2014 Maastricht – Basel: deel 1 ‘balancerend op de taalgrenzen’

Als je naar Rome wilt fietsen, zijn er -zo ik vernam bij een presentatie op de Fietsbeurs- 3 routes. Een pelgrimsroute van Emo, de route van Hans Reitsma en die van Paul Benjaminse. De laatste 2 kende ik, de eerste was nieuw voor mij. Wij wilden, na het succes van Berlijn en Parijs naar Rome. In een keer is te lang, we hebben per fietstocht 1 week, dus in gedeelten. Benjaminse was goed bevallen naar de lichtstad, en op zijn site was ik snel gemotiveerd om ‘Onbegrensd fietsen van Amsterdam naar Rome’ aan te schaffen. Deel 1 start in Maastricht en eindigt zo’n 600 km verder in Basel. Het is een prachtige en afwisselende route door de Duitse en Franse taalgrenzen heen. De natuurgebieden van de Hoge Venen, Eifel, Luxemburg en Lotharingen maakten grote indruk. Als eerste echte test voor de Alpen, zouden we de 718 meter hoge Col du Donon in de Vogezen nemen. Helaas was deze afgesloten en moesten we via een hogere en steilere route er overheen (815 m), daarna volgde nog de Col de Stiege gingen we tot slot gespannen 534 meter omhoog. Was dit het? Het stelde weinig voor, die Alp volgend jaar gaan we zingend op!

Wat is verder noemenswaardig? Als eerste de Vennbahn, deze ook op een oude spoorbedding aangelegde fietspad is super. Een echte aanrader om eens ‘solo’ te fietsen, start in Aken, dwars door de Oostkantons, 3 landen tot Troisvierges. Lengte is 125 km, max 3% stijging. Wij kwamen er bij Raeren op. Helaas regen, regen en nog natter… maar we schoten die dag wel flink op. 112 km.

Ten tweede de prachtige zuidelijke Eifel, de Ardennen, Klein Zwitserland, de Vogezen en op het einde de Elzas. Alle met hun beboste heuvels en dit type landschap tegenover het uitgestrekte platteland van Lotharingen. Hier vind je over 100 km geen winkels meer ! Deze ervaring gaf Frankrijk al vorig jaar.

Als derde, het zo verschillende landschap van de Elzas. Ándere cultuur, de bouwstijl..een warme deken na het koele van de étangs van de Lotharingen. Hier stijg je geleidelijk uit naar de Vogezen. En in de Elzas springt Colmar eruit. Het is een kwestie van de route du vin volgen. Het is een van de mooiste steden van Frankrijk en zeker van de Elzas (zie ook Relive route 5, onderaan deze pagina).

Tussen wijn en Rijn, bereikten we Basel. Het laatste stuk vanaf Colmar, is zo herinner ik me, eentonig en duurt maar.. het zal komen doordat je zo dichtbij het einddoel bent. Puur psychologisch, uiteraard, maar de fietspaden door het Forêt Domaniale de la Harth en langs het Canal de Huningue, zijn welliswaar autovrij maar oer saai (zie ook Relive route 6, onderaan deze pagina).

Strategisch gelegen aan de Rijn, op het drielandenpunt, blijkt Basel een levendige stad. We zijn verrast, want we kennen haar, kijkend vanuit de auto op weg naar Italië, als een industriestad. Het heeft karakter en hier aan vadertje Rijn kijken we terug op een superfietstocht.