Om kwart voor 7 fiets ik weg bij het hotel, uitgezwaaid door een soort huismeester. Ik ontbijt in Santa Marinella even verderop. Ik rij naar en door Civitavecchia waar grote cruiseschepen voor liggen. De stad is al vol leven. Volgens berekeningen thuis zou ik hierna van de kust af naar Tarquinia moeten gaan, omdat de via Aurelia verderop een autosnelweg zou zijn. Doch ik laat me verleiden door de blauwe borden Montalto en Grossetto. Via een mooie Strada Provinciale kom ik op de SS1 via Aurelia uit, die vanaf dit punt de vorm van een Super Stradale heeft aangenomen. Geen bord geeft aan dat ik hier niet mag fietsen op deze 4 baans snelweg. Dat schiet op, in no-time ben ik in Montalto, waar ik dacht te gaan overnachten. Maar het is pas half 11! Ik ga van de Via Aurelia af en neem een binnenweg. En dat moet je in Italië letterlijk nemen. Richting Pescia Romana kom ik op een soort grindpad met scheuren. Kilometers lang, die veel later overgaat in een strada bianca. Er is verder geen verkeer, dus van stof geen last.
In Pescia Romana kom ik bij op een terras en kijk waar ik kan overnachten. Een camping ligt op 20 minuten fietsen en aan zee. Mooi op tijd voor een pisolino.
Fietskriebels 
Stof en stuiterasfalt 😏
LikeGeliked door 1 persoon