ZHP08 (On)grijpbare stilte (Dannenberg – Werben 104 km)

Je ziet weleens van die teksten die je oproepen om uit de drukte te ontsnappen. Zie je door de bomen het bos niet meer? Zit je mailbox overvol? Kom je niet meer aan jezelf toe? Word je geleefd? Dat dus. Ik zou zeggen, neem de trein naar Hamburg en ga wandelen of fietsen langs de Elbe. Er heerst hier een totale stilte.

Op de wegen kom ik nauwelijks auto’s tegen. Mensen, hier en daar een. Er heerst rust. Ik rij in dit stille gedeelte van de route. Ik kom ook wel door dorpen, en kleine stadjes. Ze zijn niet verlaten, zeker niet. Alles is goed onderhouden. De inwoners staan in hun tuinen en kijken je aan. Ze zeggen niets, ze zwaaien, knikken. Ze werken zonder geluid te maken in hun tuinen. Ze wandelen in stilte, als of ze allen lid zijn van de congregatie waar niet gesproken wordt.

Wat wel spreekt is het gebied. Unesco werelderfgoed flusslandschaft Elbe. De natuur heeft het hier voor het zeggen.

Het is mooie dag, met veel rugwind en snelle fietspaden. Inmiddels ben ik in Saksen-Anhalt. Waar de campingbaas moeilijk doet omdat ik uit Nederland kom. Vanwege corona, zegt hij. Maar hij laat me wel binnen. De man praat teveel. Zwijgen was beter geweest.