Dat het oude volk, wat hier juist leefde is goed te begrijpen; een mild klimaat, voldoende groen en mooie vergezichten. Zowel over de zee als het land. Er bloeide een rijke cultuur en beschaving. Zo bouwden ze grafkelders die als een huiskamer werden ingericht, inclusief schilderijen. Met vergezichten erop voor hun doden. Ook waren vrouwen gelijk aan de man en participeerden ze in het bestuur. Daar konden de Romeinen niet meeleven, en zij brachten deze beschaving -die veel verder was dan hun primitieve machocultuur – om zeep. Denkend aan bijvoorbeeld de Oeigoeren is weinig veranderd in al die duizenden jaren…
Op weg naar Livorno probeer ik een fietsroute uit die vanachter de keukentafel zo mooi leek. Mooi langs het water met het eiland Elba op de achtergrond. Ik liep al snel vast in het mulle zand met steile hellingen. Voor een MTB-er te doen, maar niet als je veel kilo’s aan bagage aan de fiets hebt hangen. En met steekvliegen om me heen, was ik zo weer op ’t asfalt.
Doch later fiets ik weer langs de kust. Vorderen doe je nu eenmaal zigzag. Tegen 1 uur is het warm zat en schreeuwen de campings om klandizie. Ik hou ’t ook voor gezien. Morgen op tijd in en door Livorno. Tot zover, de vergezichten…
Fietskriebels 