Als je een dag op de warme Catalaanse wegen hebt gefietst, dan wil je douchen, eten, slapen. Punt. Maar soms kan dat niet, dan moet ik sociaal doen. Zoals gisteravond. Ik was de enige gast en de Catalaanse vrouw ging iets te eten halen en te drinken en haar man, de wijnboer liet het bedrijf zien.. en oh ja, ik ken een Nederlands woordje danoeël! Euh, yess..?? Dannkoeuwehl ah, dank U wel! En wil je bier, mijn zoon heeft vrienden op bezoek…?
Uiteindelijk vertrok iedereen en kon ik rustig eten, bijkomen en kijken hoe de volgende dag qua route zou gaan.
Eerst naar het Klooster, werelderfgoed. Indrukwekkend, zo ook onderweg het landschap.
Het slingert over een bergkam, soms omhoog, soms omlaag. Maar ik heb de kilometers omhoog weer afgeteld. Omlaag is toch het lekkerst. Zo kom ik uit bij Mora. De naam verwijst naar de Moren. In 1135 is deze streek door de christenen heroverd. Zo ook het Klooster van Poblet.
Morgen is het een nationale feestdag, alles is dan dicht zegt de receptioniste van het hostel. De kamer heeft een koelkastje, dus dan komt goed van pas. Eerst even inkopen doen.
Fietskriebels 