TG19b Genova – la città degli avari

Maar ook op de lijst van UNESCO. Althans het Centro Storico. Mijn verwachtingen zijn hoog. Mede door het boek la superba van de alhier gevestigde Nederlandse schrijver/dichter Ilja Leonard Pfeijffer. Die zich overigens laat verontschuldigingen via zijn management; hij is in Rome.

Ik zit in de trein, onderweg naar de stad. Uur of 9. Tussen de forenzen die naar hun werk gaan…

Onderweg wil ik je vertellen over de stad, uit hetzelfde boekje van waaruit ook het Turijnse verhaal kwam. Ook Genua is opgenomen. Een stad van de ‘avari.’ Un avaro is een persoon die niet graag geeft, het tegengestelde van een ‘generiso.’ Je begrijpt nu wel wat de Italiaan hieronder verstaat.

Deze niet al te fraaie kwalificatie wordt toegedicht aan deze stad. Het verhaal, die deze betiteling verbeeld gaat alsvolgt. De hoofdpersoon, op reis door Italië bezoekt de stad die bekend is door zijn poëten en zijn volkszangers. Op een wandeling in het oude centrum raakt hij al na 10 minuten verdwaald in het labyrint van nauwe straatjes en steegjes. Hij gaat een bar in om informatie te vragen. Doch de barman zegt dat hij dan ook een koffie moét nemen. Omdat het immers geen ‘ufficio informazioni’ is, maar ‘un bar.’
Hij krijgt de koffie en de barista zegt dat het 2 euro kost. 2 euro! ‘Maar op de prijslijst staat 90 cent!’ De barman antwoordt dat hij de prijslijst niet geschreven heeft en bovendien ‘il caffè al tavolo costa di più. Dat is een in Italië normale zaak; een consumpie aan een tafeltje is duurder dan aan de bar.

De verdwaalde toerist geeft een biljet van 20 euro, omdat hij geen ‘monete’ heeft. De barman kan niet terugbetalen van zoveel geld en stuurt de gast naar een kiosk, tegenover de bar.

De verkoper in de kiosk reageert op vraag om 20 euro te wisselen, dat hij niét een bank is. Hij verkoopt kranten en tijdschriften! Om te kúnnen wisselen moet het slachtoffer een krant kopen en een blad over honden, die hij niet eens heeft. Tutto per pagare un caffè, is hij €15,50 kwijt. Genova è un città poetica, ma anche costosa; Genua is een poëtische stad, maar ook duur, zo verzucht de reiziger…

Un museo nell’aperto

Een paar laatste fietskriebels als definitief slot van deze blogs.

De stad is ontegenzeggelijk uniek, een museum in de openlucht. Het overtreft mijn verwachting. Het heeft een eigen karakter, die ik nog nergens heb ervaren. De oude haven, de sfeervolle piazze, de vele kleine winkeltjes maar bovenal het labyrint.

Ik loop en dwaal. Nauwe donkere steegjes. Een paar maal keer ik om. Te donker, te stil. Ik lees de bekende namen: via Luccoli, via San Lorenzo, Garibaldi, via della Maddalena, via Roma, en tal van vicoli. Het is een stad om écht te ontdekken. Als je durft.

Zoals je weet is Genua niet het einddoel van de fietstocht. Dat is de reis zelf. En die gaat door. Torno subito!

Ps: erg bedankt voor alle reacties tijdens de tocht!👌 molto generosi!