Fietskriebels
fietsavonturen in europa
Go North in Hoevelaken (i.p.v. linksaf)
Hjårtligt Vålkomna!
Elandleer en Bålpanne, zeer compact uitgevoerd. Veel rode puntmutspoppen en kabouters, die je altijd in de gaten (moet) houden. Schapenvacht en Pepparkaka. Een Zweedse schrijver die zijn boeken promoot. Houten eenden uit Söderhamn en er omheen reisbureaus die, al of niet met de Hurtigruten de enorme forden promoten te aanschouwen. En buiten zorgt de polaire lucht voor een convenabel gevoel.
Ik ben op de beurs Scandinavië-XL in Hoevelaken en voel me als een vreemde eend in de bijt. Mijn Scandinavië herinnering reikt niet verder dan de Sontbrug en Malmö. Normaal fiets ik immers zuidwaarts de zon tegemoet! Toch is deze zomer het idee ontstaan om de Scandinavische hoofdsteden te gaan befietsen. Ooit, want in wélke zomer is nog een brug te ver. Eerst dacht ik aan de Jutlandroute (Emmen – Kopenhagen), maar ik lees steeds dat je dan wel veel van aardappel- en maisvelden moet houden. Saai dus. Vanuit Berlijn naar Kopenhagen is een mooiere toegangsroute en dan verder naar Göteborg en Stockholm. Oslo ligt op dezelfde breedtegraad, dus dan in een ‘rechte’ lijn doorsteken naar het westen. Maar hoe?
Ja, maar hoe is het gesteld met de infrastructuur? Zijn er voldoende campings en dorpen, waar je eten kunt kopen? Een route in Zweden en naar Oslo heb ik niet gevonden. Zelf uitvinden dus en en en.
Er staat een stand van Europafietsers en ik heb mij ingeschreven voor het bijwonen van een lezing over fietsreizen in Noorwegen. Er zullen hier toch ervaringsdeskundigen rondlopen? Dus meng ik mij tussen de Noorse truien, Deense vijgen, Finse hamamdoeken en Zweedse vaatdoekjes…
De beursvloer is niet bijzonder groot en dus makkelijk te overzien. Ik loop in een half uur 3 keer rond. Bij de Svensk-Nederländska Föreningen, bestaat al 105 jaår, informeer naar de fietsroute. De man in kwestie deinst terug en kijkt verschrikt op de kaart. Bij de uitstalling van Europafietsers staat een enthousiast echtpaar. Het is goed mogelijk, antwoorden zij. Voorzieningen zijn goed en je hoeft niet op de doorgaande, grotere wegen te fietsen. Advies is koop een gedetailleerde kaart voor de betere fietstrajecten. Zelf hebben zij de Noorse Kustroute van Bergen naar de Noordkaap gefietst. Maar dan vanaf de Noordkaap. Een interessante route en hun enthousiasme is aanstekelijk. 2500 km in 6 weken, en rustig aan gedaan vertelt ze en je kunt altijd een stuk met de Hurtigruten. De wat? Ik ben inderdaad een eend… het schijnt een postboot te zijn, die langs de kust vaart en zo sla je wat fjorden over en zie je ze vanaf de zee. Ook mooi!
Kijkend naar mijn plan zal ik het meest door Zweden fietsen. Er is alleen hier geen presentatie over, wel door Noorwegen. Het gaat over het fietsen op Senja, de Versteraēlen en de Lofoten. 650 km per E-bike even boven de poolcirkel. Het zijn eilanden voor de Noorse kust. Rust en ruige natuur zijn hier koning en koningin. De eigenaar van het reisbureau is je gids op afstand. Overnachtingen, eventueel met ontbijt zijn geregeld. En uiteraard ligt de route vast.
Achter mij zit een doorgewinterde Scandinavië-fietster. We uiten onze bedenkingen bij de E-bike. Kunnen we onze eigen fietsen ook meenemen? Dat kan, maar wat dan de prijs is krijg ik niet uit de gids op afstand. Het idee van deze reis, met faciliteiten is goed en zeker passend als je dit stuk van Noorwegen wil ontdekken. Want hoe kun je beter een land doorvoelen dan per fiets?
Met de fietster praat ik nog wat door over Zweden en de haalbaarheid van mijn plan. De natuur en haar letterlijke schoonheid blijven mij bij. Je kunt gewoon drinken uit de riviertjes en meren, vertelt ze. Scandinavië is gewoon een heel andere en nieuwe wereld, die klaar ligt om ontdekt te worden.
Ik maak beneden op de beursvloer nog een rondje en eet tot slot buiten een Noorse worst in een aardappel wrap. Geen gek idee, mijn route naar het onbekende. Het blijkt haalbaar en het smaakt inderdaad naar meer.
Kan de tijd terug?
Nostalgie.
Een terugverlangen, misschien wel heimwee. Naar de goede, oude tijd, meldt Van Dale. Nu, in deze laatste week van oktober en de wintertijd nadert, merk ik dat ik bijna automatisch bezig ben met terugkijken. Een terugblik op afgelopen (fiets)seizoen.
Het was toen de zomertijd inging, Fietskriebels live ging op hier op het WordPress platform. En niet veel later, met Pasen op 1 april, openbaar gemaakt op de sociale media. Nog geen week later schreef ik mijn eerste blog onderweg naar de bron van de Vecht.
Toen nog niet wetend of ik het leuk (genoeg) zou vinden. Maar nu, aan het einde van deze lange warme fietszomer, na bijna 3000 ‘beschreven’ kilometers in 8 tochten maak ik de balans op. Wat ik verwachte wist ik niet precies. Dat het meer moest zijn dan een eenvoudige vastlegging van feiten, voorzag ik wel.. Ik merkte gaandeweg dat ik het schrijven meer dan leuk vind en een mooie aanvulling is op de fietsreizen. Er gebeurt zoveel onderweg. Het helpt mij meer te leven in het hier en nu. Er bij stil te staan, deze te verwoorden, een plaats te geven. De verhalen ontstaan bijna automatisch.
Geef me gisteren in ruil voor vandaag
Als je er gevoelig voor bent, kun je in een dramatische nostalgische val terecht raken. Het verlangen naar weleer en ouder worden kan pijnlijk zijn. De afgelopen voorjaar en zomer, was voor mij ook de zomer van niet voor het laatst. Het meest recente album van Rob de Nijs. Een paar nummers daargelaten, een prachtig album. Het zat tijdens diverse fietsritten in mijn hoofd en kwam deze week weer terug. Het refrein gaat zo:
als ik kijk naar de eeuwigheid
hoe klein is dan onze tijd
‘t is maar èèn dag en dan is ie kwijt
recht naar hiernaast
God is het zoveel wat ik vraag ?
geef me gisteren in ruil voor vandaag
zodat ik jou weer voor het eerst mag zien
en niet voor het laatst
niet voor het laatst
In de sitebar (afhankelijk van welk device je gebruikt, naast de tekst of onderaan de pagina) is een muziekspeler opgenomen. Daar kun je de hele song beluisteren.
Wat gebeurt is, is geweest; recht naar hiernaast…Het verlangen naar toen wordt pas pijnlijk als er geen dankbaarheid is. Dank heft eigenlijk de heimwee op. Althans, het biedt tegenwicht…Volgens de heilige Anthonius is het Beter te verliezen, dan dat je het nooit hebt gehad. In die strekking dus.
Wintertijd
En nu gaan we dan de donkere dagen voor Kerst in. De cyclus herhaalt zich. Met de wetenschap dat nà de kortste dag het licht weer zal toenemen. Met de hoop van Kerst is het verlangen naar een nieuw begin ingebakken. In de mensen en in de natuur. Ik zal zeker in deze tijd van overwinteren gaan dromen over nieuwe horizons en fietstochten. Naar het geplande Genua… en misschien ook wel in het jaar van Brexit door good old England naar Londen.
Deze week bladerde ik wat door de foto’s en maakte een terugblik. Inclusief videobeelden van la stretta finale van de tocht naar Rome. De video laat de laatste pedaalslagen zien, langs de Engelenburcht Vaticaanstad in. Het 4 jaar geleden op de Romeinse Sint Servaasbrug in Maastricht begonnen fietsavontuur, kwam zo op zijn eind.
En je weet het. We kunnen de tijd niet terugdraaien, hoogstens de klok. Een uur.
Fietsfabriek
Op fietsmissie
Deze week was ik in Ede. Op het voormalig Enka terrein (een fabriek, ooit bekend van de kunstzijde, nylons, sponzen en zemen), is nu De Fietser in de vroegere westhal van de fabriek gevestigd. Zo’n hal geeft ruimte. Die is besteed aan diverse stands en aan een fietstestbaan. Sparta, Batavus en KOGA zijn de bekendste merken. De laatste genoemde heeft De Fietser als zijn experience centre bestempeld. Je begrijpt dat dit de reden was van mijn bezoek. Want ik ben op een missie; dit najaar een nieuwe vakantiefiets uitzoeken! Alle KOGA modellen staan er om uit te testen, om te voelen en een eigen signature samen te stellen. En dat nemen ze bij KOGA letterlijk. Een eigen tekst wordt namelijk, als een tatoeage op het frame meegespoten.
Na binnenkomst meld ik me bij de receptie. Het is net na 11 uur. Ik heb me thuis aangemeld als bezoeker. Er is op de site een welkoms-kopje koffie beloofd. De receptioniste streept mijn naam door op de bezoekerslijst en neem me mee naar de hal. Ze legt uit hoe en wat, maar de koffie blijft een belofte. Misschien komt het later… ik heb nu meer zin in de testbaan…
Maar eerst loop ik naar stand van KOGA. Het topmodel staat met tassen van Ortlieb (in een bijpassende kleur) te pronken.
De fietsexpert is druk met klanten. Kan lang gaan duren schat ik in, dus loop door naar de testbaan. Misschien eerst maar eens kijken wat er staat… Hier loopt ook een medewerker rond.
Testbaan
Doch het lijkt drukker dan deze aan kan. Maar hier gaan de klanten rondjes draaien op de testbaan, dus helpt hij velen tegelijk. Ik zeg dat ik voor een vakantiefiets kom. Hij pakt een Worldtraveller uit de rij, stelt de zadel op de juiste hoogte en ik rij voor het eerst op een KOGA mét riem en Rohloff naafversnelling weg.
Ik ben enthousiast. Het rijdt licht, de fiets voelt super, de versnellingen gaan makkelijk. Zelfs als ik stil sta en van zwaar naar licht schakel, rij ik zo weg. Heb je ook een Pinion? Vraag ik. Die hebben ze, maar dan van een ander merk. Het is een Deveron Titanium Trekkingfiets. Dat deze hier staat is niet zo gek. Het merk wordt ook in Heerenveen bij KOGA gemaakt. De vanaf prijs is overigens € 5.699,– dan heb je een indruk.
Een titanium fiets is twee keer zo sterk als aluminium en bijna twee zo licht als staal. Maar wel duur! En het frame voelt op de testbaan wel comfortabel, maar niet zo stijf aan als de aluminium KOGA. En dan zit er nog geen gram bepakking op. Maar de Pinon (P 1.18) trapt als een zonnetje. 18 versnellingen, met een groter bereik en kleinere stapjes dan de 14 van Rohloff. En ik voel de directheid in de benen. De versnellingsbak zit immers hier tussen de pendalen, op de trapas. Al met al stap ik overtuigd van de fiets; Pinion compenseert het prijs- en gewichtsverschil met een betere aandrijving. Al moet je daarvoor wel de heuvels en bergen in, want in Nederland zal je dit minder merken!
Na deze twee testritten heb ik meer vragen; remmen, stuur, zadel, dynamo… etc. De KOGA expert moet erbij komen voor een fietskriebelskosfiets op maat. Maar deze is nog steeds bezet. Ik ga eerst eten en daarna naar het museum. Beide zitten ‘gewoon’ in dit pand.
Fietsrestaurant en museum
Ook in het restaurant is op de details gelet. Lampen met fietskettingen als kap, of tafellicht vanuit fietskoplampen. Broodjes de bolletjes trui of tandem. Of een tosti Jan Janssen of Dumoulin? Om in stijl te blijven kies ik voor het broodje Koga. Maar twijfel nog..een salade het Italiaanse Colletje is ook aantrekkelijk. Hierna ga ik naar het museum, een paar deuren verder. Leuk om de geschiedenis van de fiets te zien. Hier zie je hoe deze is verbonden aan de Nederlandse identiteit en cultuur. Hieronder een kleine impressie.
De KOGA Worldtraveller S
De geschiedenis van de fiets achter mij latend, loop ik weer richting de testbaan. De KOGA specialist is net klaar en komt mij tegemoet. Hij hoort mijn verhaal aan en roept een paar keer gaaf! We lopen naar de testbaan waar alle modellen staan. Hij laat mij alle opties zien. Welk stuur voor mijn lengte en gewenste houding ideaal is. Een verstelbare stuurpen zorgt voor een goede stand van een stuur. Een stuur met een lichte boog, met aan de uiteinden ‘hoorntjes.’ Zo gaan we alles langs; remmen, banden, zadelpen, pedalen, dynamo , handvatten, koplamp, low-rider tassen, enz. In de stuurpen komt een USB adapter met powerbank! Hij tempert mijn enthousiasme voor wat betreft de Pinion. De Rohloff naafversnelling is duurzamer en daarom adviseert hij deze. Ook zou deze in Europa, bij pech, beter te repareren/vervangen zijn. Ik maak er geen punt van. Het gaat mij immers nu nog om ‘het beeld,’ later volgt de beslissing na andere bezoeken en adviezen. Bij een groot touchscreen worden mijn voorkeuren ingebracht en de laatste keuzen gemaakt. En dan staat hij op het scherm en rolt uit de printer, mijn eigen KOGA Signature.
Alleen de handtekening ontbreekt nog. Die mag ik zelf zetten, bij het bestellen. Thuis… net zoals de koffie.
RuhrtalRadweg Arnsberg – Ruhrquelle – Winterberg 72 km
Hòchsauerland
Gisteren is het landschap bijna geruisloos veranderd. Het stedelijk gebied maakte plaats voor een meer open landschap. Terwijl de heuvels dichterbij kwamen om zelfs even er voor te zorgen dat ik moest terugschakelen. In de konditorei in Arnsberg bekeek ik de routekaart. Het is bijna gedaan, de laatste fietsdag van dit seizoen.
Het hotel waar ik overnachtte, heeft het ontbijt uitbesteed. Een paar huizen terug in de altstadtstrasse krijg ik een frühstück relax, zo vermeldt de voucher. Met massage? Vraag ik. Dat weer niet.
Het hoogteprofiel voor de rit van vandaag ziet er indrukwekkend uit. Ik moet van 200 meter nu, naar bijna 700. Het eerste stuk is er nog weinig aan de hand. In Meschede drink ik een koffie en raak aan de praat met een bíjna continu rokende inwonerin. Eerst over het geweldige weer, dan natuurlijk over het holländer sein. Ze verteldt dat ze allemaal naar Nederland gaan omdat we zo relaxt zijn. Oh dat was mijn ontbijt ook, dacht ik. Zo relaxt ook met honden, hier zijn zoveel regels. En ik moest googlen: Holland is der geilste stadt der welt. Dat schijnen de Duitsers te zingen… Dat ik nu zonder e-bike, maar het een normale fiets naar Winterberg ging rijden, werd direct als stoutmoedig gekwalificeerd. Met de serveerster erbij, waren ze het eens dat een duits spreekwoord van toepassing was: wer sein fahrad liebt, zeiht er! Ze deed het voor, er naast lopen en je fiets de berg op duwen!
Er zaten inderdaad venijnige stukken tussen. Ik ben twee keer afgestapt. Het laatste gaat door het bos. Je slipt ook door over de los liggende stenen. Ik begrijp heel goed, dat de meesten vanuit hier starten! Maar dat zijn watjes 😂.
Klik hier voor meer info over de route, de relive video en de statistieken
RuhrtalRadweg Hattingen – Arnsberg 104 km (met omleiding)
Bett und Bike
Gisteren tegen 5 uur ging ik kijken waar ik was en waar ik zou gaan overnachten. De dorpjes onderweg zijn soms erg rustig, of een hotel ligt in de middle of niks. Ik was al een handvol campings gepasseerd en begon bijna spijt te krijgen dat ik de tent niet mee had. Maar overnachten nu in een tent is echt koud. Daarom op zoek naar een warm bed. Hattingen, aangeprezen door eerder genoemd toeristenbureau, kwam in aanmerking.
Het stadje was gezellig druk. In het winkelgebied vroeg ik een vrouw waar de hotels waren. Ik liet het boekje zien, er stonden er 3 genoemd. Geen van allen zijn in het centrum, zei ze. Ik was verbaasd. Een was onder aan de Ruhr, bij de sluis. Nicht weit, und sehr gut! Ik zoefde met grote verwachtingen weer de stad uit, naar de sluis. Inmiddels had ik ook booking.com geraadpleegd. De beschikbare hotels waren ver of lieten een rood scherm zien: jammer u bent te laat met reserveren. Het hotel bij de sluis zag er leuk uit en er waren ook terrasjes. Ik zag mij zelf al in het avondzonnetje zitten met een lekker biertje. Receptie dicht. Bellen dus. Een norse stem neemt op. Of ik geboekt hebt. Nee, ik ben op de fiets. U heeft tóch wel voor deze fietsnomade een kamer? Nein, voll besetzt! Shit… later hoorde ik de verklaring waarom alles vol zit. Het komt doordat de grote bedrijven hier, van overal mensen naar toehalen. Deze hotels fungeren meer als een soort appartementen-gebouwen.
De norse stem zegt, desgevraagd, dat in Hattingen im bahnhofstrasse een hotel is. Deze stond niet op booking…. ik zoef weer het oude stadje in. Direct zie ik de straat… en ja het hotel een stuk verderop. Een Chinees restaurant met zimmer frei aan de gevel. De deur staat open, doch in de portiek is alles dicht en donker. Gelukkig doet een kleine Chinese vrouw open. Ze spreekt Duits met Chinees accent. Ze heeft een kamer. Ik moet twee keer vragen naar de prijs. Sjeksundenvlierzig eujro. Da’s geen geld. Ik kijk verbaasd en pak mijn telefoon en mompel sind da noch andere hotels in die nähe? Snel zegt ze met ontbijt! Maar toch wel met een ei? Zeg ik. We moeten beiden lachen. Ze hoort dat ik aus Holland kom. Het blijkt een echt ‘bikers hotel’ te zijn. De fiets gaat in de kelder en er zijn nog 2 holländer, auch mit fahrrad vertelt ze. Het meeste ontgaat me. Na elke zin lacht ze voluit.
Vanmorgen staat ze mij beneden op te wachten. Het ontbijt is prima voor dat geld. Veel koffie, een ei, broodjes met beleg. Een Duitse gast komt even later de ontbijtzaal in. Ook hij is op de fiets. Naar Nimwegen. Zijn vrouw haalt hem daar op met de auto. Hij komt vanaf de andere kant, vanaf zijn huis gefietst, gisteren 140 km. Ook hij ging door naar Hattingen, omdat er verder niet veel voor lag. 140 is te veel en praten over het fietsen. Hij raadde mij Arnsberg aan. Ik weet niet of ik dát haal, zei ik hem vanmorgen.
Onderweg is een brug afgesloten. De omleiding is niet duidelijk. Om zeker te zijn niets gemist te hebben rij ik de route terug. Het blijkt niet te kloppen. Met de kaart en navigatie probeer ik verderop de Ruhr, weer op de radbahn te komen. Dat lukt, maar t heeft tijd en extra kilometers gekost.
Recente populaire berichten & pagina’s
Leuk dat je kijkt op mijn site
Fietskriebels gaat over mijn fietsavonturen. Over de routes en verhalen die tijdens de tochten ontstaan.
Mèt bronvermelding mag inhoud worden overgenomen; fijn als je dit even meldt!
Zie je iets wat niet klopt, of heb je een vraag?
Dan hoor ik graag van je.
(c)iao Henrik
