Gisteravond was er een stel tentenfietsers gearriveerd. Ik zag ze ook in het dorp toen ik daar op het pizzeriaterras at. Vanmorgen sprak ik hen. Het zijn ook Nederlanders en rijden dezelfde Benjaminse route. Dat was heftig gisteren, zei ik, over de Simplonpas. Ze zeiden dat ze met de trein waren gegaan. Het moet wél leuk blijven, voegde de vrouw eraan toe.
En zo is het! Als je zo’n pas niet ziet zitten, of fysiek lukt het niet, zijn er alternatieven. Ik zelf ga voor de beleving, de intense inspanning om aan de andere kant te komen. Een beetje afzien hoort bij een fietstocht!
Intens was het vandaag ook. Vanmorgen langs het Lago d’Orta. Het meest westelijke van de Italiaanse meren. Een mooie route langs en boven het meer. Daarna een pas over en een afdaling naar de Po-vlakte.
Aan het eind van de ochtend begon het te regen. Eerst een beetje, toen ik aankwam bij de rijstvelden regende het erg. Het was voorspeld. Ook morgen nog deels.
Of het door dit eentonige landschap kwam of niet, ik had een energielek. Ik wil stoppen, maar er is hier niets om te stoppen. Ik moet door naar het Lago di Viverone, daar zijn faciliteiten. Ik pauzeer vaak, eet een pindakaasreep, koekjes en maak de rol Dextro Energy op. Het helpt. Een paar laatste klimpartijen naar het kleine gletsjermeer volgen. Kiezen op elkaar. Er zijn hier hotels en campings genoeg. Ik ga me heerlijk opwarmen in hotel Lido. En het eten is vanaf half 8. Héérlijk!
Morgen zou ik maar zo Turijn binnen kunnen fietsen.
Fietskriebels 
Niet zo gek een energie lek. Je legt behoorlijke afstanden af onder pittige omstandigheden. Je rust pakken en de beleving even een andere wending geven, verdien je ook. Geniet van je avond!
LikeGeliked door 1 persoon