Gisteren was trapper-dag. De laatste kilometers eergisteren was mijn rechtertrapper kapot gegaan. In San Giorgo del Sannio is een super fietsenzaak. De eigenaar was erg behulpzaam en draaide er nieuwe pedalen op, ondertussen vroeg hij waar wij naar toe gaan. Dus draaide ik de riedel weer af: in Puglia, Bari, Brindisi, Lecce, Capo di Santa Maria di Leuca. Leeehoyykaa, herhaalde hij een paar keer. Leehoyyka! Roepen wij in koor.. Puglia è Bello bello, bello! Hij startte ondertussen op zijn pc Google Maps op en begon ons te overladen met tips. Il mare azzurro, oh, bello! Wat wij precies niet mochten overslaan, is niet duidelijk geworden omdat hij steeds gestoord werd in zijn verhaal. Eerst door zijn assistent, daarna door de telefoon. Wij liepen vast naar de kassa en rekenden €15 af, kregen een boks en hij wensten ons een bello reis.
Het trof dat tegenover de fietsenmaker een centro commerciale zit. We doen inkopen voor vandaag, plus nieuwe schoenen (want ook die waren doormidden gefietst) en gaan terug naar de plek waar we overnachtten, omdat er geen beter alternatief is rond mijn stop in Monteleone. Het is een halfuur met Hein, de kampeerwagen terug en om half 8 fiets ik verder.
Vandaag is het trappen-dag. Ik wil een behoorlijke slag maken richting Bari. De zon schijnt en de weg gaat omlaag, van de hoogvlakte af. Alles gaat goed tot een groot bord bij mijn afslag aangeeft dat de weg voor alle verkeer gesloten is. Alle? Alternatief is heel ver om en alle? Ach ik neem de gok, wellicht is er een olifantenpaadje, om de wegbouw heen. Ik rijd kilometers omlaag naar de afsluiting en bid ondertussen dat alle niet letterlijk is…
De afsluiting blijkt een echte te zijn. De brug over een kolkende rivier is weg. Ik zie een werker en vraag hem of er een mogelijkheid is.. hij neemt mij mee naar de afgrond, kijk zegt hij… tja, maar begin ook hard te roepen naar de overkant. Deze man wil met fiets verder, begrijp ik. Ik moet met een andere wegwerker meelopen en er komt een graafmachine op de andere oever aangereden. De wegwerker pakt mijn fiets en plaatst deze in de graafbak en gaat zelf er ook in staan. Ik maak snel foto’s, wauw, de machinist zwengt de bak met inhoud over de rivier en plaatst alles aan de overkant. Bello! Nu ik nog. Stap in de bak, maak me klein en ben in een oogwenk aan de overkant. Super dankbaar! Dit scheelt erg veel omrijden en tijd!
De bewolking neemt toe en net voor Venosa stort het uit de hemel. Qua tijd en zin had ik verder gekunt, maar Ingrid heeft een geweldige camperplaats gevonden, met bello bello toiletten en plaatsen. Nu lekker genieten, want de zon is weer terug.
Fietskriebels 