De tand des tijds
Eergisteren heb ik ‘m verkocht. Ik kreeg hem in 1997, als ik het mij goed herinner. Kreeg, want het was een cadeau van mijn werkgever. Zij bestonden 100 jaar, de Friese Rabobank Sneek-Joure-Lemmer, zoals ze toen heette. Daar hoorde een Fries cadeau bij… een échte Friese fiets.
21 jaar geleden dus… en al die tijd, bijna dagelijks op gefietst. Op in de winter na. Ik ben geen winterfietser voor mijn plezier. Een Batavus Navajo. Zij was van fries-indiaanse komaf. Vanaf 2011, toen ik voor het eerst een fiets vakantiereis ging maken en een nieuwe kocht, deed zij dienst als huis, tuin en keukenfiets. Makkelijk voor naar de stad, of toch nog snel een rondje over de dijk. Ze stond altijd klaar om te pakken. De laatste jaren zelfs dagelijks voor de boodschappen. Toen een collegafiets omviel, boven op haar kettingkast, spatte deze uiteen. De versnellingen deden het steeds minder en haar tand(des tijds)wielen werden meer rond. Dit is, overigens alleen bij rode wijn een goed teken…
Ook aan haar banden zag men de ouderdom. Steeds diepere groeven in het rubber maakte duidelijk dat het niet lang meer kon duren. Vorig jaar zomer waren ze plat. Het frame was nog oké, dus een kleine investering was gerechtvaardigd. Ik bracht haar bij het schuurtje. Daar werken hobbyisten, die haar met zachte hand wilden revitaliseren; de remmen, versnellingen en een nieuwe binnenband… Toen ik na een week vroeg of mijn fiets klaar was, reageerde de hobbyist: fiets? Dát mag de naam fiets niet dragen!! Hij somde ongevoelig en luid op dat het allemáál onherstelbaar was. Alleen de binnenband was vervangen. Geef iets dan maar weer mee, zei ik. Hij wilde er niets voor hebben, maar ik gaf hem een tientje en reed snel op mijn indiaantje naar huis. Weg van deze wreedaardige.
Nog een hele winter bleef hij trouw. Piepend en soms krakend… Wekelijks naar Italiaanse les en bijna dagelijks naar de supermarkt o.i.d. Totdat vorige maand de achterband weer lek was. Ik heb hem geplakt en op marktplaats gezet. Deze winter zal ik immers een nieuwe vakantiefiets gaan kopen en dan kan mijn huidige haar plaats innemen.
Twee jonge jongens kwamen haar halen met een oude Peugeot 106. Lekker zadel zei hij… dat alleen is t geld al waard, antwoordde ik en dacht: op dat zadel ben ik naar Berlijn en Parijs gefietst. Ze moesten terug naar Holtenbroek. Oh dat is te ver fietsen! Achterin de auto reed mijn fiets weg.
Het (Tijds)pad
En nu op weg naar een nieuwe vakantiefiets! Volgend jaar heb ik grote plannen voor nieuwe buitenlandse reizen. Mijn huidige fiets voldoet niet (meer) aan de eisen die daaraan gesteld worden. In 7 à 8 jaar is er ook in de fietsenwereld veel veranderd. Comfort en veiligheid staan voorop. In de komende maanden zal ik een zoektocht maken naar een geschikte nieuwe fiets. Keuzes moeten worden gemaakt, bijvoorbeeld in:
- Het frame
- De aandrijving
- De remmen
- Banden en naven
- Stuur en handvatten
- Vering
- Pendalen
- Bagagedragers en uitrusting
Om niet geheel onbeslagen ten ijs te komen, zal ik me moeten verdiepen in de mogelijkheden met hun voors en tegens. Het materiaal is immers een belangrijke basis voor een fijne tocht! En als ik volgend jaar er klaar voor wil zijn, moet de fiets tijdig besteld worden. Laat ik zeggen dat ik voor de start van het seizoen 2019, dus voor 1 april de fiets binnen wil hebben. In maart dus. Leveringstijden van 1 maand zijn niet vreemd, de fiets wordt immers speciaal voor de koper geassembleerd. Dan moet ik hem in januari bestellen en dus moet ik er voor het eind jaar uit zijn. Wordt het Rohloff naaf, of toch een Pinion? Hydraulische velgremmen of schijf? Een 26″, 28″ of 27,5″ band met dikke banden, zodat ik straks op een 29-er wegrij? Informatie hierover is genoeg te vinden en adviezen krijg je soms ongevraagd… maar uiteindelijk moet de fiets goed voelen. Daarom ben ik ook van plan om testritten te gaan maken.
Het wordt de komende maanden een mooie fietstocht!
Fietskriebels 