Wakker worden op een parkeerplaats is een nieuwe ervaring. Het ligt aan de voet van de rots waarop Narni is gebouwd. Met 2 liften kun je hier naar het middeleeuwse centrum. De parkeergelegenheid heeft 2 overdekte gedeelten, en 2 etages in de openlucht. Klein is het zeker niet, met 5 plaatsen voor campers en een vuilwater stortplaats met kraan. Binnen in de parkeergarage zijn toiletten. De parkeerplaats is goed verlicht en we voelen ons hier veilig. Toen we aankwamen rijden waren alle plekken al bezet, maar net voor het gedeelte van de vuilwater stortplaats – hier geldt een stopverbod m.u.v. campers – vonden we een gaatje. Dat vonden Italiaanse parkeerzoekers ook een goed idee. In mum van tijd stonden ze voor en naast ons. Dat gaf ons niet, en gingen tegen 5-en Narni voor een biertje en wijntje bezoeken. De soort van festiviteiten in het stadje waren de reden van de grote parkeerdrukte, beneden. We besloten hier vanavond te gaan eten; Narni is niet toeristisch genoeg voor niet Italiaanse prijzen. De drukte kwam vooral uit het dal waar de meesten Narnieësen wonen.
‘S-morgens was het parkeerterrein bijna leeg, we hadden geen last gehad van het vertrekkende verkeer en goed geslapen. Mijn missie vandaag was een lange tocht te maken vanaf het geografisch hart van Italië, naar het Lago del Turano. Dit middelpunt ligt in de bossen en Google Maps zou mij daar naar toe brengen. Om 8 uur reed ik weg naar het bospad en de Ponte Cardona. Deze Romeinse brug is het berekende middelpunt. Het bospad bleek afgesloten met een ketting. Ik probeerde het toch, maar na 20 meter was het pad steeds meer overwoekerd. Een prima plek voor een adder ofzo, dacht ik en spoedde mij terug naar de weg. Eerder had ik richtingsborden gezien, die had ik dus beter kunnen volgen. Via een klimmende weg door een woonwijk bereikte ik het bos, waarin een pad naar de brug liep. Maakte wat foto’s en reed terug naar Narni, waar ik verstrikt raakte in nauwe steegjes en dalende doodlopende vergezichten. Het kostte me, inclusief het bezoek aan het middelpunt een uur, zweetdruppels, en 10 km om, maar was de moeite waard.
Na een bezoek aan de Liddl voor ontbijt en lunch, zat ik weer op de route richting Terni. Een drukke stad (110.000 inw) die mij niet riep om naar centrum te rijden. Overigens ligt Sint Valentijn hier begraven in de Basilica di San Valentino. Ik reed via een buitenwijk, keek te weinig op de navigatie en kwam klem in een woonwijk. Het was nú eenmaal zo’n dag, dacht ik en was blij om het drukke Terni voorbij te zijn en steeg de Via Marmore op, onderweg kijk je het dal in waar Terni in ligt.
Een kleinere provinciestad is Rieti, de tweede plek die beweerd op het middelpunt te liggen. Prachtig ommuurd, met enkele stadspoorten. Nog 20 km naar de afgesproken eindplaats, rijdend tussen groene beboste heuvels met vele kleine borghi, gaat het op en neer en begint het af en toe te regenen. Terwijl ik de brug over het stuwmeer van Lago del Turano fiets, moet ik tegen de wind en regen in. Castel di Tora is waar de camperplaats is en Ingrid net de campingstoelen heeft veilig gesteld. De eigenaar had in de middag het water aangesloten, en warm water zat niet in de zonneboiler. Koud douchen deden we en ter compensatie kregen we ons biertje en wijntje in de bar tegenover de camperplaats aangeboden van de eigenaar. Een nacht kost ongeveer net zo veel.
De volgende dag zou het blijven regenen, dus blijven nog 1 dag om te wandelen en voor te bereiden want morgen gaan we 1200 meter stijgend de Abruzzen in.
Fietskriebels 