Fietskriebels
fietsavonturen in europa
In de leeshemel.
Ik heb het niet verzonnen. Het zijn de woorden van Ilja Leonard Pfeijffer. Hij ziet eruit zoals ik hem mij voorstelde; een imposante man, waarbij statig en impressief bij mij opkomen. Van deze krachtige persoonlijkheid, schrijver en dichter, las ik afgelopen tijd La Superba°. Een roman over en tegelijkertijd een ode aan Genua en zijn inwoners. Sinds een jaar of 10 woont hij er ook zelf. Hij is daardoor minder Nederlander en meer Italiaan, meer Europeaan geworden. Dit wenste hij ons ook toe. Ik voel met hem mee. Misschien omdat ik dat erken. Trouwens Ilja is er zelfs naartoe gefietst, vanuit Leiden°°. Toen hij nog in Holland woonde. Nou ja, hij is naar Rome gefietst, maar Genua… daar lag zijn ziel. Genua is een gevaarlijke stad, zo las ik in La Superba, dat overigens een oude bijnaam voor de stad is. Het betekent de hoogmoedige. Genua is de hemel, je vindt er alles wat je nodig hebt, je gaat er nooit meer weg…
Op deze zaterdagmiddag ben ik in een andere hemel, een lééshemel. Deze 15e eeuwse Broerenkerk is enige jaren geleden gerestaureerd en omgetoverd van gebedshuis tot leeswalhalla. Onder toeziend oog van Koning David, hoogzittend op het orgel, door engelen geflankeerd en spelend op zijn harp, wordt de schrijver aangekondigd. Boven ons de muurschilderingen uit een rijk verleden. Je kijkt zo de historie in, zo begint Ilja zijn korte voordracht en promotie van zijn nieuwe boek Grand Hotel Europa. Volgens NRC de roman van het jaar. Over het oude continent Europa, waar zoveel verleden is dat er voor de toekomst geen plek meer is. Exploitatie van dat verleden in de vorm van massatoerisme, is het meest reële toekomstperspectief. Over de Europese identiteit, nostalgie en het einde van een tijdperk. Ondertussen volgen mijn ogen de gewelven van het rijksmonument en kijken de historische en bijbelse figuren mij aan. Nostalgie, het einde van een tijdperk.
Maar zo benadrukt Ilja Pfeijffer, het is vooral een meeslepend liefdesverhaal! De zaal lacht, want zo vertelt hij dat doet het goed voor de verkoop. Ik ben hier niet alleen voor het laten signeren van dit prachtboek. Ik ben hier voor de ontmoeting met deze schrijver, die in Genua woont. En ik hoef je als lezer van dit fietsdagboek niet te vertellen dat ik in mei naar Genua fiets. Wat zou het mooi zijn als deze grote schrijver, die inmiddels Genoveso onder de Genovesi is, straks op het einde van de fietstocht met mij wijn drinkt op Piazza delle Erbe?!
In mijn hoofd heb ik gerepeteerd hoe ik het zou aanpakken. Dat ik in zijn voetsporen, of beter fietssporen treed. Dat ik graag zijn hand weer in Genua zou willen drukken, ik moet vragen hoe ik hem dan kan bereiken en natuurlijk zou ik afsluiten op z’n Italiaans: Ci vediamo a Genova Leonardo!
We staan in de rij voor de tafel waar de meester signeert. Nou ja rij..er is 1 lange rij en 2 wat kortere. Het is onduidelijk wanneer de kortere rij, waarin ik sta aan de beurt is. De lezers uit de langere rij leggen als ‘vanzelf’ steeds hun boek voor Ilja neer. Opeens is er de gelegenheid, ik geef mijn boek en zeg: ik fiets in mei naar Genua… ik treed dus een beetje in je (je!!) voetsporen… en ik schrijf daarover. Ik geef hem het kaartje van de site. Terwijl hij vraagt voor wie het boek is en hij zijn handtekening zet, wat hem tijd geeft na te denken. In de zomer? Vraagt hij. Nou ja, in juni kom ik aan. Zeg ik. Hij kijkt mij aan en ik zie een lach en twinkeling in zijn ogen; dus het is zo’n beetje een fietsblog.. ik zal eens kijken… Ik vraag hoe ik hem kan bereiken. Hij geeft zijn kaartje, daar staat mijn mailadres op, zegt hij. Yess! Denk ik en geef hem een hand tot in Genua… hoop ik. Natuurlijk vergeet ik van de opwinding het Italiaans. En nu maar bidden dat het uitkomt.. bij de afdaling langs de boekengalerijen stop ik even om het visitekaartje goed op te bergen en kijk nog even omhoog, waar de engelen hoogmoedig lijken terug te zwaaien. Maar dat heb ik fout. Deze menselijke eigenschap wordt doorgaans hen niet toegedicht. Vanuit de hoogte, ja, dat wel. Ciao denk ik. Ci vediamo, wij zien elkaar.
Meer weten over Tilburg – Genua? Kijk op: https://fietskriebels.com/tilburg-genua/
°La Superba heeft de Libris Literatuur Prijs 2014 gewonnen. Bijzonder goed dus.
°°beschreven in ‘De filosofie van de heuvel’ met als onder titel op de fiets naar Rome en niet terug.
Wat is er meer aan de hand? Lees het in de fietskriebelskrant: https://fietskriebels.com/over/
16, 17, 18, 19…
In onze dagen
Het is slechts een reeks nummers. Even geleden is er een lijn getrokken en veranderde het jaartal. Ook al zijn het maar getallen, we ‘haken’ gebeurtenissen eraan vast. Belangrijke gebeurtenissen zijn verbonden met jaartallen. Je eigen geboortejaar, of die van een ander…de eerste keer naar school, naar werk. Je trouwdatum of jaar waarin je scheidde. Een overlijdensdatum. Je kent de jaartallen uit je hoofd. Het is verbonden met jouw geschiedenis.
De ketting gebroken
Drie jaar geleden, was ook zo’n gedenkwaardig jaar voor mij. De deur van de personeelsingang viel na 33 jaar voorgoed achter mij in het slot. Met zoveel verbonden jaren, zijn werk en je eigen leven zichtbaar maar ook onzichtbaar met elkaar verweven. Wat ga je doen? Vroegen velen mij. Ik wist het niet. Gelukkig, wist ik hèt niet! Wat is wel wist; ik was vrij.. en hoefde hèt niet te weten; de ketting gebroken! De tijd gebruiken om te ontdekken, wat er zou gaan gebeuren. Zou ik de behoefte krijgen aan nieuw werk, een nieuwe uitdaging? Zou ik het aankunnen om nu zonder betaald werk mijn leven in te vullen? We moeten ontgiften riep een oud collega in die tijd. En dat klopt. Na 33 jaar zat het in al mijn vezels, tot diep in de haarvaten. Ook al was ik er naar toegegroeid, ik viel in de diepte en hoopte op een zachte landing. Ik had de transitiecurve al zo vaak getekend in de vele workshops verandermanagement, als projectconsultant. Het afscheid nemen, accepteren, stabiliseren en weer groeien. 
In die fases kwam ik mezelf tegen. Ik moet zeggen, dat ik er ook wel van hou. Ik zoek het op. In wandelingen, liefst ‘s-winters in de bossen van de Eifel. Of tijdens het fietsen. Gedachten over toen en nu. Vergezichten met onduidelijke invulling. Zeker zonder werk, moet de creativiteit uit jezelf komen… Gaandeweg werd het vorig jaar duidelijk en bleek tijdens de ‘try-out’ te kloppen; De overdrachtelijke link vanuit mezelf bleek ook in de werkelijkheid antwoord te geven op de behoefte om vrij te zijn. Met een invulling, waarin ik tot mijn recht zou komen. Afgelopen jaar besloot ik definitief om niet terug te keren naar een betaalde baan. Maar eigen baas te blijven; zeg maar als ZZW-er; zelfstandige zonder werk. Dit jaar is in het kader van de fietsavonturen, ook weer een belangrijk jaar. Ik ga mijn eerste internationale solo fietstocht houden; van Tilburg naar Genua. Het aftellen is begonnen!
Dit fietsblog, deze site gaat over reizen. Per fiets, eenvoudig op weg en over verhalen. Die eenvoudig ontstaan. Zo ook het leven is. Ik bedoel niet dat het leven eenvoudig is… wel nee! Het leven is er, het is niet eenvoudig, maar het is er eenvoudig wel. Wat doe je ermee? Je moet er continu aan sleutelen. Welke invulling, met welke kwaliteit? En zoals met fietsen, je moet doorgaan. Anders raak je in onbalans.
Vanaf nu worden de blogs, die het meest over mijn fietstochten gaan, ook geplaatst op het platform van LinkedIn. Ik hoop dat de verhalen je vrijheid en inspiratie geven. Wellicht bijdragen tot het maken, of beïnvloeden van keuzes. Keuzes die onze eigen geschiedenis tekenen.
Ik wens je een jaar toe, waarin je tot je recht zult komen.
Zorg goed voor jezelf en voor elkaar.
Opgezadeld…
Wielen & Banden
Ik ben dus bij Sector 2 Bikes. Ik vertel aan de monteur/gastheer van deze zaak dat ik proef gereden had en de keuze op de 3+ is gevallen. Met hoeveel inch wielen, vraagt hij. Met de 27,5 inch en 62 mm banden. Waarom? vraagt hij… Nu ik er toch was, hij pakte 2 travelmasters met de twee wielmaten en nodigt mij uit om de omgeving te verkennen. Als ik het meest op asfalt zou rijden raadde hij mij de 28 inch aan. (Ik schat overigens in dat gemiddeld de verhouding 60% asfalt en 40% onverhard is.)
Rolweerstand
Ten eerste, het profiel van de band bepaalt de grip op de weg en een gedeelte van de weerstand. Hoe gladder, hoe lichter de band loopt en hoe losser de ondergrond, hoe groter de noppen moeten zijn. Een beetje de gulden middenweg opzoeken dus.De rolweerstand is de kracht die nodig is om het wiel te laten rollen en hangt af van de vervorming (indrukking) van de band Bike 4 travel’s handboek FietsvakantieVoornoemd handboek geeft verder aan, dat ook van invloed zijn:
- hoe harder opgepompt, hoe minder vervorming
- hoe groter en breder de band, des te ronder het contactoppervlak (dus minder vervorming)
- hoe meer profiel, hoe meer rolweerstand.
- de opbouw (materiaal) van de band; hoe stugger hoe minder vervorming
Bij gelijke druk rolt een bredere band lichter dan een smalle band!!
en oh ja, het zadel natuurlijk!
Het Zadel
Wat ik heb gelezen en heb gehoord en ook wel uit eigen ervaring kan vertellen. Een fout zadel, verpest je fietstocht en -vakantie. Maar het is ook het meest persoonlijke onderdeel qua keuze. Uitproberen en ervaren dus en bij twijfel kun je beter een reserve zadel meenemen. Dat heb ik op mijn reis naar Parijs gedaan. Niet nodig gehad gelukkig, maar beter ermee verlegen dan erom verlegen… En letten op:- de stand van je zitbotten bepaalt de breedte van het zadel
- hoe dieper je zit, hoe smaller het zadel
- zit je lang ( > 50 km per dag) of kort op de fiets? Een hard zadel voldoet meer als je lang fietst, maar moet dan wel goed passen!
‘San’ tossen in Nieuw-Vennep
Wie van de drie?
Het is vrijdagmiddag op een industrieterrein onder rook van Schiphol. Ik ben op bezoek bij Santos. Hier worden fietsen verzonnen, getest, in productie genomen en custombuilt uitgeleverd. Ik ben hier om te zien, te ervaren en dus proef te rijden. In het magazijn hangen alle types, in alle maten. Ik kies er drie uit. Maar voordat ik ga proefrijden en deze laat zien, lopen we eerst door de werkplaats.
Je moet vooraf een afspraak maken. Voordeel is dat er dan tijd voor je is, zo’n twee uur. Naast de rondleiding, is er alle ruimte om vragen te stellen. En die komen vanzelf, als je onderlangs de gespoten frames, die net zoals de wielen hoog hangen, doorloopt. Alles wat je ziet is verkocht, er worden geen voorraden aangelegd. Aan een fietsenmaker vraag ik in hoeveel uur een built for life fiets klaar is. Het varieert van 4 uur bij een eenvoudige fiets, tot 10 uur bij een ingewikkeld model. De sfeer is relaxt op deze vrijdagmiddag. Ook de wielen worden hier, door een ZZP-er, twee dagen per week met de hand gemaakt en door een computergestuurde machine gecontroleerd. Ze laten bij Santos niets aan het toeval over.
Pinion of Rohloff?
Het blijft een steeds terugkerend item. Kies ik voor de naafversnelling van Rohloff, of voor de versnellingsbak van Pinion? Vorige week heb ik om de ervaringen gevraagd aan gebruikers in een Santosgroep op Facebook. Op basis van hun reacties kreeg ik meer ‘gevoel van zekerheid’ bij deze 2 opties. In onderstaande tabel heb ik, in hoofdlijnen de reacties bijeengebracht.
Het voordeel slaat iets uit naar Pinion. Mijn positieve ervaring bij de eerdere proefrit in de Fietsfabriek, werd gelukkig bevestigd door de Santosfietsers. Ik ben benieuwd of dit zo blijft, nu op een Santos fiets.
Proefrijden
Ik wil rijden op een Travelmaster 2.9 en 3+ en een Travel lite +. Eerstgenoemde wordt alleen nog met Rohloff geleverd. De andere zijn met Pinion. Qua model gaat mijn voorkeur uit naar de 2.9.
De 2.9 is een prachtige fiets en rijdt goed. Toch zit het anders, de voorvork is anders, hoger. Gemaakt om voorvering in te bouwen. De naafversnelling loopt soepel en maakt inderdaad geluid. Dit is in het ‘middengebied,’ vanaf 6 weg.
Dan stap ik op de Travel lite fiets, met Pinion met 12 versnellingen.
Ik krijg hetzelfde soepele gevoel als eerder bij de Fietsfabriek. Dit trapt, schakelt top. Bij het ‘uitrijden’ hoor je inderdaad een zoemend geluid. Hetzelfde als je ook bij racefietsen veel hoort. Het model fiets past ook meer bij mij dan de 2.9. Jammer, want ik vind de kromming in de bovenbuis nu juist zo goed staan.
Tot slot het topmodel de Travelmaster 3+.
Robust, strak sturend, soepel schakelend (deze heeft 18 versnellingen met minimale tussenstappen); dit model zit als een jas en is terecht een wereldfiets! Als het een Santos wordt, dan is dit hét model.
Tot besluit nemen we alle opties door en val ik van mijn stoel van de prijs. Zoals een medesporter het al zei: als je een Santos koopt, moet je ook Santos geld meenemen…
Go North in Hoevelaken (i.p.v. linksaf)
Hjårtligt Vålkomna!
Elandleer en Bålpanne, zeer compact uitgevoerd. Veel rode puntmutspoppen en kabouters, die je altijd in de gaten (moet) houden. Schapenvacht en Pepparkaka. Een Zweedse schrijver die zijn boeken promoot. Houten eenden uit Söderhamn en er omheen reisbureaus die, al of niet met de Hurtigruten de enorme forden promoten te aanschouwen. En buiten zorgt de polaire lucht voor een convenabel gevoel.
Ik ben op de beurs Scandinavië-XL in Hoevelaken en voel me als een vreemde eend in de bijt. Mijn Scandinavië herinnering reikt niet verder dan de Sontbrug en Malmö. Normaal fiets ik immers zuidwaarts de zon tegemoet! Toch is deze zomer het idee ontstaan om de Scandinavische hoofdsteden te gaan befietsen. Ooit, want in wélke zomer is nog een brug te ver. Eerst dacht ik aan de Jutlandroute (Emmen – Kopenhagen), maar ik lees steeds dat je dan wel veel van aardappel- en maisvelden moet houden. Saai dus. Vanuit Berlijn naar Kopenhagen is een mooiere toegangsroute en dan verder naar Göteborg en Stockholm. Oslo ligt op dezelfde breedtegraad, dus dan in een ‘rechte’ lijn doorsteken naar het westen. Maar hoe?
Ja, maar hoe is het gesteld met de infrastructuur? Zijn er voldoende campings en dorpen, waar je eten kunt kopen? Een route in Zweden en naar Oslo heb ik niet gevonden. Zelf uitvinden dus en en en.
Er staat een stand van Europafietsers en ik heb mij ingeschreven voor het bijwonen van een lezing over fietsreizen in Noorwegen. Er zullen hier toch ervaringsdeskundigen rondlopen? Dus meng ik mij tussen de Noorse truien, Deense vijgen, Finse hamamdoeken en Zweedse vaatdoekjes…
De beursvloer is niet bijzonder groot en dus makkelijk te overzien. Ik loop in een half uur 3 keer rond. Bij de Svensk-Nederländska Föreningen, bestaat al 105 jaår, informeer naar de fietsroute. De man in kwestie deinst terug en kijkt verschrikt op de kaart. Bij de uitstalling van Europafietsers staat een enthousiast echtpaar. Het is goed mogelijk, antwoorden zij. Voorzieningen zijn goed en je hoeft niet op de doorgaande, grotere wegen te fietsen. Advies is koop een gedetailleerde kaart voor de betere fietstrajecten. Zelf hebben zij de Noorse Kustroute van Bergen naar de Noordkaap gefietst. Maar dan vanaf de Noordkaap. Een interessante route en hun enthousiasme is aanstekelijk. 2500 km in 6 weken, en rustig aan gedaan vertelt ze en je kunt altijd een stuk met de Hurtigruten. De wat? Ik ben inderdaad een eend… het schijnt een postboot te zijn, die langs de kust vaart en zo sla je wat fjorden over en zie je ze vanaf de zee. Ook mooi!
Kijkend naar mijn plan zal ik het meest door Zweden fietsen. Er is alleen hier geen presentatie over, wel door Noorwegen. Het gaat over het fietsen op Senja, de Versteraēlen en de Lofoten. 650 km per E-bike even boven de poolcirkel. Het zijn eilanden voor de Noorse kust. Rust en ruige natuur zijn hier koning en koningin. De eigenaar van het reisbureau is je gids op afstand. Overnachtingen, eventueel met ontbijt zijn geregeld. En uiteraard ligt de route vast.
Achter mij zit een doorgewinterde Scandinavië-fietster. We uiten onze bedenkingen bij de E-bike. Kunnen we onze eigen fietsen ook meenemen? Dat kan, maar wat dan de prijs is krijg ik niet uit de gids op afstand. Het idee van deze reis, met faciliteiten is goed en zeker passend als je dit stuk van Noorwegen wil ontdekken. Want hoe kun je beter een land doorvoelen dan per fiets?
Met de fietster praat ik nog wat door over Zweden en de haalbaarheid van mijn plan. De natuur en haar letterlijke schoonheid blijven mij bij. Je kunt gewoon drinken uit de riviertjes en meren, vertelt ze. Scandinavië is gewoon een heel andere en nieuwe wereld, die klaar ligt om ontdekt te worden.
Ik maak beneden op de beursvloer nog een rondje en eet tot slot buiten een Noorse worst in een aardappel wrap. Geen gek idee, mijn route naar het onbekende. Het blijkt haalbaar en het smaakt inderdaad naar meer.
Kan de tijd terug?
Nostalgie.
Een terugverlangen, misschien wel heimwee. Naar de goede, oude tijd, meldt Van Dale. Nu, in deze laatste week van oktober en de wintertijd nadert, merk ik dat ik bijna automatisch bezig ben met terugkijken. Een terugblik op afgelopen (fiets)seizoen.
Het was toen de zomertijd inging, Fietskriebels live ging op hier op het WordPress platform. En niet veel later, met Pasen op 1 april, openbaar gemaakt op de sociale media. Nog geen week later schreef ik mijn eerste blog onderweg naar de bron van de Vecht.
Toen nog niet wetend of ik het leuk (genoeg) zou vinden. Maar nu, aan het einde van deze lange warme fietszomer, na bijna 3000 ‘beschreven’ kilometers in 8 tochten maak ik de balans op. Wat ik verwachte wist ik niet precies. Dat het meer moest zijn dan een eenvoudige vastlegging van feiten, voorzag ik wel.. Ik merkte gaandeweg dat ik het schrijven meer dan leuk vind en een mooie aanvulling is op de fietsreizen. Er gebeurt zoveel onderweg. Het helpt mij meer te leven in het hier en nu. Er bij stil te staan, deze te verwoorden, een plaats te geven. De verhalen ontstaan bijna automatisch.
Geef me gisteren in ruil voor vandaag
Als je er gevoelig voor bent, kun je in een dramatische nostalgische val terecht raken. Het verlangen naar weleer en ouder worden kan pijnlijk zijn. De afgelopen voorjaar en zomer, was voor mij ook de zomer van niet voor het laatst. Het meest recente album van Rob de Nijs. Een paar nummers daargelaten, een prachtig album. Het zat tijdens diverse fietsritten in mijn hoofd en kwam deze week weer terug. Het refrein gaat zo:
als ik kijk naar de eeuwigheid
hoe klein is dan onze tijd
‘t is maar èèn dag en dan is ie kwijt
recht naar hiernaast
God is het zoveel wat ik vraag ?
geef me gisteren in ruil voor vandaag
zodat ik jou weer voor het eerst mag zien
en niet voor het laatst
niet voor het laatst
In de sitebar (afhankelijk van welk device je gebruikt, naast de tekst of onderaan de pagina) is een muziekspeler opgenomen. Daar kun je de hele song beluisteren.
Wat gebeurt is, is geweest; recht naar hiernaast…Het verlangen naar toen wordt pas pijnlijk als er geen dankbaarheid is. Dank heft eigenlijk de heimwee op. Althans, het biedt tegenwicht…Volgens de heilige Anthonius is het Beter te verliezen, dan dat je het nooit hebt gehad. In die strekking dus.
Wintertijd
En nu gaan we dan de donkere dagen voor Kerst in. De cyclus herhaalt zich. Met de wetenschap dat nà de kortste dag het licht weer zal toenemen. Met de hoop van Kerst is het verlangen naar een nieuw begin ingebakken. In de mensen en in de natuur. Ik zal zeker in deze tijd van overwinteren gaan dromen over nieuwe horizons en fietstochten. Naar het geplande Genua… en misschien ook wel in het jaar van Brexit door good old England naar Londen.
Deze week bladerde ik wat door de foto’s en maakte een terugblik. Inclusief videobeelden van la stretta finale van de tocht naar Rome. De video laat de laatste pedaalslagen zien, langs de Engelenburcht Vaticaanstad in. Het 4 jaar geleden op de Romeinse Sint Servaasbrug in Maastricht begonnen fietsavontuur, kwam zo op zijn eind.
En je weet het. We kunnen de tijd niet terugdraaien, hoogstens de klok. Een uur.
Fietsfabriek
Op fietsmissie
Deze week was ik in Ede. Op het voormalig Enka terrein (een fabriek, ooit bekend van de kunstzijde, nylons, sponzen en zemen), is nu De Fietser in de vroegere westhal van de fabriek gevestigd. Zo’n hal geeft ruimte. Die is besteed aan diverse stands en aan een fietstestbaan. Sparta, Batavus en KOGA zijn de bekendste merken. De laatste genoemde heeft De Fietser als zijn experience centre bestempeld. Je begrijpt dat dit de reden was van mijn bezoek. Want ik ben op een missie; dit najaar een nieuwe vakantiefiets uitzoeken! Alle KOGA modellen staan er om uit te testen, om te voelen en een eigen signature samen te stellen. En dat nemen ze bij KOGA letterlijk. Een eigen tekst wordt namelijk, als een tatoeage op het frame meegespoten.
Na binnenkomst meld ik me bij de receptie. Het is net na 11 uur. Ik heb me thuis aangemeld als bezoeker. Er is op de site een welkoms-kopje koffie beloofd. De receptioniste streept mijn naam door op de bezoekerslijst en neem me mee naar de hal. Ze legt uit hoe en wat, maar de koffie blijft een belofte. Misschien komt het later… ik heb nu meer zin in de testbaan…
Maar eerst loop ik naar stand van KOGA. Het topmodel staat met tassen van Ortlieb (in een bijpassende kleur) te pronken.
De fietsexpert is druk met klanten. Kan lang gaan duren schat ik in, dus loop door naar de testbaan. Misschien eerst maar eens kijken wat er staat… Hier loopt ook een medewerker rond.
Testbaan
Doch het lijkt drukker dan deze aan kan. Maar hier gaan de klanten rondjes draaien op de testbaan, dus helpt hij velen tegelijk. Ik zeg dat ik voor een vakantiefiets kom. Hij pakt een Worldtraveller uit de rij, stelt de zadel op de juiste hoogte en ik rij voor het eerst op een KOGA mét riem en Rohloff naafversnelling weg.
Ik ben enthousiast. Het rijdt licht, de fiets voelt super, de versnellingen gaan makkelijk. Zelfs als ik stil sta en van zwaar naar licht schakel, rij ik zo weg. Heb je ook een Pinion? Vraag ik. Die hebben ze, maar dan van een ander merk. Het is een Deveron Titanium Trekkingfiets. Dat deze hier staat is niet zo gek. Het merk wordt ook in Heerenveen bij KOGA gemaakt. De vanaf prijs is overigens € 5.699,– dan heb je een indruk.
Een titanium fiets is twee keer zo sterk als aluminium en bijna twee zo licht als staal. Maar wel duur! En het frame voelt op de testbaan wel comfortabel, maar niet zo stijf aan als de aluminium KOGA. En dan zit er nog geen gram bepakking op. Maar de Pinon (P 1.18) trapt als een zonnetje. 18 versnellingen, met een groter bereik en kleinere stapjes dan de 14 van Rohloff. En ik voel de directheid in de benen. De versnellingsbak zit immers hier tussen de pendalen, op de trapas. Al met al stap ik overtuigd van de fiets; Pinion compenseert het prijs- en gewichtsverschil met een betere aandrijving. Al moet je daarvoor wel de heuvels en bergen in, want in Nederland zal je dit minder merken!
Na deze twee testritten heb ik meer vragen; remmen, stuur, zadel, dynamo… etc. De KOGA expert moet erbij komen voor een fietskriebelskosfiets op maat. Maar deze is nog steeds bezet. Ik ga eerst eten en daarna naar het museum. Beide zitten ‘gewoon’ in dit pand.
Fietsrestaurant en museum
Ook in het restaurant is op de details gelet. Lampen met fietskettingen als kap, of tafellicht vanuit fietskoplampen. Broodjes de bolletjes trui of tandem. Of een tosti Jan Janssen of Dumoulin? Om in stijl te blijven kies ik voor het broodje Koga. Maar twijfel nog..een salade het Italiaanse Colletje is ook aantrekkelijk. Hierna ga ik naar het museum, een paar deuren verder. Leuk om de geschiedenis van de fiets te zien. Hier zie je hoe deze is verbonden aan de Nederlandse identiteit en cultuur. Hieronder een kleine impressie.
De KOGA Worldtraveller S
De geschiedenis van de fiets achter mij latend, loop ik weer richting de testbaan. De KOGA specialist is net klaar en komt mij tegemoet. Hij hoort mijn verhaal aan en roept een paar keer gaaf! We lopen naar de testbaan waar alle modellen staan. Hij laat mij alle opties zien. Welk stuur voor mijn lengte en gewenste houding ideaal is. Een verstelbare stuurpen zorgt voor een goede stand van een stuur. Een stuur met een lichte boog, met aan de uiteinden ‘hoorntjes.’ Zo gaan we alles langs; remmen, banden, zadelpen, pedalen, dynamo , handvatten, koplamp, low-rider tassen, enz. In de stuurpen komt een USB adapter met powerbank! Hij tempert mijn enthousiasme voor wat betreft de Pinion. De Rohloff naafversnelling is duurzamer en daarom adviseert hij deze. Ook zou deze in Europa, bij pech, beter te repareren/vervangen zijn. Ik maak er geen punt van. Het gaat mij immers nu nog om ‘het beeld,’ later volgt de beslissing na andere bezoeken en adviezen. Bij een groot touchscreen worden mijn voorkeuren ingebracht en de laatste keuzen gemaakt. En dan staat hij op het scherm en rolt uit de printer, mijn eigen KOGA Signature.
Alleen de handtekening ontbreekt nog. Die mag ik zelf zetten, bij het bestellen. Thuis… net zoals de koffie.
RuhrtalRadweg Arnsberg – Ruhrquelle – Winterberg 72 km
Hòchsauerland
Gisteren is het landschap bijna geruisloos veranderd. Het stedelijk gebied maakte plaats voor een meer open landschap. Terwijl de heuvels dichterbij kwamen om zelfs even er voor te zorgen dat ik moest terugschakelen. In de konditorei in Arnsberg bekeek ik de routekaart. Het is bijna gedaan, de laatste fietsdag van dit seizoen.
Het hotel waar ik overnachtte, heeft het ontbijt uitbesteed. Een paar huizen terug in de altstadtstrasse krijg ik een frühstück relax, zo vermeldt de voucher. Met massage? Vraag ik. Dat weer niet.
Het hoogteprofiel voor de rit van vandaag ziet er indrukwekkend uit. Ik moet van 200 meter nu, naar bijna 700. Het eerste stuk is er nog weinig aan de hand. In Meschede drink ik een koffie en raak aan de praat met een bíjna continu rokende inwonerin. Eerst over het geweldige weer, dan natuurlijk over het holländer sein. Ze verteldt dat ze allemaal naar Nederland gaan omdat we zo relaxt zijn. Oh dat was mijn ontbijt ook, dacht ik. Zo relaxt ook met honden, hier zijn zoveel regels. En ik moest googlen: Holland is der geilste stadt der welt. Dat schijnen de Duitsers te zingen… Dat ik nu zonder e-bike, maar het een normale fiets naar Winterberg ging rijden, werd direct als stoutmoedig gekwalificeerd. Met de serveerster erbij, waren ze het eens dat een duits spreekwoord van toepassing was: wer sein fahrad liebt, zeiht er! Ze deed het voor, er naast lopen en je fiets de berg op duwen!
Er zaten inderdaad venijnige stukken tussen. Ik ben twee keer afgestapt. Het laatste gaat door het bos. Je slipt ook door over de los liggende stenen. Ik begrijp heel goed, dat de meesten vanuit hier starten! Maar dat zijn watjes 😂.
Klik hier voor meer info over de route, de relive video en de statistieken
RuhrtalRadweg Hattingen – Arnsberg 104 km (met omleiding)
Bett und Bike
Gisteren tegen 5 uur ging ik kijken waar ik was en waar ik zou gaan overnachten. De dorpjes onderweg zijn soms erg rustig, of een hotel ligt in de middle of niks. Ik was al een handvol campings gepasseerd en begon bijna spijt te krijgen dat ik de tent niet mee had. Maar overnachten nu in een tent is echt koud. Daarom op zoek naar een warm bed. Hattingen, aangeprezen door eerder genoemd toeristenbureau, kwam in aanmerking.
Het stadje was gezellig druk. In het winkelgebied vroeg ik een vrouw waar de hotels waren. Ik liet het boekje zien, er stonden er 3 genoemd. Geen van allen zijn in het centrum, zei ze. Ik was verbaasd. Een was onder aan de Ruhr, bij de sluis. Nicht weit, und sehr gut! Ik zoefde met grote verwachtingen weer de stad uit, naar de sluis. Inmiddels had ik ook booking.com geraadpleegd. De beschikbare hotels waren ver of lieten een rood scherm zien: jammer u bent te laat met reserveren. Het hotel bij de sluis zag er leuk uit en er waren ook terrasjes. Ik zag mij zelf al in het avondzonnetje zitten met een lekker biertje. Receptie dicht. Bellen dus. Een norse stem neemt op. Of ik geboekt hebt. Nee, ik ben op de fiets. U heeft tóch wel voor deze fietsnomade een kamer? Nein, voll besetzt! Shit… later hoorde ik de verklaring waarom alles vol zit. Het komt doordat de grote bedrijven hier, van overal mensen naar toehalen. Deze hotels fungeren meer als een soort appartementen-gebouwen.
De norse stem zegt, desgevraagd, dat in Hattingen im bahnhofstrasse een hotel is. Deze stond niet op booking…. ik zoef weer het oude stadje in. Direct zie ik de straat… en ja het hotel een stuk verderop. Een Chinees restaurant met zimmer frei aan de gevel. De deur staat open, doch in de portiek is alles dicht en donker. Gelukkig doet een kleine Chinese vrouw open. Ze spreekt Duits met Chinees accent. Ze heeft een kamer. Ik moet twee keer vragen naar de prijs. Sjeksundenvlierzig eujro. Da’s geen geld. Ik kijk verbaasd en pak mijn telefoon en mompel sind da noch andere hotels in die nähe? Snel zegt ze met ontbijt! Maar toch wel met een ei? Zeg ik. We moeten beiden lachen. Ze hoort dat ik aus Holland kom. Het blijkt een echt ‘bikers hotel’ te zijn. De fiets gaat in de kelder en er zijn nog 2 holländer, auch mit fahrrad vertelt ze. Het meeste ontgaat me. Na elke zin lacht ze voluit.
Vanmorgen staat ze mij beneden op te wachten. Het ontbijt is prima voor dat geld. Veel koffie, een ei, broodjes met beleg. Een Duitse gast komt even later de ontbijtzaal in. Ook hij is op de fiets. Naar Nimwegen. Zijn vrouw haalt hem daar op met de auto. Hij komt vanaf de andere kant, vanaf zijn huis gefietst, gisteren 140 km. Ook hij ging door naar Hattingen, omdat er verder niet veel voor lag. 140 is te veel en praten over het fietsen. Hij raadde mij Arnsberg aan. Ik weet niet of ik dát haal, zei ik hem vanmorgen.
Onderweg is een brug afgesloten. De omleiding is niet duidelijk. Om zeker te zijn niets gemist te hebben rij ik de route terug. Het blijkt niet te kloppen. Met de kaart en navigatie probeer ik verderop de Ruhr, weer op de radbahn te komen. Dat lukt, maar t heeft tijd en extra kilometers gekost.
RuhrtalRadweg Duisburg – Hattingen 65 km
Hoe zeg je ‘seinstoring’ in het duits?
De IC loopt volgens dienstregeling het station van Arnhem binnen. Ik heb ruim een kwartier om over te stappen op mijn trein naar Duisburg. Het informatiebord vermeldt conform de planning tien uur vier en veertig. Er staan al reizigers met luchthaven koffers te wachten. Deze trein gaat ook naar Düsseldorf flughafen. Inmiddels moet mijn intercity wachten, er zijn seinstoringen richting Nijmegen. De centrale omroepster heeft het druk met alle omleidingen, minder of geen treinen… het is onduidelijk hoelang het duurt. Het is tien uur vier en veertig geweest… er komen twee vakantiefietsers het perron opgereden verbaasd kijkend naar het informatiebord. Ik zie ze denken is deze trein nog niet weg?
Inmiddels hoor ik een Arnhemse stationomroeper zeggen: de trein RE19 naar Düsseldorf van tien uur vier en veertig rijdt niet! Een uur vertraging dus… en dat is jammer. Maar ik hoef gelukkig geen vliegtuig te halen. Die reizigers, beste, volgens de NS, beginnen zenuwachtig heen en weer te lopen, kijken, vragen en berusten uiteindelijk in hun lot. De collega-fietsers staan ook wat onhand te kijken. Nadat ik zelf een kleine vervroegde lunch op heb, zeg ik tegen ze… déze zal toch wel komen? Wijzend naar het bord waarop de volgende duitse trein staat aangekondigd. Wie bitte? Was passiert jetzt? Ik leg uit in steenkolenduits wat er aan de hand is. Er sind seinerstörungen… dat blijkt geen Duits te zijn… ik gooi het op naar ein ampel functioniert nicht. Uit beleefdheid, denk ik, zeggen ze jah. Voordat ik wil vragen waar ze hebben gefietst, komt de Duitse trein aangereden. Iedereen blij! Tijdens de reis maken we het gesprek af. Ze hebben van Duisburg naar Amsterdam gefietst, langs de Rijn. Tussen Amersfoort en Amsterdam was t weer zó slecht dat ze de trein namen. Niet getroffen dus! Maar erg te spreken over de Hollandse infrastructuur en bewegwijzering. Ze komen vast nog eens terug. Ze komen zelf uit het Spreewald. Bij Dresden. Ook een mooi fietsgebied. Ik krijg hun kaartje en ik geef de mijne. Hun auto staat bij vrienden buiten Duisburg. Wie weet auf wiedersehn!
Ruim een uur later dan gepland rij ik Duisburg in en via de innenhafen op zoek naar de Ruhrmonding, startpunt van deze laatste tocht dit seizoen.
Spannender kan een rivier niet zijn.
Dat vermeldt de brochure van metropole Ruhr Tourismus. Het belooft:
- Ontspannen fietsen door wisselende natuurlandschappen
- Het beleven van de spanningsboog tussen middelgebergte en metropool
- Verfrissend, door de stimulerende omgeving en
- Perfecte service, uitstekende kwaliteit en gastvrijheid.
Je begrijpt, ik was om. Mede door de leuke ervaring die ik had bij mijn eerste fietstocht dit jaar. Fietsen langs een rivier is afwisselend en geeft een mooie combinatie tussen cultuur en natuur. Net zo als bij de vechtdalroute rij ik van de monding naar de bron.
De bron ligt bij de berg Ruhrkopf. Een toepasselijke naam. Het is in de buurt van Winterberg, 240 km vanaf waar de rivier bij Duisburg de Rijn in stroomt. Het is in dit Ruhrgebied waar ik als kind niet veel goeds over hoorde. En je zag het ook, wanneer je onderweg op vakantie er langs reed. Smerige industrie, luchtverontreiniging, te veel mensen op een kluitje. Áltijd druk, files.. dus namen we steevast de Sauerlandroute, met een boog om dit stinkende en vuil stuk Duitsland heen. Je móést er toch niet aan denken hier te fietsen.
Ja een rivier brengt voorspoed! Dit leidde mede tot deze metropool waar het fietspad langs de oever begint. Natuurlijk waren er ook de steenkoolmijnen. Nu gesloten, vervallen tot industrieel erfgoed. De haven van Duisburg is veranderd in een modern centrum voor dienstverlening. Met de tijd is ook ons besef dat de aarde kwetsbaar is en zorg nodig heeft, gegroeid. De natuur is veerkrachtig en de rivier zorgt ook in de laatste decennia voor recreatie, voor de ruim 5 miljoen inwoners.
De start
Aan de zuidkant van het Ruhrgebied stroomt de Ruhr. Het vormt daarmee een soort natuurlijke grens. Bij de monding in de Rijn ligt Duisburg.
De Schwanentorbrücke overspant de innenhafen. De haven van Duisburg is de grootste binnenhaven van Europa.
Rechts de brug over en na een paar kilometer zie ik voor het eerst de bewegwijzering van de RuhrtalRadweg…alhoewel, welke kant moet ik op?
Een stukje verder het officiële punt, de monding met hoe kan het anders, walmende hoogovens op de achtergrond. Ik ben er écht!
NAP route Soest – Breda 140 km
Veel verloren wind, 3 veerponten verder en knarsende knieën met ontplofte benen.. maar ik was rond 7 uur op de Grote Markt in Breda!! De laatste kilometers door mooie bossen en langs De Donge. Dat het een mooie route is, maakt veel goed.
De Utrechtse heuvelrug bood ook bescherming tegen de wind, alhoewel deze vanmorgen nog mee viel. In Utrecht begon ook de zon flink al te schijnen.
Anton Geeskens keek mij bemoedigend toe, zoals we hem kennen. Het zou een zware dag worden. Ik wilde nu eenmaal in twee dagen van Zwolle naar Breda. Het is te doen, maar met minder tegenwind is prettiger.
Nog even tijd voor wat eten in t centrum van Breda en dan zoeken naar het station.
Door de vreselijke gebeurtenissen in Oss, moet ik om via Rotterdam en Utrecht. Dat is niet erg, als ik maar kan zitten..
NAP route Zwolle – Soest 100 km
Nazomeren (Tegen de wind in) op de fiets !
In de planning zit, als afsluiter van mijn fietsseizoen, een tocht naar de bron van de Ruhr in Duitsland. Agendatechnisch past deze volgende week. Maar hét is nu al zo mooi weer! En dan zijn de fietskriebels overactief.
Vandaar dat ik vanmorgen vroeg op de fiets de IJssel overstak, richting Elburg. Nog te vroeg voor het veer. Die komt pas 10 uur in de vaart. Ik heb mijn eigen vaart er al eerder in. Ik wil in twee dagen Breda bereiken over de LF 9 NAP route. Eerder deze zomer reed ik vanaf Bad Nieuweschans het noordelijke gedeelte. De LF 9 is bijna 450 km lang en Zwolle ligt zo een beetje in ’t midden.
Of het volgende week opnieuw zo mooi fietsweer wordt, is de vraag. Wel meldt het EPS model van het KNMI voorzichtig nieuwe hogedruk opbouw en droog weer na het weekend. De nazomer is dan nog niet voorbij. Het is altijd lekker dromen op de fiets, hoe een volgende fietsroute is. Vooral tegen de wind in 😦 en nu ik eerst nog op bekend terrein rij. Oldebroek, Elburg, het fietspad in zuidelijk Flevoland.. Zeewolde..bij Nijkerk weer terug op het oude land. Voor Bunschoten wordt aan het fietspad gewerkt en moet ik door de polder. Omdat ik richting Amersfoort wil, snij ik gemakshalve een stukje af. De route kan ook via Eemdijk, maar dan heb ik twee pontjes. Ik kies voor het snelle vandaag.
Pas in Amersfoort is de bebouwing voldoende om de wind niet te voelen… terwijl ik weer opstap nadat ik een foto maak, vraagt een café bezoeker die langs de kant van het spui zit: nog geen biertje? Wel lekker zeg ik, maar ik moet nog maar een paar kilometer om de camping te bereiken. En mijn benen voelen nu al zó!
Net voor Soest zet ik mijn tentje op. Qua nachttemparatuur moet het nog kunnen. Alhoewel..de camping belooft een vorstelijk verblijf…
Recente populaire berichten & pagina’s
Leuk dat je kijkt op mijn site
Fietskriebels gaat over mijn fietsavonturen. Over de routes en verhalen die tijdens de tochten ontstaan.
Mèt bronvermelding mag inhoud worden overgenomen; fijn als je dit even meldt!
Zie je iets wat niet klopt, of heb je een vraag?
Dan hoor ik graag van je.
(c)iao Henrik
