Voorbij!

Voorbij, de winter

Op 28 september vorig jaar reed ik mijn laatste lange afstandstocht. Er kwam een eind aan een lange zomer, ook al was het in oktober nog goed fietsweer en kon je zelfs, dit jaar in februari al prima rijden. Ergens moet je een punt zetten en ik had dat op 1 oktober gedaan. Zoals ik ook 1 april als startdatum voor het nieuwe seizoen heb. Doch het weer laat zich niet leiden door de kalender. En na, bijna, 6 maanden is nu het moment aangebroken. De winter is voorbij!

De wintermaanden zijn goed om nieuwe plannen te maken, deze voor te bereiden en, in mijn geval, de uitrusting te vernieuwen. En om dit materiaal uit te testen, geldt deze eerste tocht als generale repetitie. Immers in mei staat Tilburg – Genua gepland. Voor nu de reeds eerder voorgenomen Schelde-Rheinroute en – als het allemaal goed gaat – verder langs de Maas en IJssel naar Zwolle. Klik hier voor meer info over de route

Voorbij, de start

De treinrit naar de start van deze Schelde-Rheinroute heb ik op 24 juli ook gemaakt. All the way naar Vlissingen, toen voor de Noordzeeroute, die hier ook onder het station van Vlissingen langs komt. Terwijl de routebordjes Middelburg – Venlo aangeven, weet de trein ook wel beter. Na een korte stop in Middelburg is het nog een stukje naar het einde van de lijn in Vlissingen. De échte start is in Vlissingen, tussen station en Westerschelde.

Het veer naar Brenskens was even uit de vaart, maar na het ‘startschot’ is het nu echt begonnen; het fietsseizoen 2019! Op de pedalen, over de LF13 naar nu eerst Middelburg.

Na Middelburg is het redelijk eentonig te noemen. Af en toe een fruitteler; de appel- en perenbomen staan, net zoals dit landschap, in kaarsrechte linies en beginnen langzaam uit te lopen. Af en toe schijnt er straaltje zon op de nog lege akkers. In Middelburg had ik nog aanspraak. Net zoals op het station in Rotterdam. De fiets valt op. Ze willen weten waar de versnelling zit of roepen mooi! Een man in Middelburg dacht dat de LF route ging controleren… maar kilometerslang buiten de stad, kom ik nauwelijks mensen tegen.

Aan het eind van de route voor vandaag, rij ik langs de Westerschelde. Grote containerschepen passeren. Met de wind in rug rijdt het makkelijk, maar de tijd dringt. De avond zal snel vallen en ik wil eten koken, de tent opzetten… mijn geplande camping in Rilland is nog een uur fietsen, zo schat ik in. Dat is te laat! Voor de sluis bij Kruiningen moet ik wachten. Ik zie dat er een camping op de route ligt, na het dorp. Maar is hij open? Omdat ik er toch langs fiets, raadpleeg ik hun site niet. Na een paar kilometer zie ik de boorden van camping Den Inkel. Het ziet er bewoond uit… een receptie, donker maar de deur is open. Als er niemand is even bellen, staat er op een deurbel op de balie. Ik bel en ga snel mijn stuurtas pakken, waar o.a. de portemonnee in zit. De eigenaar is sneller dan ik dacht. Hij kijkt nors en schrijft mij in. Ik blij en toch nog 60 km gereden.

Dan voor het eerst koken en dat smaakt op de camping altijd goddelijk.