16, 17, 18, 19…

In onze dagen

Het is slechts een reeks nummers. Even geleden is er een lijn getrokken en veranderde het jaartal. Ook al zijn het maar getallen, we ‘haken’ gebeurtenissen eraan vast. Belangrijke gebeurtenissen zijn verbonden met jaartallen. Je eigen geboortejaar, of die van een ander…de eerste keer naar school, naar werk. Je trouwdatum of jaar waarin je scheidde. Een overlijdensdatum. Je kent de jaartallen uit je hoofd. Het is verbonden met jouw geschiedenis.

De ketting gebroken

Drie jaar geleden, was ook zo’n gedenkwaardig jaar voor mij. De deur van de personeelsingang viel na 33 jaar voorgoed achter mij in het slot. Met zoveel verbonden jaren, zijn werk en je eigen leven zichtbaar maar ook onzichtbaar met elkaar verweven. Wat ga je doen? Vroegen velen mij. Ik wist het niet. Gelukkig, wist ik hèt niet! Wat is wel wist; ik was vrij.. en hoefde hèt niet te weten; de ketting gebroken! De tijd gebruiken om te ontdekken, wat er zou gaan gebeuren. Zou ik de behoefte krijgen aan nieuw werk, een nieuwe uitdaging? Zou ik het aankunnen om nu zonder betaald werk mijn leven in te vullen? We moeten ontgiften riep een oud collega in die tijd. En dat klopt. Na 33 jaar zat het in al mijn vezels, tot diep in de haarvaten. Ook al was ik er naar toegegroeid, ik viel in de diepte en hoopte op een zachte landing. Ik had de transitiecurve al zo vaak getekend in de vele workshops verandermanagement, als projectconsultant. Het afscheid nemen, accepteren, stabiliseren en weer groeien.

In die fases kwam ik mezelf tegen. Ik moet zeggen, dat ik er ook wel van hou. Ik zoek het op. In wandelingen, liefst ‘s-winters in de bossen van de Eifel. Of tijdens het fietsen. Gedachten over toen en nu. Vergezichten met onduidelijke invulling. Zeker zonder werk, moet de creativiteit uit jezelf komen… Gaandeweg werd het vorig jaar duidelijk en bleek tijdens de ‘try-out’ te kloppen; De overdrachtelijke link vanuit mezelf bleek ook in de werkelijkheid antwoord te geven op de behoefte om vrij te zijn. Met een invulling, waarin ik tot mijn recht zou komen. Afgelopen jaar besloot ik definitief om niet terug te keren naar een betaalde baan. Maar eigen baas te blijven; zeg maar als ZZW-er; zelfstandige zonder werk. Dit jaar is in het kader van de fietsavonturen, ook weer een belangrijk jaar. Ik ga mijn eerste internationale solo fietstocht houden; van Tilburg naar Genua. Het aftellen is begonnen!

Dit fietsblog, deze site gaat over reizen. Per fiets, eenvoudig op weg en over verhalen. Die eenvoudig ontstaan. Zo ook het leven is. Ik bedoel niet dat het leven eenvoudig is… wel nee! Het leven is er, het is niet eenvoudig, maar het is er eenvoudig wel. Wat doe je ermee? Je moet er continu aan sleutelen. Welke invulling, met welke kwaliteit? En zoals met fietsen, je moet doorgaan. Anders raak je in onbalans.

Vanaf nu worden de blogs, die het meest over mijn fietstochten gaan, ook geplaatst op het platform van LinkedIn. Ik hoop dat de verhalen je vrijheid en inspiratie geven. Wellicht bijdragen tot het maken, of beïnvloeden van keuzes. Keuzes die onze eigen geschiedenis tekenen.

Ik wens je een jaar toe, waarin je tot je recht zult komen.

Zorg goed voor jezelf en voor elkaar.