Fietskriebels
fietsavonturen in europa
TG01 Over Oude Sporen (Tilburg – Herentals 78 km)
De kleine, grote dag is aangebroken.
De trein rolt bijna geruisloos het station van Tilburg en de toekomst binnen. De afgelopen weken voelde ik de spanning al stijgen. Navenant de trein het eindpunt nadert en de widget, hieronder aan de pagina van deze site, de dagen en later de uren ging aftellen, steeg bij mij het bijzondere gevoel wat hoort bij een nieuw avontuur. En vandaag geeft deze widget aan dat de grote dag is aangebroken.
Ook de NS conducteur hoor ik het zeggen : Over enkele ogenblikken rijden we het station van Tilburg binnen. Enkele ogenblikken. Tilburg is het startpunt van een nieuw fietsavontuur. Twee gevoelens gaan in mij om. Enerzijds veel zin de vrijheid, de uitdaging, het onbekende. Anderzijds gaat het verlaten van het vertrouwde, het zekere en de luxe altijd gepaard met de vraag: is dit nú wat je wilt?
Over oude sporen
Op de route Tilburg uit, kom ik al snel op de oude spoorbedding; Het fietspad het Belslijntje loopt door tot Turnhout.
Is groot, in de grote dag wel een terechte kwalificatie? Volgens mij is een dag groot als er een gebeurtenis plaatvindt, dat het leven blijvend sterk veranderd. Althans, deze verandering wordt beoogd blijvend te zijn. Natuurlijk, de komende tijd leef ik als een reiziger, een tentenfietser, van regio naar regio, tot ik langs de Riviera della Palme Genua bereik. Maar daarna hoop ik toch weer terug te kunnen (vér?)vallen in het normale… Fietsend door de zegmaar, het gefragmenteerde Belgisch, Nederlandse Baarle-hertog denk ik dat het vandaag een kleine-Grote dag is.
Meer info over de route? Kijk op de pagina https://fietskriebels.com/tilburg-genua
Daarna volgen Turnhout met een prachtig begijnhof. Deze stad is ook de hoofdstad van de Kempen. Ook mooi is Herentals. Het stadsgezicht is beschermd.
Tot slot van deze eerste dag gaat de route over een oude spoorlijn naar Aarschot. Hieraan, bij het plaatsje ’t Heultje ligt camping Het Hof van Eden. Dat herinnert weer aan de vorige tocht naar Venlo… zou het toeval zijn?
De kop is eraf, een start gemaakt. Zo’n eerste dag is altijd weer even inkomen. Veel zin in de komende ruim 1400 km. Dan nu maar hopen dat de IJsheiligen dit Hof lankmoedig voorbij zullen gaan.
TG19b Genova – la città degli avari
Maar ook op de lijst van UNESCO. Althans het Centro Storico. Mijn verwachtingen zijn hoog. Mede door het boek la superba van de alhier gevestigde Nederlandse schrijver/dichter Ilja Leonard Pfeijffer. Die zich overigens laat verontschuldigingen via zijn management; hij is in Rome.
Ik zit in de trein, onderweg naar de stad. Uur of 9. Tussen de forenzen die naar hun werk gaan…
Onderweg wil ik je vertellen over de stad, uit hetzelfde boekje van waaruit ook het Turijnse verhaal kwam. Ook Genua is opgenomen. Een stad van de ‘avari.’ Un avaro is een persoon die niet graag geeft, het tegengestelde van een ‘generiso.’ Je begrijpt nu wel wat de Italiaan hieronder verstaat.
Deze niet al te fraaie kwalificatie wordt toegedicht aan deze stad. Het verhaal, die deze betiteling verbeeld gaat alsvolgt. De hoofdpersoon, op reis door Italië bezoekt de stad die bekend is door zijn poëten en zijn volkszangers. Op een wandeling in het oude centrum raakt hij al na 10 minuten verdwaald in het labyrint van nauwe straatjes en steegjes. Hij gaat een bar in om informatie te vragen. Doch de barman zegt dat hij dan ook een koffie moét nemen. Omdat het immers geen ‘ufficio informazioni’ is, maar ‘un bar.’
Hij krijgt de koffie en de barista zegt dat het 2 euro kost. 2 euro! ‘Maar op de prijslijst staat 90 cent!’ De barman antwoordt dat hij de prijslijst niet geschreven heeft en bovendien ‘il caffè al tavolo costa di più. Dat is een in Italië normale zaak; een consumpie aan een tafeltje is duurder dan aan de bar.
De verdwaalde toerist geeft een biljet van 20 euro, omdat hij geen ‘monete’ heeft. De barman kan niet terugbetalen van zoveel geld en stuurt de gast naar een kiosk, tegenover de bar.
De verkoper in de kiosk reageert op vraag om 20 euro te wisselen, dat hij niét een bank is. Hij verkoopt kranten en tijdschriften! Om te kúnnen wisselen moet het slachtoffer een krant kopen en een blad over honden, die hij niet eens heeft. Tutto per pagare un caffè, is hij €15,50 kwijt. Genova è un città poetica, ma anche costosa; Genua is een poëtische stad, maar ook duur, zo verzucht de reiziger…
Un museo nell’aperto
Een paar laatste fietskriebels als definitief slot van deze blogs.
De stad is ontegenzeggelijk uniek, een museum in de openlucht. Het overtreft mijn verwachting. Het heeft een eigen karakter, die ik nog nergens heb ervaren. De oude haven, de sfeervolle piazze, de vele kleine winkeltjes maar bovenal het labyrint.
Ik loop en dwaal. Nauwe donkere steegjes. Een paar maal keer ik om. Te donker, te stil. Ik lees de bekende namen: via Luccoli, via San Lorenzo, Garibaldi, via della Maddalena, via Roma, en tal van vicoli. Het is een stad om écht te ontdekken. Als je durft.
Zoals je weet is Genua niet het einddoel van de fietstocht. Dat is de reis zelf. En die gaat door. Torno subito!
Ps: erg bedankt voor alle reacties tijdens de tocht!👌 molto generosi!
TG19a Langs de Rivièra (Savona – Genua Pegli 40 km)
De laatste meters op de weg die de ANWB afraadt. Het is waar ook de auto’s rijden op de SS1 via Aurelia. Sommige stukken hebben een fietspad, soms door tunnels. Al is het wel vaak zoeken waar de piste begint. En dan houdt het ook opeens op.
Ik beweeg me gewoon mee met het overige verkeer. Het gaat prima. Ze gaan wel om je heen.
Het is mooi en koel zo langs de zee. De Italianen vieren Domenica en la festa della Repubblica. Als is van dat laatste niet veel te merken. Misschien vanavond?
De stranden zijn overvol, net zoals de wegen die als parkeerterrein fungeren.
De laatste kilometers gaan voorbij. Het bord Genua staat er zó… opeens.
De camping die ik op het oog heb, en ook is aanbevolen, is in Pegli. Een voorstadje van de gemeente Genova. Van hieruit kan ik morgen makkelijk de stad bereiken per trein. Aan de receptie koop ik alvast het kaartje.
Als ik heb gedoucht heb ik een buur. Naast mijn tent, staat een motor. Nederlands nummerbord. Drie dagen geleden vertrokken uit Amsterdam zegt de jongeman. Ik drie weken lach ik. Je hebt er lang overgedaan, zeg ik. Hij vraagt waar ga je nu heen? Dit is mijn eindpunt. En jij? vraag ik. Dat weet hij niet. Wauw, gewoon gaan!
Even later gaat hij met zijn rugzak op naar de oude stad Genua.
Maar vanmiddag ga ik naar de boulevard. Daar schrijf ik nu deze een na laatste blog. Una birra alla spina helpt.
Exact 3 weken geleden Tilburg. Nu 1700 kilometers verder. Gewoon op de fiets. Het kan. Gewoon gaan.
TG18 Klimmen naar zee (Barolo – Savona 84 km)
Met een warme en zware dag in het vooruitzicht, dacht ik gisteravond bij die heerlijke Barolowijn om niet te laat te vertrekken.Als ik opsta is de camping nog in diepe rust. Kan al goed merken dat velen vrij hebben. Het is goed bezet. Ik kook de eieren, zet de koffie en breek de tent af. Na de al d i e dagen een automatisme. Om 8 uur reken ik de camping af. Koop broodjes in het winkeltje tegenover de camping en wat cornetti con marmelade.Die eet ik op in Dogliani. Een prachtig stadje in deze streek.
Terwijl de temperatuur opgelopen is naar 27 graden, de zon het zout uit mijn huid perst, pauzeer ik veel en vul de watervoorraad regelmatig aan.Maar opeens in de verte een blauw gordijn. Zo’n 15 km voor de kust is het eindelijk definitief dalen. Il mare liguria laat zich strak tussen de bergen zien.In Savona kies ik voor een camping, uiteraard aan zee. Ik draai de oude via Aurelia op. Een uur later, rond 4 uur, lig ik op het strand. Alles voelt zwaar en droom weg. Weg van de bergen. En als ik mijn ogen open doe, zie alleen maar mooie vrouwen. Wat een leuke dag is dit!
TG17 Naar de wijngaarden (Villar San Costanzo – Barolo 69 km)
Het is de 17e fietsdag en ik ben gisteren de 1500 km grens gepasseerd. Zondag ben ik 3 weken op fietspad. Vandaag en dan nog 2 dagen voor Genua? Het eind komt in zicht. Het vooruitzicht naar mijn eigen bed is ook lekker.
Vandaag fiets ik schuin terug naar de route. Ik zou bijna zeggen tussen de koren en het groen. Groen is het zeker, daarbij is het kersentijd. De bomen zijn afgedekt voor de vogels. Piëmonte is een écht landbouw gebied en het wisselt af met leuke stadjes.
Tot aan het gebied van de Langue is het vlak. De laatste kilometers is het hevig klimmen. Oeff niet meer gewend.
Een paar kilometer voor het plaatsje Barolo, in Vergne is een camping. Hier ga ik mij voorbereiden op morgen. Dat wordt een zware dag door de Alta Langa met o.a. een klim van 12%. Maar aan het eind gloort de Rivièra!
TG16a Torino – la città dei pignoli
Een rustdag bij Turijn, want de camping is in het aanpalende plaatsje. Zou het waar zijn wat ze zeggen over de inwoners van deze oude hoofdstad van het vroegere Koninkrijk? Terwijl ik op de bus wacht denk ik aan een verhaal uit een Italiaans leesboekje ‘le città impossibilli.’ Hierin bezoekt een buitenlander Italiaanse steden, die ieder hun eigen karakter hebben. Maar klopt dit ook?
Turijn wordt betitteld als ‘la città dei pignoli’ en een pignolo wil alles perfect doen, zo erg dat het pietluttig is. De stad, bekend van Fiat, het bioscoopmuseum en natuurlijk la Juventus, zou dus vol zijn van muggenzifters? De hoofdpersoon ontdekt al snel dat in deze stad, in tegenstelling tot wat je denkt, weinig goed gaat…Als ik me goed herinner gaat het verhaal alsvolgt:
Om de stad te bezoeken neemt hij de bus. Maar deze vertrekt nooit. Luister naar de dialoog tussen de buschauffeur en een van de passagiers.
-Hoelaat vertrekt de bus? Vraagt een passagier aan de buschauffeur.
-om 12:22
-Allora, waarom zijn we nog niet vertrokken? Het is 12:22 en 8 seconden.
-nee, het is 12:21 en 35 seconden, dus we hebben nog 25 seconden voor vertrek.
-échter, zegt een andere passagier… het is 12:21 en 51 seconden en dus is het bijna tijd om te vertrekken!
-nee, zegt de chauffeur, mijn horloge geeft de officiële tijd van de buschauffeurs aan!
-allora, jullie hebben geen goed functionerende horloges, zegt een mevrouw, omdat mijn horloges zegt dat het 12:23 en 18 seconden is. Dit betekent dat we 1 minuut en 18 seconden vertraagd zijn. En zelfs 19, 20, 21…
-als jullie horloges hebben, zo weinig precies, zegt de eerste passagier, wie zegt er dan dat deze bus goed functioneert? Hebben jullie het water en de olie wel gecontroleerd?
-Certo! Antwoordt de buschauffeur.
-en wanneer?
-enige dagen geleden!
-denkt u niet, dat zij al gewisseld moet zijn?
-u hebt gelijk, zegt de chauffeur en belt het kantoor.
Na een half uur is de bus nog niet vertrokken. De bezoeker van de stad besluit een taxi te nemen.
-naar het centrum, alstublieft, zegt hij tegen de taxichauffeur.
-Eh, dat is makkelijk zeggen ‘centrum’ u moet het precies zeggen, ik heb de straatnaam nodig, of van una piazza. Of wilt u La Mole zien, il Museo del Cinema? Of wilt u graag starten vanaf het Palazzo Reale?
-il Palazzo Reale? Ja, als..
-Ah, maar misschien wilt u ook zien het Egyptisch Museum!
-is er een Egyptisch Museum, hier in Turijn?
-ma certo! Weet u dat niet? Het is het op één na belangrijkste ter wereld!
Allora waar wilt u naar toe gaan? Ik wil een adres, een plek, iets precies!
De turijnse toerist in spe, blijft sprakeloos achter op straat, de taxi was weggereden.
Mijn ervaring? De stad is zoals alle steden. Vol verkeer, files, hard rijdende taxi’s, etc. De bus, geen busbaan heb ik gezien, sluit hierbij aan. Of ze op tijd rijden? Who cares? Het rijdt en de metro is top. Een schone stad overigens, vol met eetgelegenheden en veelal loop je onder de bogen, in de galerijen, uit de zon. Want die scheen volop. De stad is anders opgebouwd dan andere Italiaanse steden; Franse stijl met Italiaanse frivoliteit.. Aanrader!
Recente populaire berichten & pagina’s
Leuk dat je kijkt op mijn site
Fietskriebels gaat over mijn fietsavonturen. Over de routes en verhalen die tijdens de tochten ontstaan.
Mèt bronvermelding mag inhoud worden overgenomen; fijn als je dit even meldt!
Zie je iets wat niet klopt, of heb je een vraag?
Dan hoor ik graag van je.
(c)iao Henrik
