Na een paar dagen half werk, qua kilometers dan, zijn de weersvooruitzichten beter. Ik stond om 7 uur beneden in het hotel. Deze beschikt over een 24uurs receptie plus bar. Een norsige Spanjaard heeft dienst. Terwijl ik mijn fiets bevrijd uit een te kleine werkkast, waar de lucht en temperatuur nog gevangen zit van vorig jaar zomer, hoor ik de Spanjaard brommen. Volgens mij wilde hij de hotelkamer sleutel. U mag wel even helpen, zeg ik. Maar dat verstond hij niet. Dus beriep ik mij op mijn zwijgrecht. Veel te vroeg om moeilijk te gaan doen. Toen ik de fiets in de hal had, kwam hij er weer aan… preperacion! Riep ik en vroeg alvast om een koffie… dat hield hem op afstand, hij ging naar de bar. Inmiddels kon ik nog naar het toilet en de kamer controleren op niets vergeten. Paar minuten later was ik weer beneden en was hij bezig met een groep wielrenners. Mijn koffie stond klaar, maar in plaats van rustig te gaan zitten, nam ik wraak. Versperde zijn looppad en zwaaide met de sleutel Signor Signor los 🙂 Chiave!! Nu keek hij nog norser, de bestelling van de wielrenners moest eigenlijk eerst.. hij baande terug naar de receptie om de sleutel op te hangen. Toen hij terug was vroeg ik wat cakejes, dronk de heerlijke koffie en stapte op de fiets, terwijl de zon net op kwam.
Met zon in de rug en weinig verkeer op deze zondag rijd ik door grote (Almería) en kleinere plaatsjes. Voornamelijk langs de zee en de N340 volgend. In de verte aan noordkant de eeuwige sneeuw; de majestueuze toppen van de Sierra Nevada. Tussen sneeuw en zee, dacht is deze zondag morgen een mooi geschenk.
Fietskriebels 
Olé voici la clé 🤣
LikeGeliked door 1 persoon