeput aankomt.
Daarna snel naar ons hotel in deze middeleeuwse stad. Morgen op weg naar Bolsena.
A più tardi!
Florence – Rome dag 1: Firenze/Signa – Vinci – San Gimignano 92 km
‘Vanaf de Arno naar de Chianti’
De kop is eraf. Na een Italiaans ontbijt, zoet, summier, en met voldoende cappuccini. De receptionist was overigens teleurgesteld in het gedrag van zijn president.
Het begon direct met forse klimmetjes om uit Signa op de route te komen. Het zou de hele dag heftig klimmen worden!
Omdat we in 2016 vanaf Pistoia linksaf naar Firenze waren afgedaald, gaan we vanmorgen in westelijke richting, langs de Arno. Door de heuvels van de Monte Albano is het 7% naar de Pinone.
Het uitzicht vergoedt de inspanning en hierna is het kilometers dalen naar het geboortedorp van Leonardo. Om Vinci te bezoeken moeten we wel een paar kilometer naar het noorden en dus om. Plus weer omhoog want Vinci ligt net zoals veel steden op een heuvel.
Dat Vinci veel toeristen ontvangt is duidelijk. Overal zijn parkeerplaatsen bij het dorp, zodat men de bezienswaardigheden lopend kan bereiken. Dit was tegen dovemansoren voor een Nederlands echtpaar. Zij besloten een voor alle verkeer afgesloten weg in te rijden naar het museum. Uiteraard slaagde dit niet en liepen zij vast in de nauwe straatjes.
Hierna vinden we een snellere en vlakkere verbinding naar Empoli. Het stijgen begint hier weer. Tussen toscaanse boerderijen, oude kerken en landhuizen. Dit is ook het gebied van de Chianti. We dachten langzaam stijgend deze Italiaanse regio te doorkruisen. Maar niets is minder waar. Het ging voortdurend op en neer!
En zo komen we op ons eindpunt aan in San Gimignano. Met zijn viertien torens, schilderachtige straatjes en pleintjes. Het stadje dankt zijn rijkdom aan de strategische ligging aan de Via Francigena naar Rome. Vroeger had men 72 torens, gebouwd in het strijdperk tussen de keizer- en pausgezinden.
Onderaan, op de route naar Siena ligt onze camping. Al goed gevuld voor de tijd van het jaar. Helaas is het restaurant overboekt en is het zwembad op dit tijdstip gesloten. We doen het met Birra Moretti en een luxe goed gevuld Italiaans broodje.
Alla prossima!
Proloog Florence – Rome
Tante le strade portando a Roma
Van de vele wegen die naar Rome leiden, is de Via Francigena, een van de oudste. In het jaar 990 opgeschreven door een Engelse aardsbisschop en loopt van Canterbury naar Rome. Dus mocht je nog een uitdaging zoeken! Je kunt zelfs doorwandelen of -fietsen naar de havens van Apulië via de zogenoemde Via Francigena del sud. Zo bont maak ik ‘m (nog) niet, maar deze optie staat genoteerd. Het is al een tijdje een wens van mij om Puglia te ontdekken. Misschien is per fiets een keuze.
Da regione a regione
Het laatste stuk, la stretta finale, van onze fietsreis naar Rome volgt deze oude pelgrimsroute. De in 2014 op de Sint Servaasbrug gestarte tocht, zal Deo Volente, op het Sint Pietersplein voleinden.
Ieder jaar, iedere reis, had zijn eigen sfeer en landschap. Met problemen gekoppeld aan de wereld van toen en met goede gesprekken; zo werden – achteraf bekeken – trubbels uitvergroot alsof het einde der wereld aanstaande was. Of, tijdens een goede maaltijd zo maar opgelost. Op deze pagina zijn de jaarlijkse tochten opgenomen, summier, maar het geeft een beeld.
In Viaggo
Morgen is het zo ver! Niet meteen op de fiets, maar de reis naar het beginpunt;
Florence / Firenze. We volgen de Paul Benjaminse route over de Via Francigena. Het is de meest westelijke variant, want ook hij kwam er niet onderuit. Tutte le strade…
Het beginpunt is waar de reis aan de Arno eindigde en maandag via Vinci de hoofdroute naar Siena oppakt. Ten zuiden hiervan volgen we het hiervoor besproken pelgrimspad. Eerst door Toscaans landschap, om daarna via het groene hart van Italië, Umbrië, het mooie Lazio in te rijden, met zijn overblijfselen uit de Etruskische en Romeinse cultuur.
Uiteraard zal ik met een dagelijkse blog de fietsavonturen bijhouden. Mits de techniek, waaronder internetsnelheid en dekking, ons goedgezind is, hoop ik op een goede ontvangst!
Ciao e a prossima volta.
Recente populaire berichten & pagina’s
Leuk dat je kijkt op mijn site
Fietskriebels gaat over mijn fietsavonturen. Over de routes en verhalen die tijdens de tochten ontstaan.
Mèt bronvermelding mag inhoud worden overgenomen; fijn als je dit even meldt!
Zie je iets wat niet klopt, of heb je een vraag?
Dan hoor ik graag van je.
(c)iao Henrik
