De Schloss-dorpjes hebben plaatsgemaakt voor lieflijke (wijn)landbouw dorpen aan de rivier de Kocher. Zo heet ook dit wijde dal. Ik rij het Kocher-Jagst fietspad. Een driesterren radweg waar de Rijn- en Nechar fietspaden bij verbleken. Glad, strak, maar wel steeds meer golvend op de heuvels.
Met nog mooie dorpen ook.. rond 1 uur heb ik mijn voorraad water, 2,5 liter er bijna door. Het ging snel, hier in Braunsbach is de laatste camping. Ik zou hier kunnen gaan relaxen en morgen de klimmetjes uit dit dal kunnen maken. Ik besluit om rustig aan door te trappen en dan een kamer te nemen. Kan ik rustig het voetbal kijken…
Het gebied aan de Jagst is dunbevolkt en de accommodaties dun bezaaid. Na 100 km zijn er in Jagstheim een nee twee gasthofen. En beiden gesloten, nou ja het terras is open, maar wegens corona…
10 km verder is er wel een open, zegt een van de eigenaren. Ik dein verder, in een volgend plaatsje probeer ik het ook bij een zimmer frei. Er zijn zoveel van dit soort gasthofen. Nee gesloten, ook deze vrouw wijst naar dezelfde. Als ik daar aankom is ’t verlaten, maar er is een telefoonnummer achtergelaten. Hij spreekt het verlossende woord, alleen zo verexcuseerd hij zich, alleen overnachten en ontbijt. De Imbiss zit schuin tegenover.
Fietskriebels 