De Via Appia die in Rome begint, eindigt hier in Brindisi. Net zo als het Italiaanse deel van de pelgrimsweg Via Francigena. Het zullen vele duizenden gelovigen zijn geweest op weg naar Jeruzalem die in deze havenstad de overtocht maakten. Nu zijn het toeristen die met hun campers wachten op de boot.
We spraken een Nederlander die pas volgende week dinsdag over kan naar Griekenland. Alles zit vol, en in Ancona betaal je €800, hier scheelt het €300 al moet je dan in je eigen camper blijven. Het zijn de perikelen van deze tijd.
Fietsdag 13 staat in het teken van de witte steden. La cità bianca Ostuni springt er letterlijk en figuurlijk bovenuit. De stad ligt op een heuvel te schitteren in de zon. Het is niet autovrij, maar de parkeerplaatsen onder aan de heuvel staan vol. Je kunt met een busje oid naar boven. Ik fiets er naar toe en boven zijn de pleinen groot en gezellig. Ik spreek een Duitser die, ook fietsvakantieganger, mij de stad Monopoli aanraad. Het lag niet op mijn route, maar Puglia heeft – dat is zeker – veel moois te bieden.
Vanaf het ‘Trullipark’ in de buurt van Ceglie Messapica gaat deze 14e dag door vlak land, vol met Olijfbomen en witte landhuizen naar Brindisi. Een havenstad, veel kleiner dan Bari, maar een evenzo fijne sfeer. Monumenten verwijzen naar de rijke historie in de verzorgd aangelegde stad. Fijn om hier al vroeg in de middag te zijn en zo de stad al wandelend te ontmoeten.
Fietskriebels 