TG02 Door Hageland en glooiend Haspengouw (Herentals – Oteppe 100 km)

Man bijt hond

Op camping Het Hof van Eden is voor allen plaats. Niet alleen voor luidruchtige Fransen, nee ook voor hun viervoeters. En daarmee bedoel ik niet dat iedere gast een hond heeft. Nee, hier is een groepje Fransen neergestreken met een stuk of 10 honden. Ze hebben alle een eigen hok, drinkbak en liggen aan de lijn. Tot groot ongenoegen van hen; ze piepen, huilen, blaffen en janken er op los. Bij het inschrijven zei de campingman al ga maar niet zo in de loop staan bij het sanitair. Maar toen ik ‘het’ hoorde, zette ik de tent in onbewoond gebied, in Verweggistan, neer. Mijn enige buur is een ingepakte caravan. Die geeft meteen ook wat bescherming tegen de wind. Loop je ook geen risico bij het wildplassen, want nu sta ik erg ver van de WC’s.

Maar de honden zijn koulijders. Ik heb ze niet meer gehoord in de nacht. Het was ernstig koud en werd gewekt door het wekkeralarm om 8 uur. Om half 10 vertrok ik, voor het eerst alleen in de fietsbroek en trui. De camping ligt direct aan de fietsroute. Ook hier een oud spoor naar Aarschot. Prachtige fietsdag! Mooie plaatsen, zoals Zoutleeuw en Diest. Zo’n stadje waar je niets van verwacht en dan bijzonder fraai is.

Op weer een ander oud spoor, langs de Getelinie, van Tienen naar St. Truiden, zit ik mijn in Aarschot gekochte broodjes te eten. Daar komt een man met hond aangelopen. Ze gaan bij mij zitten. Hij vertelt mij, ongevraagd de historie van de Grote Oorlog. Plus alle ins en outs van deze fietslijn (het spoor was voor het vervoer van bieten naar de fabriek). Daarnaast manifesteert hij zich als de Piet Paulusma van Belgisch Limburg. De winter komt terug meneer! Ik leid hem maar af en vraag of ik een foto mag nemen. Dat mocht. En toen snel verder!

Ik passeer de taalgrens en rij via Ravel 127 richting Huy. Dat is iets te ver. Bij Oteppe ligt een bijzondere camping temidden van een speelpark. Ik ben de enige kampeerder en zie verder ook geen hond….