Er staat vandaag een straffe wind. En die komt schuin van voren de eerste 40 km, tot aan het begin van de Via Verde de la Sierra de Alcaraz. Ik las gisteren dat het geen geasfalteerd pad is, maar na 200 meter stapte ik af. Het was meer een MTB trail dan fietspad. Venijnige puntige steentjes soms overgroeid met verdorde stekels. Met de povere conditie van mijn banden was dit vragen om problemen. Met de fiets aan de hand liep ik terug naar de autoweg. De Via Verde en deze weg lopen parallel naar Alcaraz. En zo trapte ik vechtend tegen de wind, als een Don Quijote nog ruim 30 km door.
Alcaraz heeft een leuk plein, waar muziek te horen is en vele terassen zijn. Ik wil hier overnachten, maar geen van de 4 hotels heeft ruimte. Ook beneden aan de voet van het stadje zijn 2 hotels. Een doet niet open, de ander verwijst naar die dichte. Op de route van morgen heeft een soort wellness complex een aanbieding. Ik boek het en het is inclusief 30 minuten bubbelbad. Dat is goed, want morgen moet ik weer klimmen zo’n 500 meter tot 1.300 meter. Om af te dalen naar Riopar, waar het laatste deel begint van deze reis.
Fietskriebels 