Fietskriebels
fietsavonturen in europa
VVZ01 Vlissingen – Kruiningen 58 km
Voorbij!
Voorbij, de winter
Op 28 september vorig jaar reed ik mijn laatste lange afstandstocht. Er kwam een eind aan een lange zomer, ook al was het in oktober nog goed fietsweer en kon je zelfs, dit jaar in februari al prima rijden. Ergens moet je een punt zetten en ik had dat op 1 oktober gedaan. Zoals ik ook 1 april als startdatum voor het nieuwe seizoen heb. Doch het weer laat zich niet leiden door de kalender. En na, bijna, 6 maanden is nu het moment aangebroken. De winter is voorbij!
De wintermaanden zijn goed om nieuwe plannen te maken, deze voor te bereiden en, in mijn geval, de uitrusting te vernieuwen. En om dit materiaal uit te testen, geldt deze eerste tocht als generale repetitie. Immers in mei staat Tilburg – Genua gepland. Voor nu de reeds eerder voorgenomen Schelde-Rheinroute en – als het allemaal goed gaat – verder langs de Maas en IJssel naar Zwolle. Klik hier voor meer info over de route
Voorbij, de start
De treinrit naar de start van deze Schelde-Rheinroute heb ik op 24 juli ook gemaakt. All the way naar Vlissingen, toen voor de Noordzeeroute, die hier ook onder het station van Vlissingen langs komt. Terwijl de routebordjes Middelburg – Venlo aangeven, weet de trein ook wel beter. Na een korte stop in Middelburg is het nog een stukje naar het einde van de lijn in Vlissingen. De échte start is in Vlissingen, tussen station en Westerschelde.
Het veer naar Brenskens was even uit de vaart, maar na het ‘startschot’ is het nu echt begonnen; het fietsseizoen 2019! Op de pedalen, over de LF13 naar nu eerst Middelburg.
Na Middelburg is het redelijk eentonig te noemen. Af en toe een fruitteler; de appel- en perenbomen staan, net zoals dit landschap, in kaarsrechte linies en beginnen langzaam uit te lopen. Af en toe schijnt er straaltje zon op de nog lege akkers. In Middelburg had ik nog aanspraak. Net zoals op het station in Rotterdam. De fiets valt op. Ze willen weten waar de versnelling zit of roepen mooi! Een man in Middelburg dacht dat de LF route ging controleren… maar kilometerslang buiten de stad, kom ik nauwelijks mensen tegen.
Aan het eind van de route voor vandaag, rij ik langs de Westerschelde. Grote containerschepen passeren. Met de wind in rug rijdt het makkelijk, maar de tijd dringt. De avond zal snel vallen en ik wil eten koken, de tent opzetten… mijn geplande camping in Rilland is nog een uur fietsen, zo schat ik in. Dat is te laat! Voor de sluis bij Kruiningen moet ik wachten. Ik zie dat er een camping op de route ligt, na het dorp. Maar is hij open? Omdat ik er toch langs fiets, raadpleeg ik hun site niet. Na een paar kilometer zie ik de boorden van camping Den Inkel. Het ziet er bewoond uit… een receptie, donker maar de deur is open. Als er niemand is even bellen, staat er op een deurbel op de balie. Ik bel en ga snel mijn stuurtas pakken, waar o.a. de portemonnee in zit. De eigenaar is sneller dan ik dacht. Hij kijkt nors en schrijft mij in. Ik blij en toch nog 60 km gereden.
Dan voor het eerst koken en dat smaakt op de camping altijd goddelijk.
VVZ05 Groesbeek – Arnhem 60 km.
Schrale dijken
De bedoeling was minstens Zutphen. Die goede hoop had ik nog vanmorgen bij het ontbijt en aan het begin van de rit. Fietsen in deze omgeving Rijk van Nijmegen ook wel genoemd, is mooi en afwisselend. Lijkt me ook een mooi wandelgebied. Dáár zouden wat meer mee kunnen doen 😉.
Na Nijmegen merkte ik al snel dat deze dag geen appeltje eitje zou worden. De noordoostelijke wind, koud en hard, maakte het onaangenaam. De route gaat voor 90% over dijken langs de Waal. Dus ik kon mijn lol op.
Ik had zuchtend eindelijk Millingen bereikt. Hier gaat het veer naar Pannerden. Mijn hoofd voelde inmiddels schraal en warm tegelijk. Doordat het (nog) maart is vaart het veer minder. Ik moet hier ruim een uur wachten.
Van de nood een deugd makend doe ik inkopen bij de plaatselijke Aldi. Ook al geen pretje. 1 kassa open en de Millingnaren vonden de zondag een inkoopdag. Ik dreigde het veer zelfs te gaan missen. Uiteindelijk ging kassa 2 open… Ik telde mijn knopen en besloot in Arnhem de trein te pakken.
De afgelopen dagen en 430 km waren op veel gebieden afwisselend; natuur, de regio’s, de temparaturen. De fiets en al het materiaal is getest. Sommige dingen ga ik anders doen en daar kom je alleen achter in de praktijk.
Bedankt voor alle reacties en tot de volgende tocht!
VVZ04 Grashoek – Groesbeek 100 km.
Ezelwandeling
Als je het probeert lukt het je nooit. Ik heb precies 100 km gefietst. Niet dat het wat uitmaakt. Zo rond 5 uur arriveer ik op natuurkampeerterrein Groesbeek. Kamperen bij de boswachter. Deze is niet meer dan een aanmeldzuil. Een soort elektronische campingbaas. Niet nors, in tegendeel, je moet hem aanraken en dan start de procedure. Aan het eind print hij een sticker, die je zichbaar op het kampeermateriaal moet aanbrengen. Heeft nu weinig zin, want het is aardedonker. Er is slechts op 1 plek verlicht, juist, bij het sanitairhuis. De campingbaas niet meegeteld. Ik ben niet alleen. Er staan nog 7 anderen, allemaal diep verscholen tussen het donkere hout. Heel anders dus, dan vanmorgen. De enige gast van Uitspanning Zonnedauw vertrok. Prima fietsweer zo! Het was genieten, ik begin zelfs al te wennen aan het zadel.
Ik rij door kleine dorpjes en langs boeren erven. Bij een lees ik Ezelwandeling en een bedrag. Huh? Weer een woord van de dag. Hoe ziet zo’n wandeling eruit? Maximaal 2x fout lopen? Of is het in het kader van aankomend Palmpasen?
Venloop
Langs de Maas komt het eind van deze route in zicht. Nog even Venlo in.. ik kom in een groots feestgedruis. Terrasjes vol, straten afgezet, muziek door elkaar en veel, veel wandelaars. Eerst dacht ik aan een marathon, maar het is een ‘normale’ wandeltocht. Deze stroom van mensen hield tot Arcen aan. Ik vroeg hoeveel aan een wandelaar. 40 kilometer. Zonnepetje af! En straks wachten de terrasjes. Zéker geen Ezelwandeling.
De route volgt de Maas en is soms glooiend. Zeker bij Cuijk, bij de Mookerheide is het flink klimmen. Een goede oefening voor de Ardennen in de mei. Ter afwisseling moet je een paar keer de Maas oversteken, zodat beide oevers niet jaloers worden.
Morgen de laatste dag van deze contrastvolle tocht door Zeeland, Brabant en Gelderland.
VVZ03 Alphen-Chaam – Grashoek (gem. Peel en Maas) 104 km.
Hof van Heden
Soms raak je geïnspireerd door iets wat je onderweg ziet. Vanmorgen reed ik langs een huis met als opschrift Hof van Heden. Het ging mijn dag bepalen. Wat zouden deze bewoners bedoelen? Is het een waarschuwing om vooral nu te leven, het hof is hier en nu en mooier wordt het niet. Of bedoelt men te zeggen dat er geen hof van Eden is geweest? Dat de verwijzing naar de paradijselijke tuin, waar alles in harmonie is, nooit bestaan heeft.
Terwijl ik fietste door het Brabantse land, dacht ik er overna. Zoals velen ken ik ook de bijbelse ontstaansgeschiedenis. Ook herinner ik mij een uitleg, die verwijst naar het onstaan van dit verhaal. Het is immers een verhaal, ooit vertelt. Het is door een Joodse priester verwoord. Toen de Israëlieten, verbannen uit hun land, Nebukadnezar moesten dienen. Als ik het mij het goed herinner… zo’n 600 v Chr. En in den vreemde komen de vragen. Wie zijn we, waar komen we vandaan, wat doen we hier en waar gaan we naar toe? Dan ga je naar de Priester… en die vertelt het verhaal over wie en wat, maar vooral over de hoop en over de schepping. Hij is zelfs gedurfd bezig. Hij vertelt dat God de maan en sterren heeft gemaakt. Terwijl hier in Babel dat de goden zijn! Hij durft. De aanhoorders zullen gegniffeld hebben. Onze overheersers/eigenaren aanbidden de verkeerde goden. En zo komt hij ook bij de eerste mens en het paradijs. Wat heerlijk moet dat zijn geweest om als slaaf, 24 uur in dienst van Nebu te horen dat het ook anders kán. Niet meer slaaf van de 24 uurseconomie. Ach ik denk wat af, op de fiets…
De rit van vandaag gaat moeizaam. Ik heb vruchtvlees in mijn benen i.p.v. spieren. Het komt door de beroerde nacht. Het was stervenskoud. En lag alleen op een ongeopende camping. Ik lag met een oor steeds te luisteren; hoor ik iets?
Limburg!
En nu ben ik in Limburg. Gelukkig was de camping, die op de route ligt, open. Nou ja, de eigenaren zeiden: dán is hij nu open. Ze moesten eerst boodschappen doen, bel maar weer als je voor het hek staat, dan doen wij hem op afstand open… zo gezegd, zo gedaan. Het is een mooi terrein. En verantwoord! Het heet ook geen camping, maar: Uitspanning Zonnedauw. En Geeft je nieuwe energie. Zo luidt de onderzin. Duurzaam kamperen, energie neutraal, alles zelf opgewekt, hergebruikt. En denk niet dat het niet luxe is! Het sanitair gebouw heet Badhuis. En ik hoef niet in mijn tent de blog te schrijven, maar in een soort huiskamertje. Knus en warm. Je kunt daar een boekje kezen, of zo.. zegt At de Koning, zo heet de eigenaar, lees ik net op de website. De Koning… ik ben warempel hier in het Hof van Eden!
VVZ02 Kruiningen – Alphen-Chaam 108 km.
De eerste nacht en ochtend
Je zult begrijpen dat het niet laat wordt op een bijna verlaten camping en het om half 8 donker is. Ik had gedoucht, mijn blog gemaakt en om 10 uur lag ik. Er kwam nog een paar keer een roofvogel luidt stoerdoend over. Daarna was het donker en stil. Ik sliep door tot 3 uur. Nu was het nog stiller. Ik dacht dat ik niet meer zou kunnen slapen, dacht aan de de rit van vandaag, maar viel toch weer in slaap. Dromend van lange fietspaden langs de Westerschelde. Ik hoorde de vogels zingen, rustig, niet zo agressief als in mei. Nee, zij weten ook wel dat het nog wintertijd is. Zo werd ik wakker om kwart voor 7.
Ik deed alles tegelijk; tent opruimen, koffie zetten, naar de wc gaan, eten, tassen inpakken, op de kaart kijken hoe de route zou gaan… ze stond achter me. De buurvrouw van tegenover. Badjas aan, net uit bed. Misschien stond ze er al een tijdje, ik weet het niet. Mijn tegenoverburen, een verbouwde bestelauto, omgebouwd tot camper. De man zag ik gisteren al, even, want ze hadden zich opgesloten. Er zit een fel rood kentekenplaat op de bus. Fransen, dacht ik. Ook voor 1 nacht?
Ze had 2 euromunten in haar handen. Of ik Duits sprak, vroeg ze. Nou, nou, siamo Olandesi, dacht ik. Wat spreken we niet? Of ik kon wisselen voor de douches.. Leider nicht, ik had gister onze norse campingführer mijn laatste munten gegeven, ook voor een 50 muntstuk. Misschien is hij al wakker, ze ging het bij hem proberen. Eigen schuld van de norse baas, ik heb sowieso al een hekel aan campings met douchemuntjes. Ik snap het wel, maar wat een gezeur! Net zoals het ook op deze camping ontbreekt aan toiletpapier. Ook zo ergelijk. En tijdens mijn avondwandeling zag ik ook aangeplakt dat de dames maar van de heren w.c.’s en douches gebruik moesten maken. Het was nu eenmaal laag seizoen. Bedankt voor uw begrip. Met vriendelijke groet Familie Booij. Het is geen mooi-booij dacht ik. De klantvriendelijkheid en service kunnen hier wel een tandje hoger…
Gelukkig had ik nog wat papieren zakdoekjes bij me. Om kwart voor 9 reed ik weg.
Brabantse bosserijen
Mijn droom bleek waar. Meer dan dit was het niet. Pas na Woensdrecht reed ik tegen de Brabantse Wal op. Oude, knoestige en knokige eiken en beuken maakten indruk. Daarom is fietsen zo mooi. Je doorleeft de regio’s, de streken. Dit is toch wel meer mijn omgeving. De Wouw!se Plantage, de Baronie, de Mastbosch en door de Chaamse Bosschen naar een Natuurkampeerterrein. Onderweg gebeld of ze tóch nog niet open zijn. Deze lag namelijk zo mooi op de route…Het was geen probleem. Ik ben de enige, met eigen douche, zonder muntjes gedoe, met toilet inclusief papier, zoals hét hoort. En wauw, een keuken met reuze tafel.
Nu was het ook wel leuk om een filmpje daarover te maken. Je moet het me maar niet kwalijk nemen.
Recente populaire berichten & pagina’s
Leuk dat je kijkt op mijn site
Fietskriebels gaat over mijn fietsavonturen. Over de routes en verhalen die tijdens de tochten ontstaan.
Mèt bronvermelding mag inhoud worden overgenomen; fijn als je dit even meldt!
Zie je iets wat niet klopt, of heb je een vraag?
Dan hoor ik graag van je.
(c)iao Henrik
