De stad Cavaillon heeft geen noemenswaardig fotogenieke plekken, tenminste ik kwam er niet langs. Wel een café waar ze heerlijke cappuccino hebben. Van de prijs moet je niet schrikken, het was ’t wel waard. De stad, zo las ik, staat bekend om zijn meloenen teelt. Dus zocht ik buiten langs de wegen richting Avignon naar de velden, waar ze zouden groeien. Ik zag veel fruitteelt en lege velden. Maar geen meloen. Wellicht ben ik te laat en is de oogst al binnen.
Toen ik bovenstaande foto maakte, gebaarde een tegemoet komende Franse automobilist dat ik wel heel gevaarlijk bezig was. Toch stond ik aan de kant, maar men rijdt alsof ze op de autosnelweg zijn. Het is trouwens de vraag die ik van iedere Nederlander krijg. Ben je niet bang? Ze rijden hier zo hard! Ook gisteravond weer. Een stel onderweg naar ’t zuiden. Klagend over de slechte zomer je hebt niets gemist hoor.
Maar ondanks ze hard rijden, nemen ze wel voldoende afstand bij het inhalen. En als ze hijgerige achter me zitten, stop ik wel even. Ik heb geen haast. Maar aan de Franse mentaliteit is nog wat te schaven, zal ik maar zeggen.
Avignon heeft vanuit haar buiten steden een goede fiets infrastructuur. Op de hekjes na fiets ik makkelijk, slalommend de stad in. Prachtig! Een waardig einde van de 380 km lange fietstocht door de Provence. Morgen begint de Vuelta, richting Spanje.
Fietskriebels 