Stipt om half 9 brengt de hoteleigenaaresse mijn ontbijt. Net zoals het diner gisteravond, perfect voor elkaar. Als ik ga uitchecken staat het echtpaar bij de balie. Goed geslapen? Vraagt de man. Ik zeg, heel goed en ook zó rustig op straat! Omdat de kerktoren recht voor mijn raam staat en hij elk half uur in actie komt, had ik zo mijn twijfels, maar ik heb blijkbaar diep geslapen en geen last gehad. Het ontbijt was super, zeg ik, alleen miste ik het zout bij mijn ei. Normaal is het ook beneden, zegt de man. Is ook gezelliger, voeg ik er aan toe. Eigenlijk mogen we geen ontbijt serveren, zegt de vrouw. Mag wel, zegt hij, maar dan ingepakt. Zij kijkt hem aan met een blik: hij weet het weer beter.. Ik vond het in ieder geval super en ik hoop dat jullie weer snel helemaal open kunnen.
Het echtpaar heeft het hotel net overgenomen en is het aan het opknappen. Vol trots laat hij de gerestaureerde trap zien. En nu ze weinig gasten hebben, zijn de oude toileten aan de beurt. Uiteraard gaat het al snel over de persconferentie van vanavond en de zonodige versoepelingen. We hopen dat we het terras open mogen doen! Ik ben het met ze eens, maar de angst is dat het weer te druk wordt. Ach, er liepen zondag 400 man door de straten, er was een wandeltocht, meldt de vrouw. Door de sneeuw, er lag 30-40 cm ! Nog steeds lag er een bult sneeuw op het Marktplein. Wat moeten mensen ook anders dan wandelen? Fietsen, zeg ik.
Fietskriebels 