Ja, het heet echt zo: Saint- Michel-Chef-Chef. Maar de chef van de camping is niet ter plekke. Er hangt een briefje, waaruit duidelijk blijkt dat hij afwezig is. Ik ben op de camping en zo terug. Zó duurde wat lang, ik rij vast de camping op, kan ik vast kijken hoe het eruit ziet. Stroompalen bij de plekken? zodat ik makkelijk kan aftappen. Ik hoef natuurlijk nooit stroom, kost snel €5 en is alleen voor m’n mobiel. Hij is er niet. Ik vind 2 telefoonnummers, een voor noodgevallen en voor contact. Oké ik bel de laatste…de automatische telefoonbeantwoorder antwoordt. Dan maar het noodnummer. De chef neemt op en staat me netjes in het Engels te woord. Legt ook direct uit waar ik bars, restaurants en winkels kan vinden. Hij maakte het helemaal goed.
Even later komt er een oudere Franse camping gast naar me toe. Sorry, no parle francais, zeg ik. Zij kent geen andere taal, wuift en lacht, ze heeft een mobiel in haar hand. Ik roep Google translate; tradurre! Die heeft ze niet. Via mijn telefoon praten we kort over mijn fietsreis. Dát vroeg ze. Zelf is ze al 4 jaar vaste gast. Haar man komt erbij en samen verbazen ze over Google translate. We moeten eten, zegt hij en weg zijn ze. Ik ook trouwens, snel naar de supermarkt 600 meter verderop, want die sluit om 7 uur.
Het traject is bijna aangekomen bij de Loire, die bij Saint Brevin les Pins in de oceaan stroomt. Hier ruim 10 km verderop. Dan ga ik landinwaarts. Inmiddels ben ik ook in een ander departement aangekomen en het valt sterk op dat de bouw, de omgeving, etcetera anders is. Je ziet het ook in het hoogteprofiel en in de relive-video. De eerste tientallen kilometers gingen overigens langs de oesterbanken, ferm tegen de wind in. Een wind die gedurende de dag temperde.
De naam van de plaats is overigens een verbastering van Saint-Michel-de-Chevesché. Dát klinkt veel beter. En nu ga ik voor chef spelen.
Fietskriebels 