Vandaag is zo’n fietsdag waarop ik mijn gedachten de vrije loop kan laten. In elke grote tocht heb je zeker altijd wel zo’n dag. De route beweegt zich rustig op en neer. Grote moeite kost het niet, als je pedalen maar in de juiste cadans gaan. De omgeving, vooral tarwe en graan. Eindeloos, met vervallen arbeidershuisjes. Tenminste dat denk ik. Of boerderijen die door de (keuter?)-boer zijn verlaten. Dikke watten wolken boven mij, dikke gaten in het asfalt. Ik loods bijna automatisch er tussendoor. Zonder gedachten. Het landschap, de lucht, de temperatuur alles eenvoudig. Geen agressieve honden, nauwelijks verkeer. Een mooie eenvoudige dag, met op het eindpunt een prachtige eenvoudige kathedraal.
De Concattedrale van Ruvo di Puglia heeft een sobere bouwstijl. De uiterlijke versiering beperkt zich tot een rijk gebeeldhouwd hoofdportaal en een fraai hoofdvenster in de voorgevel. Deze Apulisch-romaanse stijl kom je alleen nog in Bitonto en Bari tegen. Deze liggen op de route morgen te wachten. Net zoals de zee en een nieuw jaar. A domani!
Fietskriebels 